Świąteczne reklamy wkurzają ludzi od niemal 100 lat. Jak wyglądały dekady temu?

Obecnie media kreują świąteczną atmosferę na długo przed 24 grudnia. Czasem wręcz można się natknąć na pierwsze tematyczne reklamy już pod koniec listopada. Jedni wyczekują ich z niecierpliwością, inni z irytacją przełączają kolejne kanały. Co ciekawe, nie jest to wyłącznie znak naszych czasów. Świąteczny marketing znany jest już od lat 20. ubiegłego wieku.

Święta z Coca Colą

Sympatyczny starszy pan w czerwonym płaszczu, z pokaźnych rozmiarów brzuchem, nie zawsze był znany jako Święty Mikołaj. Właściwie przed 1931 rokiem nie miał on wyraźnego, stałego wizerunku. Przedstawiano go różnie – mógł być np. wysokim, szczupłym mężczyzną, nordyckim myśliwym albo małym elfem o niezbyt przyjaznej aparycji. Jeden z pierwszych obrazów Świętego Mikołaja powstał w 1862 roku. Narysował go Thomas Nast na potrzeby magazynu Harper’s Weekly. Ten sam grafik pracował nad postacią przez kolejne 30 lat, zmieniając coraz to nowe szczegóły. Początkowo surowy wygląd Mikołaja nie przeszkodził mu w zdobyciu szybkiej sławy. Pierwsze reklamy Coca-Coli z użyciem jego wizerunku pojawiają się już w latach 20. Natomiast dekadę później firma zleca ilustratorowi Haddonowi Sundblomowi opracowanie nowego Mikołaja, również na potrzeby reklamowe. Projekt okazuje się przełomowy.

fot.Thomas Nast/domena publiczna Święty Mikołaj Thomasa Nasta

Za inspirację posłużył artyście wiersz Clementa Clarka Moore’a z 1822 r. Wizyta św. Mikołaja. Na jego podstawie Sundblom stworzył postać dobrotliwego, ciepłego, pulchnego mężczyzny z długą brodą, odzianego w czerwone ubrania. Starszy pan przynosił dzieciom zabawki, czytał listy a w przerwach popijał Coca-Colę. Ostateczny wizerunek powstał w 1964 roku, a sam Mikołaj miał rzeszę oddanych fanów śledzących uważnie wszelkie detale. Gdy w jednej z wersji ilustracji nie miał on obrączki, firma zaczęła otrzymywać listy z zapytaniem “co się stało z panią mikołajową?”.

Czytaj też: To musiało kosztować… Nietrafione inwestycje sieci McDonald’s, które pochłonęły masę pieniędzy

Aż ślinka cieknie

W latach 50. XX wieku odbiorniki telewizyjne w Wielkiej Brytanii były już na tyle tanie, że stawały się w domach coraz powszechniejszym widokiem. Jednak świąteczne spoty reklamowe z prawdziwego zdarzenia pojawiają się dopiero trzy dekady później. A najbardziej rozpoznawalne materiały tworzyła firma OXO.

Świątecznym reklamom telewizyjnym ze względu na rozbudowanie i formę bliżej było do filmów krótkometrażowych, niż typowych wówczas reklam. Emitowane materiały cechowały się rozbudowanymi dialogami, niezwykłą obrazowością i sentymentalną narracją. OXO tworzyło spoty oddające klimat brytyjskich świąt i… pobudzające apetyt. Zastawionym stołom i parującym talerzom z ekranu trudno było się oprzeć.

Jedna z pierwszych takich reklam ukazuje się w 1983 roku. Dzięki firmowym kostkom rosołowym rodzinne święta organizuje sama Lynda Bellingham. Aktorka była niezwykle lubiana w Wielkiej Brytanii. Występowała w takich serialach jak Doctor Who i Second Thoughts. Natomiast w kampanii reklamowej OXO Family pracowała przeszło 16 lat, rokrocznie wprowadzając miliony widzów w brytyjską, świąteczną, rodzinną atmosferę. Seria ukazywała się nie tylko w okolicach grudnia. Łącznie wyemitowano 42 reklamy o rodzinie OXO, które przez widzów porównywane były do opery mydlanej.

Czytaj też: Boże Narodzenie 1920. O czym myśleli i jak spędzali święta Polacy sto lat temu?

Nie zapomnijcie o prezentach!

Na pewno nie groziło to czytelniczkom i czytelnikom Bluszczu. Polska nie pozostawała bowiem w tyle, jeśli chodzi o świąteczne reklamy. Te pojawiały się w prasie gdy nadchodziła pora, by wybrać bożonarodzeniowe upominki dla najbliższych. Propozycje padające na łamach Bluszczu w latach 30. ubiegłego wieku cechują się praktycznością, a nawet troską o przyszłość. Nie tylko swoją, ale i własnych dzieci.

Chociażby w jednym z numerów czasopisma z 1931 roku czytelnicy natrafiają na pytanie: “W jaki sposób możesz obdarzyć swe dziecko najpraktyczniejszym upominkiem świątecznym, a sobie najpewniej odłożyć kapitał?”. Odpowiedzią na taki dylemat miały być książeczki Pocztowej Kasy Oszczędnościowej. Centrala P.K.O. znajdowała się wówczas w Warszawie a oddziały regionalne w większych miastach ówczesnej Polski, takich jak Łódź, Katowice, Kraków, Poznań, a także Wilno i Lwów.

fot.Julo/CC BY-SA 2.5 Pocztowa Kasa Oszczędności (PKO) – książeczka z 1924 roku

Na książeczkę można było wpłacać już od złotówki. Ci, którzy regularnie oszczędzali przynajmniej 8 złotych miesięcznie, mogli brać udział w losowaniu, którego nagrodą był okrągły 1000 zł. Czyli mniej więcej czterokrotność ówczesnej średniej pensji. Natomiast od 20 do 100 złotych nabywało się dowody oszczędnościowe, których wartość po dziesięciu latach miała zostać podwojona. Taki też dowód trzyma w dłoni dziecko na ilustracji. Siedzi ono pod choinką w towarzystwie swoich zabawek i uśmiecha się szeroko. Bo czy jest lepszy prezent, niż zabezpieczenie przyszłości w tak niepewnych czasach…?

Źródła:

1. Haddon Sundblom and the Coca-Cola Santas. Five Things You Never Knew About Santa Claus and Coca-Cola [w:] www.coca-colacompany.com [dostęp: 14.12.2022]
2. Reklama P.K.O. [w:] “Bluszcz” (51-52) 1931, s.33
3. Roberts L., What happened to the actors who turned the Oxo family advert into a soap opera? [w:] www.dailymail.co.uk [dostęp: 14.12.2022]

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ