autor: DM
Strzelam i jeżdżę – wirtualnie i w realu. Później o tym piszę – krytycznie lub z zachwytem.
The Medium to jedna z najciekawiej zapowiadających się gier 2021 roku i szansa dla platformy Xbox na naprawdę dobry tytuł ekskluzywny, którego PS5 będzie mogło jej pozazdrościć. Nowy horror polskiego studia Bloober Team wygląda obiecująco.
Zapowiadana premiera gry: 28 stycznia 2021.
Artykuł powstał na bazie wersji PC.
„Polskie Silent Hill” – takie określenie przychodzi na myśl, gdy patrzy się na najnowszą grę studia Bloober Team: The Medium. Często pojawia się w opisach wrażeń ze zwiastunów, sami twórcy zresztą potwierdzają, że kultowa druga część owej słynnej japońskiej serii to dla nich arcydzieło wszech czasów i absolutny wzór najlepszego horroru. Na szczęście w tym przypadku chodzi głównie o inspirację, a nie kopiowanie na ślepo i The Medium dobrze łączy inne wzorce, a zarazem dodaje sporo własnego charakteru. Mogłem się o tym niedawno przekonać, w czasie specjalnej prezentacji gry i zdalnego spotkania z twórcami.
Na moje pytanie o pozostałe źródła, które najbardziej na nich wpłynęły, usłyszałem w odpowiedzi całą wyliczankę niezwykle klimatycznych gier, filmów i seriali. Paletę barw i ogólną atmosferę wzorowano na takich obrazach jak The Dark i Czarnobyl. Duży wpływ miały też inne japońskie horrory, w stylu Fatal Frame i Forbidden Siren, oraz gry pokroju Hellblade, Amnesia czy What Remains of Edith Finch. Nie można także zapominać o pracach graficznych Zdzisława Beksińskiego, które były głównym źródłem inspiracji dla całego stylu wizualnego The Medium. Z serii Silent Hill oraz pierwszych odsłon Resident Evil zapożyczono natomiast inną wizytówkę gry – predefiniowaną kamerę.
Akcja gry ma miejsce w istniejącym w rzeczywistości hotelu „Cracovia”, którego wnętrze od razu można rozpoznać po charakterystycznych kolumnach.
Kinowe doświadczenie – statyczna kamera
The Medium nie będzie tradycyjną grą TPP, czyli z widokiem zza pleców postaci. Zdecydowano się na predefiniowane kąty kamery (fixed camera angles), i to nie tylko z chęci oddania hołdu wspomnianym seriom horrorów czy nawet takiej klasyce jak Alone in the Dark. Pokazanie akcji w ten sposób daje przede wszystkim dużo bardziej filmowe doświadczenie oraz pozwala twórcom łatwiej budować klimat, przez pokazywanie różnych scen z odpowiedniej perspektywy.
Decyzję o rezygnacji z klasycznego TPP podjęto po długich testach i dyskusjach. Istotnym argumentem było jeszcze to, że zdefiniowane kąty kamery zachęcają do uważniejszej eksploracji. Trudno zresztą wyobrazić sobie inny wybór, jeśli weźmie się pod uwagę kluczową cechę gry, czyli rozgrywkę w tzw. podwójnym świecie: realnym i duchowym.
Czasem przyjdzie nam obserwować te same wydarzenia w obu światach, w tym samym momencie.
„Dual world” – granie w dwóch wymiarach
Pokazanie działania systemu „dual world” w akcji było głównym punktem programu podczas około 20-minutowej prezentacji rozgrywki The Medium. Funkcjonowanie w jednym bądź drugim wymiarze nie jest opcją do wyboru, a elementem ściśle związanym z konkretnym momentem w fabule. Zależnie od tego przyjdzie nam kontrolować główną bohaterkę Marianne w świecie rzeczywistym lub duchowym, a czasem obserwować oba równocześnie. Wtedy ekran staje się podzielony niczym przy kanapowym co-opie, a my widzimy tę samą lokację w dwóch wersjach w trakcie jednej sceny.
Oba wymiary różnią się znacznie nie tylko pod względem wizualnego stylu, ale i funkcjonalności. Na tej mechanice oparto wiele zagadek środowiskowych. Widzieliśmy choćby, jak Marianne jest zachęcana przez ducha pewnej dziewczynki do wejścia na piętro opuszczonego hotelu. W świecie realnym można tam wjechać windą, bo schody są zniszczone, ale gdy drzwi kabiny zostają zablokowane, wyjście istnieje tylko w świecie duchów.
Świat realny i spirytystyczny różnią się i wymagają kombinowania, by przejść dalej.
Sterowana przez nas bohaterka, jako tytułowe medium obdarzone paranormalnymi zdolnościami, może wtedy skorzystać z umiejętności opuszczania własnego ciała. Zamiera nieruchomo w rzeczywistym wymiarze, by poruszać się swobodnie w sferze spirytualnej. Zależnie od problemu do rozwiązania, konieczne będzie manipulowanie obiektami w jednym bądź drugim świecie. Istnieje też pewne ograniczenie w tej mechanice, bo Marianne nie może zbyt długo przebywać poza własnym ciałem. Jej duch zaczyna po pewnym czasie zanikać, co dopinguje do konkretnych działań.
„Silent Hotel” w Krakowie
Spora część akcji gry dzieje się w hotelu Niwa w Krakowie, w latach 90. XX wieku. Fikcyjna nazwa odnosi się jednak do prawdziwej lokacji, którą odtworzono z dość dużą dokładnością. Inspiracją dla twórców był hotel „Cracovia” zbudowany w latach 60. Obiekt działał w sieci hotelarskiej Orbisu do 2011 roku, a od 5 lat jest częścią Muzeum Narodowego w Krakowie i miejscem prezentacji różnych wystaw. W grze od razu rzucają się w oczy charakterystyczne, obłożone kafelkami kolumny w lobby budynku.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS