Scena łódzkiego Teatru Wielkiego należy do Mefisto

Opera “Faust” to pełna magii i metafizyki baśń dla dorosłych, w której dylemat egzystencjalny głównego bohatera przedstawiony jest na tle opowieści o społeczeństwie czasów wojny. Ludzie pomimo historycznych okoliczności wciąż chcą się bawić, kochać i szukają oparcia oraz etycznego kompasu w prostych wykładniach ludowej moralności i religijnych dogmatach.

Interpretacja “Fausta” na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi opiera się na ambicji wysnucia baśni i mitu faustycznego na miarę naszych czasów. To podróż w świat dystopii, świat futurystycznej fantazji o społeczeństwie przyszłości.

Łódzki spektakl jest utrzymany w konwencji baśni, ale społeczna gorzka obserwacja powoduje, że jest to sztuka dla dorosłego widza – zapowiada dyrektor Teatru Wielkiego i kierownik muzyczny – Rafał Janiak.

W oparciu o obserwację współczesnego świata: toczącej się za naszą granicą wojny, kryzysów klimatycznych, postępującej ponownej militaryzacji społeczeństw i ich polaryzacji  – wyłania się opowieść o nowym porządku, społeczeństwie końca lat 30. XXI. To obraz ludzi z doświadczeniem niszczących ziemię zbrojnych konfliktów militarnych, którzy jednoczą się w ściśle skodyfikowanych, kontrolowanych wspólnotach i starają się poradzić sobie, dostępnymi metodami, z grozą otaczającego świata.

Główny bohater, Faust to lekarz – patolog zajmujący się ofiarami wojny. Jego praca spowodowała, że jest pogrążony w wielkim zwątpieniu, co do natury człowieka, sensu własnej pracy. Przytłacza go rozmiarem katastrofy, którą widzi w świecie.

Doświadczenie magicznej przemiany i podróż, w której szuka Małgorzaty, to rodzaj wolterowskiej podróży inicjacyjnej. Wtedy bohater podczas wędrówki odkrywa prawdy dotyczące natury świata.

Z kolei Małgorzata – właściwa bohaterka dramatu rozgrywającego się w operze – jest przedstawiana w łódzkiej odsłonie w scenerii swojego ogrodu, który stał się jednym z ważniejszych symboli spektaklu. W minimalistycznym ogrodzie Małgorzaty znajduje się prawdopodobnie ostatnie na Ziemi drzewo – jabłoń.

Drzewo to symbol kuszenia przez szatana, ale też czystości Małgorzaty, jej naturalności prostoty i niewinności. Po jej porzuceniu przez Fausta nagie drzewo pokrywa się śniegiem, a na końcu… – tak o pomyśle na realizację opery mówi reżyserka spektaklu – Ewa Rucińska.

Jak zakończy się ta historia, warto przekonać się samemu. Kierownictwo muzyczne nad tą sztuką sprawuje Rafał Janiak.

Pierwszy spektakl w sobotę (17 czerwca) o godz. 19.00.

Realizatorzy:

Kierownictwo Muzyczne – Rafał Janiak

Reżyseria – Ewa Rucińska

Dekoracje – Agata Skwarczyńska

Kostiumy – Arkadiusz Ślesiński

Choreografia – Aleksandra Osowicz

Reżyseria Świateł – Paulina Góral

Multimedia – Artur Sienicki

Współpraca Muzyczna – Michał Kocimski, Marta Kosielska

Przygotowanie Chóru – Maciej Salski

Asystenci Reżysera – Adam Grabarczyk, Waldemar Stańczuk

Inspicjenci – Andrzej Kowalik, Zbigniew Pawełczyk

Obsada:

Doktor Faust – Nazari Kachala, Dawid Kwieciński, Irakli Murjikneli

Mefistofeles – Wojciech Gierlach, Grzegorz Szostak, Robert Ulatowski

Małgorzata – Patrycja Krzeszowska, Aleksandra Orłowska, Anna Wierzbicka

Walenty – Arkadiusz Anyszka, Łukasz Motkowicz

Wagner – Nikhil Goyal, Jan Szurgot, Witold Tomczyk

Siebel – Agnieszka Makówka, Katarzyna Nowosad

Marta Schwerlein – Bernadetta Grabias, Olga Maroszek

Stary Faust – Krzysztof Dyttus, Marcin Ciechowicz

Chór, Balet, Orkiestra Teatru Wielkiego w Łodzi