11 lipca – uroczystość św. Benedykta z Nursji, którego papież Pius XII nazwał „Ojcem Europy”. Benedykt i jego dzieło to właściwie główny filar znanej nam cywilizacji europejskiej, to on „natchnął miłością i staraniem o sprawiedliwy ład, na którym opiera się życie społeczne.
A wszystko działo się w czasie upadku starożytnego Rzymu, najazdów barbarzyńców – Hunów, Gotów, Alanów, Wandalowie., rozpadu politycznego dotychczasowego świata. Cesarstwo stanęło właściwie w obliczu zagłady. To dobry święty także na nasze czasy. Papież Paweł VI listem apostolskim „Pacis nuntius” z 24 października 1964 r. w ogłosił św. Benedykta patronem Europy. Nazwał go „wysłannikiem pokoju”, „sprawcą jedność”, „mistrzem cywilizacji” i „heroldem religii Chrystusowej” oraz „założycielem życia monastycznego na Zachodzie”.
„Podczas gdy upadało Imperium Rzymskie, niektóre obszary Europy pogrążały się w ciemnościach, a inne nie znały jeszcze cywilizacji i wartości duchowych, to on, swoim nieustannym i gorliwym wysiłkiem sprawił, że nad tym kontynentem zajaśniała jutrzenka nowej ery. To głównie on i jego synowie, z krzyżem, księgą i pługiem, przynieśli postęp chrześcijański ludom, rozciągającym się od Morza Śródziemnego po Skandynawię, od Irlandii po niziny Polski”
– napisał papież Paweł VI.
Jego reguła kładła nacisk na modlitwę i pracę tak umysłową i fizyczną –„ ora et labora”, a więc módl się i pracuj. Podkreślał, iż największym wrogiem duszy jest bezczynność. Choć Św. Benedykt zaczynał jako eremita, żył przez trzy lata w pustelni to jednak zdecydował, że mnisi oprócz modlitwy i medytacji powinni żyć dla chrześcijańskiej społeczności i nieść jej Dobrą Nowinę.
Więc w efekcie tego aktywność mnichów benedyktyńskich przyczyniła się do podnoszenia poziomu życia religijnego. Mnisi uczyli uprawy ziemi i melioracji, rybołówstwa i pszczelarstwa. Wznosili kościoły, drogi i mosty. Warzyli znakomite piwa.
Benedyktyni do czasu wynalezienia druku kopiowali ręcznie księgi przyczyniając się do uratowania od zagłady wielu dzieł kultury starożytnej. Opracowując rodzaj pisma zwany minuskułą. To jedno z najbardziej znaczących pism średniowiecza. Wykształcona we frankijskich skryptoriach w VIII-IX wieku, stała się na długi okres obowiązującym stylem pisania. Szybko wyparła pisma gotyckie stając potem rdzeniem tworzącego się pisma humanistycznego. Przetworzone przez najlepszych kaligrafów doby Odrodzenia pismo zwane antykwą zostaje odlane w formie czcionki.
Zakładali szkoły, uczyli łaciny, studiowali teologię i filozofię. Szkoły początkowo zakładane w miejscach sprzyjających skupieniu, wielbieniu Boga w samotności, szybko stawały się ośrodkami życia i kultu religijnego. Wyrastały wokół nich osiedla, potem miasta. W szkołach klasztornych uczono nie tylko przyszłych mnichów, ale oddawano na wychowanie dzieci z możnych rodzin zarówno do opactw męskich, jak też do klasztorów żeńskich.
Benedyktyni wydali wielu znakomitych teologów, filozofów i kronikarzy, a także 23 papieży oraz blisko 5 tysięcy świętych i błogosławionych. Z benedyktyńskich szeregów wyszło wielu znakomitych teologów, filozofów i kronikarzy oraz jeden z najwybitniejszych papieży w dziejach Kościoła, późniejszy święty – Grzegorz Wielki. Dali początek wielu ważnym zakonom przede wszystkim cystersom, a także kamedułom, kartuzom, trapistom. Stworzenie „Reguły”, czyli zbioru przepisów życia monastycznego przyczyniło się do powstania łącznie ponad stu różnych zakonów.
Zasadniczą cechą Reguły jest umiar. Stała ona również wzorem i inspiracją dla dominikanów i franciszkanów. Św. Benedykt miał siostrę bliźniczkę Scholastykę. Została ona później założycielką żeńskiej gałęzi zakonu benedyktynów i podobnie jak on świętą Kościoła Katolickiego. Reguła stała się prawem przewodnim dla setek a nawet tysięcy klasztorów, które potem dosłownie rozsiały się po Europie, stając się wyspami wiary w przeraźliwym pustkowiu powstałym po najazdach barbarzyńców.
Najsłynniejsze opactwa benedyktyńskie to oczywiście Monte Cassino, Cluny, czy Citeaux skąd wyszli właśnie cystersi. Do Polski benedyktyni przybyli wraz ze św. Wojciechem już w 997. Za czasów Bolesława Chrobrego założyli klasztor w Międzyrzeczu. Dzisiaj najbardziej znanym centrum życia mnichów jest podkrakowski Tyniec.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS