A A+ A++

Nagroda jest w pełni zasłużona. Neogotycki kompleks przykuwa oko. Budowlę odtworzono z niesamowitą pieczołowitością, dbałością o detale – te drewniane, kamienne, ale także odtworzono wzory podłogowych płytek. 

Barbara Bielinis-Kopeć, lubuska konserwator zabytków, przyznała Hubertowi Dziedzicowi, dyrektorowi Szkoły Muzycznej im. H. Wieniawskiego w Żaganiu, nagrodę za renowację i adaptację architektoniczną. Remont trwał długo, bo aż sześć lat. Rozpoczął się w 2015 roku i objął kompleksowe prace remontowo-konserwatorskie w dawnym zespole szpitalnym św. Doroty w Żaganiu związane z adaptacją kompleksu na potrzeby dydaktyczne. Zrealizowana ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego inwestycja to jedno z największych w województwie lubuskim przedsięwzięć dotyczących obiektów zabytkowych.

Kolejne włości Doroty Talleyrand-Perigord

Zespół szpitalny powstał z inicjatywy księżnej żagańskiej Doroty Talleyrand-Perigord, która zakupiła gotycki kościół pw. św. Krzyża wraz z sąsiadującym terenem dawnego szpitala, wznosząc tam w latach 1851-1859 neogotycki szpital oraz dom wikarego. W 1906 r. w obrębie zespołu powstał tzw. Dom Marii – budynek sióstr zakonnych z domu zakonnego z Trewiru i kaplica loretańska – podają  pracownicy lubuskiej konserwator zabytków.  W 1926 r. zakonnice z Trewiru zastąpiły siostry boromeuszki z domu zakonnego z Trzebnicy, a budynek zaczął pełnić funkcję szkoły gospodarstwa domowego dla dziewcząt. W latach 20. XX w. w mieścił się tu pensjonat dla katolickich gimnazistów, przed II wojną światową – prywatna klinika dla kobiet, a po wojnie szpital położniczy.  Wzniesiony w XX w. budynek portierni pełnił w późniejszym czasie funkcję stacji pogotowia ratunkowego. Całość otoczono murem z neogotycką bramą.

W pierwszym etapie inwestycji wykonano remont konserwatorski neogotyckiego budynku dawnego szpitala, przywracając m.in. pierwotną kolorystykę bogatych dekoracji architektonicznych elewacji. Następnie, dzięki szczegółowym badaniom konserwatorskim, pod wieloma warstwami późniejszych przemalowań odkryto pierwotne polichromie ścienne, zdobiące wnętrza szpitala i domu sióstr, oraz mazerunki dekorujące bogato rzeźbioną, neogotycką stolarkę. Poddano je kompleksowym pracom konserwatorsko-restauratorskim wraz z pozostałymi elementami historycznego wystroju i wyposażenia.

Zespół szpitalny powstał z inicjatywy księżnej żagańskiej Doroty Talleyrand-Perigord, która zakupiła gotycki kościół pw. Św. Krzyża wraz z sąsiadującym terenem dawnego szpitala, wznosząc tam w latach 1851-1859 neogotycki szpital oraz dom wikarego. W 1906 r. w obrębie zespołu powstał tzw. Dom Marii – budynek sióstr zakonnych z domu zakonnego z Trewiru i kaplica loretańska. Fot. LWKZ

Nowy dom sióstr i nowa zieleń

Przywrócono także historyczny wygląd elewacji domu sióstr i portierni oraz zagospodarowano otaczający teren. Dla potrzeb nowej funkcji wprowadzono nowoczesne elementy zagospodarowania, m.in. w postaci przeszklonego łącznika i klatki schodowej, a także nawierzchni i elementów małej architektury.

Zespół szpitalny powstał z inicjatywy księżnej żagańskiej Doroty Talleyrand-Perigord, która zakupiła gotycki kościół pw. Św. Krzyża wraz z sąsiadującym terenem dawnego szpitala, wznosząc tam w latach 1851-1859 neogotycki szpital oraz dom wikarego. W 1906 r. w obrębie zespołu powstał tzw. Dom Marii - budynek sióstr zakonnych z domu zakonnego z Trewiru i kaplica loretańska.Zespół szpitalny powstał z inicjatywy księżnej żagańskiej Doroty Talleyrand-Perigord, która zakupiła gotycki kościół pw. Św. Krzyża wraz z sąsiadującym terenem dawnego szpitala, wznosząc tam w latach 1851-1859 neogotycki szpital oraz dom wikarego. W 1906 r. w obrębie zespołu powstał tzw. Dom Marii – budynek sióstr zakonnych z domu zakonnego z Trewiru i kaplica loretańska. Fot. LWKZ

– Dzięki przeprowadzonej, zgodnie z zasadami konserwatorskimi, inwestycji utrwalono historyczną substancję zabytków, chroniąc artystyczne, historyczne i naukowe wartości zespołu. Wprowadzenie nowej, właściwej dla zabytków funkcji umożliwiło ponowne zagospodarowanie cennego, historycznego zespołu, który dzięki kompleksowym działaniom remontowo-konserwatorskim odzyskał dawną świetność – mówi konserwator Barbara Bielinis-Kopeć. 

Projekty opracowano w pracowni Panta Rhei Projekt w Poznaniu. Remont przeprowadziło konsorcjum dwóch firm: poznańskiego Orlikona i Lapisa z Bożnowa, prace konserwatorskie przeprowadziła firma Art Nova z Łodzi. 

Oryginalne źródło: ZOBACZ
0
Udostępnij na fb
Udostępnij na twitter
Udostępnij na WhatsApp

Oryginalne źródło ZOBACZ

Subskrybuj
Powiadom o

Dodaj kanał RSS

Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS

Dodaj kanał RSS
0 komentarzy
Informacje zwrotne w treści
Wyświetl wszystkie komentarze
Poprzedni artykułW Sanoku przybędzie atrakcji sportowych
Następny artykułHarmonogram pracy punktu szczepień w maju 2022 r.