Wizyta u psychologa szkolnego za karę? System do poprawki!

Młode osoby, które szukają pomocy, który chcą sięgać po pomoc, niestety spotykają się z pewnego rodzaju niezrozumieniem. Młode osoby, niestety często od takiego wieku szkoły podstawowej, słyszą o tym, że do psychologa pójdą za karę, jeżeli będą się źle zachowywać. Młode osoby słyszą, że jeżeli przeżywają stan depresji albo stan lękowy,  to wystarczy, żeby poszły pobiegać, na pewno im przejdzie.  “A tak w ogóle to może nie wydziwiajcie, ponieważ inni na pewno mają gorzej” 

Takie zdania padają, niestety w szkole, ale i w środowisku domowym, np. w kontekście rodziny. “No przecież masz śniadanie, obiad, kolację, przecież masz oceny czwórki i piątki w szkole, przecież masz też znajomych w tej szkole, no to czego ci jeszcze potrzeba? Dlaczego w takim razie czujesz się tak, jak czujesz?”

W szkole niektóre osoby spotykają się z wtórną stygmatyzacją, dlatego, że idą do gabinetu psychologa po o pomoc. Mogą być wytknięte palcem, dlatego, że to są właśnie te osoby, które z tej pomocy korzystają. A w momencie, w którym już po nią sięgną, no to spotykają się też ze społecznym niezrozumieniem, też z wieloma stereotypami i dlatego, kiedy dziś mówimy o rozwiązaniach, mówimy o systemie, pamiętajmy też o tym, aby skupić się na tym społecznym poziomie, który dotyka wielu młodych osób. To także moja historia 

W momencie, w którym miałem pierwszy atak paniki, to wówczas wiecie państwo, co stało się? Popatrzmy na tą ścieżkę, którą teraz już z perspektywy kilku lat mogę Państwu przedstawić. Ona zaczęła się od szpitalnego oddziału ratunkowego (SOR). Co później? Przez pierwszego kardiologa, później przez drugiego lekarza, później przez jeszcze drugiego kardiologa, później dopiero po pół roku tej ścieżki pacjenta trafiłem do psychiatry, a dopiero na koniec do psychologa z zaleceniem długoterminowej terapii, która okazała się zresztą najbardziej skuteczna w tym przypadku.

Proszę, spojrzeć, w jaki sposób, z perspektywy właśnie tego młodego człowieka, który może być zagubiony w systemie, spotka się po drodze z niezrozumieniem. Bardzo przykro mi powiedzieć, ale to nie lekarz skierował mnie do psychiatry, psychologa. Tylko właśnie znajomi, którzy powiedzieli, że “coś za długo to trwa, coś zbyt dziwne są te objawy, coś w dziwnych momentach one się pojawiają”. Niestety uważam, że jest wiele historii podobnych do tej, którą miałem, w kontekście przechodzenia przez system, w kontekście spotykania się z różnymi wyzwaniami, z różnymi barierami

Ja sam nie widziałem, co było przyczyną tego ataku paniki, przecież osoba, która doświadcza kryzysu zdrowia psychicznego, to bardzo często na początku nie wie, jaka jest przyczyna. Bardzo często właśnie jest to później tematem konsultacji czy terapii

Szanowni Państwo, dlatego dzisiaj z takim może apelem na koniec, aby właśnie tego typu historie były takim wnioskiem i nauką dla naszego systemu na przyszłość. W jaki sposób koordynować działania między sektorem zdrowia, edukacji, polityki społecznej, sprawiedliwości. W jaki sposób patrzeć na system z perspektywy młodego człowieka? Gdzie z tą pomocą docierać? Mówimy dużo o zdrowiu, powiedzmy również o szkole, o tym, że to właśnie ten poziom 0 może wychwycić takie przypadki, które zdarzają się w wielu różnych szkołach, w wielu różnych gminach, w wielu powiatach, w wielu miastach w Polsce, już na samym początku.  Wówczas naprawdę nie będzie takiego zagubienia.