Historia po słowiańsku I: Noc Kupały

Często był to jednak pretekst do zupełnie innych poszukiwań. Najkrótsza noc w roku była również, a może przede wszystkim, świętem miłości. Panny, które puszczały na wodzie wianki, szukały uczucia i często znajdowały je podczas poszukiwań kwiatu paproci, gdy podążali za nimi chłopcy. Wspomniałem, że był to czas inicjacji i rzeczywiście młodzi oddawali się wówczas miłości fizycznej, a szukanie kwiatu paproci stanowiło do tego wygodny pretekst. Nie było to jednak nic złego. Przeciwnie, uznawano, że ta wyjątkowa noc była czasem sprzyjającym miłości, a jednocześnie symbolicznym wejściem w dorosłość. Według tradycji słowiańskich, które były dość restrykcyjne w sprawach cielesnych, był to jedyny wyjątek, kiedy bez obaw rzucano się w wir szalonej fizycznej miłości, w inne dni zarezerwowanej wyłącznie dla małżeństw.

Źródła: 1, 2, 3 + książki Oskara Kolberga i wiedza własna

Zgłoś naruszenie/Błąd