Porażka naszej sytuacji nie zmienia – awans do 1/8 finału mieliśmy zapewniony już wcześniej. Ale wiemy już, z kim się w Berlinie zmierzymy – w niedzielę o ćwierćfinał (godzina nie jest jeszcze znana) zagramy z Ukraińcami. A w jakim stylu pożegnaliśmy się z Pragą?
Pochwały? Niekoniecznie. Ale…
Czy za mecz z Serbią można kogokolwiek z polskiej kadry wyróżnić? Trudno o pochwały, gdy przegrywa się różnicą 27 punktów, ale Polacy przynajmniej nie poddali meczu tak, jak kilka dni wcześniej z Finlandią.
Momentami widać było walkę. W połowie trzeciej kwarty, gdy trafił Jarosław Zyskowski i zeszliśmy do minus 13 punktów (43:56), o czas poprosił Svetislav Pesić, choć na dobrą sprawę mógł – jak na igrzyskach w 1992 r. trener “Dream Teamu” Chuck Daly – w ogóle nie wtrącać się swoim graczom w robotę.
Ale jeśli możemy przy kimś postawić plusik, to z pewnością przy nazwisku Michała Michalaka, który błysnął zwłaszcza w czwartej kwarcie, gdy trafił trzy trójki i łącznie zdobył 17 punktów. “Utalentowany, choć wciąż jeszcze niespełniony” – pisała o nim FIBA przed turniejem. Po meczu z Serbią na pewno może się uśmiechnąć. A my życzymy mu, by podtrzymał formę na mecz z Ukrainą.
Regulamin, który premiował porażkę
Polska chce z Serbią wygrać – te słowa wybrzmiewały z rozmów z kadrowiczami dzień przed meczem. Oczywiście, jawiło się to jak misja niemożliwa, ale warto było spróbować, tym bardziej że zwycięstwo dałoby nam pierwsze miejsce w grupie D i w teorii łatwiejszego rywala w 1/8 finału w Berlinie.
No właśnie: w teorii. Układ gier sprawił, że porażka spychała nas na trzecie miejsce, ale nie oznaczało to powodów do irytacji, bo w takim wypadku naszym rywalem w walce o ćwierćfinał jawiła się Ukraina – rywal będący w naszym zasięgu. O działającym wbrew duchowi sportu regulaminie mówi się w trakcie turnieju sporo, ale kiedy okazało się, że może nam on sprzyjać, to czemu się zbytnio irytować?
Nie oznacza to, że Polacy z Serbią wygrać nie chcieli. Próbowali, ale szybko stracili złudzenia, że to rywal choćby z niedalekiej od nas orbity. W strefie wywiadów koszykarze nie byli chętni, by w ogóle o tym meczu rozmawiać. I nie ma się czemu dziwić. – Dla Serbów to była frajda, pięknie dzielili się piłką. A my się męczyliśmy – podsumował Dominik Olejniczak.
Nikola Jokić superstar
Jeden z najlepszych koszykarzy świata nie zdążył jeszcze dotknąć tego wieczoru piłki, a kilka tysięcy szalonych serbskich kibiców skandowało: “MVP! MVP!”. Już podczas przedmeczowej prezentacji O2 Arena zatrzęsła się, gdy spiker wyczytał nazwisko zawodnika Denver Nuggets.
Pierwszą akcję “Joker” co prawda przegrał, bo punkty w bezpośrednim pojedynku ze środkowym Serbii zdobył Aleksander Balcerowski. Ale to Jokicia tylko zirytowało (choć, jak wiadomo, jego mowa ciała tego nie zdradzała). Jedno wejście pod kosz, drugie, trzecie… W osiem minut dwukrotny MVP ligi NBA zdobył 10 punktów i więcej nie musiał. Spokojnie usiadł na ławce – oczywiście w rytm krzyków “MVP!”.
I podniósł się dopiero pod koniec drugiej kwarty, choć obowiązku nie było – Serbia i tak prowadziła wtedy ponad 20 punktami. W końcówce pierwszej połowy trafił trójkę, ale i zaliczył niesportowy faul na Łukaszu Kolendzie.
17 minut to jak na razie najkrótszy występ Jokicia w trakcie EuroBasketu. Więcej, bo 22 minuty, zaliczył nawet z najsłabszą w grupie Holandią.
Kiedy Janis Andetokunmbo czy Luka Doncić prowadzą korespondencyjny pojedynek na genialne występy, Jokić idzie po swoje w stylu, z którego jest dobrze znany – powolnym, ale pewnym krokiem.
W Pradze szykuje się impreza
O zamiłowaniu Jokicia do zabawy pisaliśmy w dniu meczu, a wydaje się, że po spotkaniu z Polską Serb będzie miał podwójną okazję do świętowania – po pierwsze jego kadra wychodzi z grupy bez porażki, a po drugie w Pradze odwiedził go znajomy z Nuggets – Aaron Gordon.
Gracz, który słynie z efektownych wsadów – dwukrotnie o włos przegrywał konkurs w trakcie All-Star Game – przywitał się z Jokiciem jeszcze w trakcie gry, a potem fetował punkty kumpla, odpoczywając w rzędzie dla VIP-ów i robiąc sobie fotki z fanami “Jokera”.
Coś czujemy, że w czwartek Praga nie zaśnie…
Liderzy odpoczywali. I słusznie
Gdy dość szybko okazało się, że mecz z Serbią po prostu trzeba dograć do końca, Igor Milicić pozwolił pograć tym, którzy w Pradze zbyt wiele szans nie dostawali – Jakubowi Schenkowi, Łukaszowi Kolendzie, czy Aleksandrowi Dziewie.
Wyszło dobrze, bo oprócz Dziewy i Schenka każdy z Polaków zdobył tego dnia punkty, a przede wszystkim mógł sprawdzić się na tle graczy z NBA, czy europejskiej elity – Jokicia, Vasilije Micicia, Vladimira Lucicia.
Selekcjoner dał jednak odpocząć liderom. Mateusz Ponitka zagrał tylko 21 minut Michał Sokołowski, który z Holandią niemal nie schodził z parkietu, tym razem biegał po nim 23 minuty, a A.J Slaughter – 18.
Słusznie – niech zbierają siły na wyjazd do Berlina. Jest szansa powalczyć o historyczny ćwierćfinał. – Przegraliśmy z nimi niedawny sparing w Turcji, ale jesteśmy dziś inną drużyną. Jeden mecz z EuroBasketu Ukraińców już widziałem, ale od jutra zaczynamy uczyć się ich gry na całego – dodał Michał Sokołowski.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS