Pandemia będzie miała duży wpływ na światowy handel i kształt globalnych łańcuchów dostaw: obroty spadną, handel się bardziej zregionalizuje, zwiększy się protekcjonizm, a rola Chin w globalnych łańcuchach zmaleje. Do takich wniosków dochodzą w publikowanym dziś raporcie ekonomiści Polskiego Instytutu Ekonomicznego. PIE zwraca uwagę, że COVID-19 obnażył słabości dotychczasowego modelu, w którym międzynarodowe korporacje dużą część najbardziej pracochłonnych etapów produkcji umiejscowiły właśnie w Chinach. Problemy z utrzymaniem dostaw półproduktów wytwarzanych w chińskich fabrykach zmuszają je teraz do szukania nowych rozwiązań, wśród których będzie zapewne większe rozproszenie ogniw w łańcuchach dostaw, co miałoby poprawić ich bezpieczeństwo. Albo – przy zaangażowaniu rządów – przeniesienie większej części produkcji w pobliże kraju siedziby firmy. Dotyczy to szczególnie branż strategicznych. Do takich ostatnio zalicza się np. produkcję leków.
Ile może zyskać Polska? Gdyby dostawy półproduktów i wyrobów gotowych z Chin do Europy spadły o jedną piątą, a gospodarki starej UE w ich miejsce postawiłyby w równych proporcjach na produkcję własną i dostawy z krajów Europy Środkowo-Wschodniej, to wartość dodana w polskiej gospodarce mogłaby być większa o 8,3 mld dol. rocznie. Polska odniosłaby największą korzyść z nowego ładu pośród wszystkich krajów UE, które przystąpiły do wspólnoty po 2004 r.
– Sporo zyskałyby w naszym regionie także Czechy (4,9 mld dol.), Węgry (2,7 mld dol.) i Rumunia (2,6 mld dol.) – wyliczają autorzy raportu PIE. Nieco słabiej jednak wygląda ten przyrost w ujęciu względnym, czyli jako wzrost procentowy wartości dodanej w gospodarce. W polskim przypadku byłoby to 1,87 proc., ale już np. na Słowacji wzrosłaby ona o 2,84 proc., a w Czechach o 2,75 proc.
Taka skala korzyści jest możliwa do osiągnięcia tylko wtedy, gdy w miejsce Chin nie wskoczą inne azjatyckie kraje z dużym zasobem taniej siły roboczej.
Wariant, w którym Europa Środkowo-Wschodnia staje się „fabryką” dla Starego Kontynentu, jest obarczony ryzykiem. Jest nim przede wszystkim dostęp do wykwalifikowanych pracowników, z czym polska gospodarka miała duży problem przed pandemią. Dziś, w czasie walki o utrzymanie miejsc pracy, wydaje się on mniejszy, ale jednak strukturalnie nic się nie zmieniło. Demografię mamy niekorzystną i z czasem będzie ona ciążyć rynkowi pracy coraz bardziej.
– Trudności z pozyskaniem pracowników o odpowiednich kwalifikacjach i rosnący koszt siły roboczej w praktyce mogą stać się istotnymi przeszkodami w ewentualnym przejmowaniu przez Polskę „delokalizowanych” łańcuchów wartości. Mogą ujawnić się zwłaszcza w średnim i długim okresie, gdy gospodarka przezwycięży zapaść wywołaną pandemią – uważają ekonomiści PIE.
Na korzyść polskiej gospodarki przemawia fakt, że jest ona postrzegana jako konkurencyjna. PIE przytacza ranking globalnej konkurencyjności, sporządzany przez Światowe Forum Ekonomiczne. Zajmujemy w nim 37. miejsce na 141 sklasyfikowanych krajów.
– Spośród gospodarek Europy Środkowej, Wschodniej i Południowej – a więc potencjalnych rywali – nieznacznie wyprzedzają nas jedynie Czechy oraz stosunkowo … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS