Aloes – właściwości, wartości odżywcze i zastosowanie aloesu

Porastający nieprzystępne dla wielu roślin pustynne tereny, uzbrojony w ostre kolce aloes jest rośliną, która leczy ludzi od starożytności. Będący obecnie ozdobą wielu mieszkań Aloe vera nie tylko doskonale oczyszcza i nawilża powietrze, lecz także stanowi cenny suplement diety i naturalny środek kosmetyczny. Dzięki aloesowi nie tylko poprawimy odporność organizmu, lecz także zadbamy o skórę i zrzucimy parę zbędnych kilogramów!

1. Uprawa aloesu w domu wyjdzie Ci na zdrowie
2. Roślina, która leczy od wieków
3. Aloes pod mikroskopem
4. Aloes łagodzi stres i wzmacnia odporność
5. Sposób na oczyszczenie, odtrucie i poprawę sylwetki
6. Aloes – kopalnia przeciwutleniaczy
7. Sposób na odkwaszenie organizmu
8. Aloes leczy rany i zapewnia promienną cerę
9. Naturalny środek dezynfekujący
10. Kulinarne oswajanie aloesu

Aloes (Aloë L.) stanowi rodzaj sukulentów liściowych, który liczy ok. 400 gatunków. Należą do niego zarówno formy drzewiaste, krzewiaste, byliny, jak i liany. Najwięcej przedstawicieli gatunków znajdziemy na Półwyspie Arabskim, w Afryce i na Madagaskarze. W medycynie naturalnej, kosmetyce i w kuchni stosuje się będący byliną aloes

zwyczajny, zwany barbadoskim lub leczniczym (Aloe vera (L.) Burm. f.). Roślina ta osiąga wysokość 80 cm, tworząc liczne odrosty. Jej zgrubiałe liście są szarozielone, a w początkowej fazie rozwojowej – biało nakrapiane. Kwiaty aloesu rosną w wydłużonych gronach i mają barwę żółtą. Przystosowany do skrajnie suchych i gorących terenów pustynnych aloes gromadzi wodę w liściach, które są uzbrojone w kolce i pokryte grubą warstwą wosku. Znajdujący się w nich miąższ o wspaniałych leczniczych właściwościach stanowi jedyną jadalną część tej rośliny.

Uprawa aloesu w domu wyjdzie Ci na zdrowie

Jedynie kilkanaście spośród setek gatunków aloesu wykazuje właściwości lecznicze. Te sukulenty w naturalnych warunkach mają postać kilkumetrowych drzew albo miniaturowych rozetek, które osiągają wysokość kilkudziesięciu centymetrów. W warunkach domowych uprawia się zwykle aloes zwyczajny lub aloes drzewiasty. O ile aloes pospolity doskonale nadaje się do warunków „parapetowych”, o tyle aloes drzewiasty tworzy łodygę, która osiąga nawet 1 m wysokości, przez co wymaga sporej doniczki i z reguły stawia się go na podłodze w przestronnym pomieszczeniu. Niektórzy koneserzy tego rodzaju sukulentów uprawiają również aloes ościsty, aloes bakera, aloes brevifolia, aloes uzbrojony, chiński, somalijski tudzież różne egzotyczne mieszańce, zwane hybrydami. Jednym z najciekawszych wizualnie gatunków jest aloes pstry, zwany tygrysim. Jego dekoracyjne liście pokryte są poprzecznymi paskami o nieregularnym kształcie i jasnym odcieniu, przez co przywodzą na myśl umaszczenie dzikiego kota. Każdy, kto decyduje się na domową uprawę aloesu, zyskuje nie tylko ozdobę mieszkania lecz także dostęp do rośliny o leczniczych właściwościach, która filtruje powietrze z zanieczyszczeń i nawilża je, produkując jednocześnie tlen w nocy. Aloes zwyczajny do prawidłowego rozwoju potrzebuje stanowiska jasnego oraz żyznej, przepuszczalnej ziemi. Doniczkę z rośliną najlepiej ustawić na parapecie przy oknie od południowej strony.  Należy pamiętać, że przy niewystarczającym dostępie do światła słonecznego liście staną się blade i miękkie. W czasie od wiosny do jesieni aloesowi wystarcza standardowa temperatura pokojowa, zaś w okresie zimy trzeba obniżyć temperaturę do ok. 10°C. Roślinę podlewamy systematycznie we wszystkich porach roku poza zimą, kiedy to powinniśmy ograniczyć jej dostęp do wody, aby zapobiec gniciu korzeni i liści. Aloes należy przesadzać w odstępach co 3 lata, najlepiej na wiosnę. Sukulent ten może kwitnąć wielokrotnie i, przy zachowaniu odpowiednich warunków, na jesieni lub zimą możemy doczekać się pięknych żółtych kwiatów, które ozdobią nam mieszkanie.

Aloes zwyczajny kryje w sobie ponad 200 aktywnych składników, fot. shutterstock

Roślina, która leczy od wieków

Aloes jest znany ludzkości od 5 tysiąclecia p.n.e. Indianie określali go mianem „pałeczki niebiańskiej”, zaś starożytni Egipcjanie wierzyli, że jest on kluczem do nieśmiertelności. Przodkowie znanego dzisiaj aloesu zwyczajnego wywodzą się z basenu Morza Śródziemnego. Źródła historyczne dowodzą, że o terapeutycznych właściwościach tej rośliny wiedzieli już Sumerowie, a mieszkańcy starożytnego Egiptu rozpisywali się o niej w „Egipskiej Księdze Lekarstw”.

Starożytni uważali aloes za dar bogów i symbol życia po śmierci. Egipcjanie sadzili tę roślinę dookoła piramid, aby naznaczyć pogrzebanym faraonom drogę ku Krainie Umarłych. Kleopatra kąpała się w soku z aloesu, aby odżywić skórę, a Nefretete używała pudru z tej rośliny do rozświetlenia twarzy. Z kolei wyznawcy Islamu zawieszali ten sukulent nad drzwiami do swojego domu, na znak odbytej

pielgrzymki do Mekki. Za sprawą arabskich kupców aloes trafił do Azji, a następnie, Ameryki i Europy. Roślinę szybko uznano za oficjalny lek w Indiach, a w pozostałych krajach stał się stałym elementem wielu naturoterapii. Co ciekawe, Aleksander Wielki podbił wyspę Sokotra jedynie z powodu tego, że rósł tam ów sukulent, a żołnierze z jego armii mogli dzięki niemu leczyć swoje rany. Sporo wzmianek na temat tej rośliny znajdziemy również w Biblii. W Palestynie stosowano aloes do balsamowania ciał zmarłych. Z czasem zyskał on sławę leczniczej rośliny niemal na całym świecie. Traktowano go jako środek o wszechstronnym działaniu – na oparzenia, do leczenia ran, kontuzji, skaleczeń, przeciw komarom, na choroby oczu, zaparcia, hemoroidy, dolegliwości ze strony układu pokarmowego, etc. W latach 30. stosowano liście aloesu do leczenia oparzeń i owrzodzeń skóry spowodowanych działaniem promieni rentgenowskich. Z kolei w latach 60. naukowcy z Egiptu opublikowali wyniki badań, które udokumentowały skuteczność tej rośliny w leczeniu trądziku i hamowaniu wypadania włosów. Obecnie Aloe vera jest stosowany zarówno w medycynie jak i w kosmetyce, jednakże nadal pozostaje w cieniu mniej skutecznych syntetycznych farmaceutyków.

Aloes pod mikroskopem

Aloes zwyczajny kryje w sobie ponad 200 aktywnych składników, takich jak białko, węglowodany, cukry, aminokwasy, enzymy, polisacharydy i kwasy tłuszczowe. Jego liście wypełnia żelowa substancja jasnego koloru, która składa się w ok. 99% z wody. Z analizy chemicznej wynika, że dominujące w aloesie substancje to błonnik pokarmowy i… popiół. Najważniejsze witaminy, w które obfituje to witamina A, witaminy z grupy B (witamina B1, B2, B3, B4, B6 i B9), witamina C i E, a także cenna dla wegan i wegetarian witamina B12. Ponadto znajdziemy w nim niezbędne dla naszego organizmu sole mineralne – chlor, chrom, cynk, fosfor, magnez, miedź, mangan, potas, sód, selen, wapń i żelazo oraz pewne ilości tłuszczów i kwasów tłuszczowych. Roślina ta jest także ważnym źródłem aminokwasów (stwierdzono w niej aż 18 spośród 22 aminokwasów występujących naturalnie w żywności). Sukulent ten dostarcza nam również dwóch steroli roślinnych – kampesterolu, który działa przeciwzapalnie oraz beta-sitosterolu, który zmniejsza wchłanianie cholesterolu w jelitach. Co ciekawe, każdy z tych związków jest pomocny w łagodzeniu objawów alergii.

Aloes łagodzi stres i wzmacnia odporność

Poza tym, że Aloe vera pomaga alergikom, jest zaliczany do adaptogenów – podnosi odporność organizmu na stres oraz traumy. Lekarze zalecają stosować preparaty na bazie tej rośliny w przypadku stanów niepokoju i wyczerpania. Ponadto roślina ta wspiera walkę z niemal każdym schorzeniem, dzięki temu, że wyrównuje biochemię organizmu, stymulując jednocześnie jego mechanizmy obronne.

Sposób na oczyszczenie, odtrucie i poprawę sylwetki

Regularne stosowanie nutraceutyków z aloesem wspiera prawidłowe działanie układu pokarmowego. Roślina ta oczyszcza przewód pokarmowy z toksyn, szkodliwych bakterii  a także z pasożytów (tasiemców, glist ludzkich czy owsików), dzięki czemu trawienie przebiega sprawniej, kosmki jelitowe pracują lepiej, a zaparcia lub biegunki znikają. Sukulent ten wspomaga także naturalne procesy oczyszczania wątroby, nerek i skóry. Aloes zaleca się w przypadku takich dolegliwości, jak zespół jelita drażliwego czy refluks. Naturalna detoksykacja organizmu i poprawa pracy układu pokarmowego sprzyja dietom redukcyjnym. Dzięki odpowiedniemu przygotowaniu ciała, jesteśmy pełni energii, a co za tym idzie – kuracje odchudzające działają efektywniej.

Aloes – kopalnia przeciwutleniaczy

Nie tylko witamina C zwiększa odporność organizmu i wspiera nas w walce z wolnymi rodnikami. Polisacharydy zawarte w miąższu aloesu wzmacniają makrofagi, które odpowiadają za reakcje immunologiczne. Co więcej, roślina ta dostarcza nam także dużej ilości przeciwutleniaczy, które wymiatają wolne rodniki. Dieta bogata w aloes (np. w postaci soku) opóźnia procesy starzenia i pomaga zredukować negatywne skutki stosowania żywności wysoko przetworzonej.

Sposób na odkwaszenie organizmu

Zachowanie zasadowego środowiska w organizmie zapobiega pojawieniu się wielu chorób i wspomaga leczenie już istniejących. Aby zniwelować kwaśny odczyn, powinniśmy zadbać o to, by nasza dieta składała się w 80% z żywności alkalicznej, czyli m.in. z aloesu. Roślina ta pomaga alkalizować organizm i zapobiega zakwaszeniu na skutek spożywania takich produktów jak np. kawa, słodycze czy sól.

Aloes można bez problemu uprawiać w domu, fot. shutterstock

Aloes leczy rany i zapewnia promienną cerę

Aloes jest od wieków stosowany w kosmetyce. Wspiera leczenie ran – można go stosować na oparzenia, otarcia, ugryzienia owadów, a nawet na łuszczycę. Jego działanie przeciwbólowe, przeciwświądowe i ściągające nie tylko przyspiesza gojenie się zmian skórnych, lecz także niweluje uczucie dyskomfortu. Dzięki dużej zawartości wody, tonik na bazie aloesu jest doskonałym preparatem nawilżającym i odmładzającym cerę. Kosmetyki z dodatkiem wyciągu z tej rośliny napinają skórę i zwiększają jej elastyczność dzięki stymulacji produkcji kolagenu i elastyny. Dodatkowo aloes dba o dotlenienie komórek, a także poprawia krążenie krwi w skórze.

Naturalny środek dezynfekujący

Aloes jest naturalnym środkiem odkażającym, antybiotycznym, antybakteryjnym, antyseptycznym, przeciwgrzybicznym i antywirusowym. Za te niezwykłe właściwości odpowiada grupa substancji w nim zawartych: siarka, lupeol, kwas salicylowy, kwas cynamonowy, azot mocznika i fenolu. Każdy z tych składników wspiera odporność organizmu, a także hamuje wzrost patogenów, przyspieszając tym samym leczenie zakażeń zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych.

Kulinarne oswajanie aloesu

Zastosowanie aloesu w kuchni jest dosyć znikome. Traktujemy tę roślinę głównie jak lekarstwo, które można samemu pielęgnować na domowym parapecie. Co ciekawe, im starszy Aloe vera, tym bardziej jego miąższ jest nasycony składnikami odżywczymi. Na rynku są dostępne popularne napoje z cząstkami aloesu, słodzone miodem lub cukrem trzcinowym, a w sklepach ze zdrową żywnością znajdziemy 100% soki z liści tej rośliny. Dostępne są również suplementy z wyciągiem aloesowym. Na bazie tego sukulentu można przygotowywać wina i nalewki wzmacniające, jednak letnią porą najlepiej sprawdzi się aromatyczny sok z dodatkiem liści tej rośliny i cytrusów.

Składniki:

Przygotowanie:
Liście aloesu należy włożyć do lodówki na 24h. Po tym czasie obcinamy ich kolce i wydrążamy miąższ. Następnie wrzucamy powstałą zawiesinę do dużego dzbana i dodajemy pół litra przygotowanego wcześniej soku z cytrusów. Wszystko miksujemy na jednolitą masę. Powstały napój, w celu zmiany konsystencji na bardziej wodnistą, należy przetrzeć przez sitko, przelać do butelki wykonanej z ciemnego szkła i umieścić w lodówce. Świeżo przygotowany sok można przechowywać przez ok. 7 dni.
Smacznego!

Bibliografia

1. Joe Leech ; “What are the benefits of aloe vera?”; data dostępu: 2020-03-10
2. Ewa Cieślik, Kinga Turcza; “Właściwości prozdrowotne aloesu zwyczajnego Aloe vera (L.) Webb. (Aloe barbadensis Mill.)”; Post Fitoter 2015; (16)2: 117-124;
3. Christaki, Efterpi & Florou-Paneri, Panagiota. (2010). ; “Aloe vera: A plant for many uses. ”; Journal of Food, Agriculture and Environment. 8. ;
4. Jędrzejko K, Kowalczyk B, Bacler B.; “Aloe vera (L.) Webb., A. barbadensis Mill. – aloes zwyczajny, FAM: Aloaceae – Aloesowate. [W:]”; ;
5. Pawlok T, Prochas A (red.); “Rośliny kosmetyczne”; Śląska Akad. Med., Katowice 2006.;

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ