Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (dalej KRRiT) jest zatem konstytucyjnym organem, powołanym do ochrony konstytucyjnie wyrażonych praw. Wolność prasy i innych środków społecznego przekazu oczywiście łączy się z wolnością słowa oraz prawem do informacji. Wolność słowa to też prawo funkcjonowania na rynku medialnym podmiotów niepublicznych. Prawo do informacji to zarówno brak przeszkód dla prowadzenia działalności medialnej przez podmioty niepubliczne, jak i realizowanie przez media publiczne tzw. misji publicznej określonej w art. 21 ustawy o radiofonii i telewizji. Prawo do informacji to obowiązek, który względem obywateli realizuje Państwo. Przejawia się w sferze biernej i czynnej.
Bierną stroną realizacji tego obowiązku jest brak podejmowania działań ograniczających podmiotom niepublicznym prawa prowadzenia działalności medialnej – z wyjątkiem prezentowania treści wprost niezgodnych z obowiązującym prawem. Czynna strona tego obowiązku to autonomiczna inicjatywa Państwa realizująca dostęp obywateli do informacji przekazywanych przez media publiczne. Rola mediów publicznych jest określona wprost w ustawie o radiofonii i telewizji i polega na realizowaniu tzw. misji publicznej. Interes publiczny sprowadza się do zapewnienia, aby szeroko rozumiany przekaz medialny, zarówno ten realizowany przez media publiczne, jak i niepubliczne był zgodny z prawem.
Co więcej, w zakresie mediów publicznych przekaz ten winien cechować się pluralizmem, bezstronnością, wyważeniem i niezależnością, ergo będąc realizowany w oderwaniu od określonej wizji państwa, skupiać się na informacji i skłanianiu obywateli do kształtowania własnych opinii i sądów na podstawie prezentowania jak najszerszego spektrum informacji.
Konstytucja nie definiuje, co należy rozmieć pod pojęciem stania na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji. Logicznie wykładając ten przepis, należałoby przyjąć, iż kompetencje KRRiT winny dotyczyć sytuacji, gdy zagrożone lub naruszane są wolność słowa, prawo do informacji oraz interes publiczny w radiofonii i telewizji. Konsekwentnie nie zachodzi konstytucyjny mandat do ustanawiania dla KRRiT takich kompetencji, których nie da się połączyć z ochroną praw wskazanych w art. 213 Konstytucji.
Przewrotnie można się zatem zastanawiać czy powoływanie i odwoływanie członków organów mediów publicznych stanowi ipso se kompetencję niezbędną dla instytucji stojącej na straży praw i wolności określonych w art. 213 Konstytucji.
Odpowiedź na to pytanie jest tylko z pozoru prosta.
Teoria oparta na idei i propaństwowym podejściu do wykonywania funkcji publicznych prowadzi do wniosku, iż zmiana władz w mediach publicznych jest irrelewantna dla oceny zarówno potencjalnego zagrożenia, jak i naruszenia wolności słowa, prawa do informacji czy interesu publicznego w radiofonii i telewizji. Zagrożenie czy naruszenie tych wartości identyfikuje się poprzez działania mediów, a nie przez fakt zmian w ich władzach. Uśmiech, który pojawia się przy lekturze takiej teorii, to nawet nie śmiech z naiwności autora, ale gorzka refleksja, jak daleko mogliśmy odejść od marzeń, aby instytucje publiczne zawsze kierowały się interesem obywateli, a nie partykularnym interesem określonej grupy wpływu.
Zmiany w organach mediów publicznych to najczęściej również zmiana formy i specyfiki dotychczasowego przekazu medialnego. Sama w sobie obiektywnie nie stanowi o naruszeniu prawa do wolności słowa oraz prawa do informacji. Wprowadza jednak – pisany zawsze subiektywnym atramentem – stan potencjalnego zagrożenia.
Co robi Rada Mediów Narodowych?
Konstytucja z jednej strony przewiduje, że członkowie KRRiT są wybierani przez Sejm, Senat i Prezydenta Rzeczypospolitej, czyli przez organy o zdefiniowanej orientacji politycznej, z drugiej zaś wskazuje, iż „członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej niedającej się pogodzić z godnością pełnionej funkcji”.
Niezależnie od tego, jak ten mechanizm funkcjonuje w praktyce, niewątpliwie celem powołania KRRiT było stworzenie organu apolitycznego, autonomicznego i niezależnego.
W tym duchu też, o czym szerzej niżej, stanowi orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2016 r., wydane w sprawie o sygn. akt K 13/16, podkreślające znaczenie K … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS