W cytowanej na naszych łamach rozmowie Wojciech Mann ogłosił, że „Trójki już nie ma”. Oczywiście radiowej Trójki. Nie ma, ponieważ „została zadeptana, zniszczona i rozjechana prymitywnym walcem”.
Stoi budynek, wisi neon, może nawet świeci. Ale nie ma Trójki. Dlatego mogę życzyć wszystkim mediom w Polsce, żeby zniknęła opresyjna, beznadziejna, tępa, propagandowa władza. I wtedy zobaczymy, czy na gruzach tego dziadostwa co nabudowali, pakowania wszędzie tej ohydnej propagandy, da się odbudować coś, co będzie miało klasę i format dawnych mediów –
— ogłasza pan Wojciech.
CZYTAJ: Miała być rozmowa o radiu, wyszedł czysty hejt. Furia Manna: Mogę życzyć, żeby zniknęła opresyjna, beznadziejna, tępa władza
W szczegóły rozstania, w klasyczną prowokację wokół piosenki Kazika i listy przebojów, nie wnika, podobnie jak w snute zapewne już od dawna plany powołania własnych przedsięwzięć odwołujących się do trójkowego słuchacza.
„Trójki nie ma” – słyszymy. W domyśle: „Trójka to my”. Czy jednak na pewno? Trójka nadaje, istnieje. Tak jak wychodzi „Rzeczpospolita”, z której przepędzono swego czasu, w latach rządów PO, prawicowych dziennikarzy, ponieważ przekroczyli niewidzialną czerwoną linię. I nikt z tych dziennikarzy nie twierdził, że „Rzepy” już nie ma. Nie twierdził, bo nie sądził, że instytucja jest jego własnością. Cieszyli się, że w niej pracują, budowali jej markę, utożsamiali się, ale nie uważali, że to ich. Co więcej, zapewne uznaliby, że zapał w publicznym niszczeniu redakcji, z której się odeszło, jest w złym guście.
W przypadku radiowej Trójki było inaczej. To tylko formalnie było państwowe, publiczne radio. W rzeczywistości należało do jednego środowiska, które ostro przeganiało wszystkich, którzy śmieli zbliżyć się do „świątyni”. Przeganiało skutecznie i z zapałem, uważając, że to jego teren. Teren prywatny.
Czy kierownictwo Polskiego Radia mogło poprowadzić sprawy inaczej? Czy nie dało się zbudować jakiego modus vivendi, który pozwoliłby funkcjonować starej Trójce w nowych ramach? Proszę państwa, przecież próbowano, i to przez parę ładnych lat, różnymi ludźmi i różnymi sposobami. I z tego co wiadomo, nie chciano wiele. Wystarczyłoby nieco mniej politycznych toksyn, unikanie zabawy w kodziarskie prowokacje, jakieś okienka kulturalne dla nieco bardziej prawicowych twórców i uznanie reguł ładu korporacyjnego w sferze finansowej. Ale dla „właścicieli” Trójki i to było zdecydowanie za dużo. Oni nie chcieli żadnych zmian, a dodatkowo chętnie wysyłali mocne fale, które miały zdestabilizować całe Radio.
A przecież by żyć obok siebie, trzeba dobrej woli dwóch stron. Tego zabrakło. I ja, jako człowiek, którego nie raz i nie dwa wywalano z pracy i który nie raz i nie dwa sam odchodził, doskonale to rozumiem. Uważam jednak że także i w takich, zawsze niemiłych sytuacjach, nie warto fałszować rzeczywistości. Z radiową Trójką było po prostu zupełnie inaczej niż głosi to budowana pracowicie legenda jej byłych pracowników.
CZYTAJ TAKŻE: Wojciech Mann odchodzi z radiowej Trójki. „Postanowiłem, że to ja podejmę tę decyzję, a nie ktoś za mnie”. Gacek komentuje
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS