Grabowski to postać nieszablonowa – doktor sztuki, malarz, performer, aktor i reżyser teatralny. Spektakl wedle jego scenariusza i w reżyserii Marka Kościółka (Teatr Krzyk) bazuje na motywach „Dziennika panicznego” Rolanda Topora, ale opiera się też na tekstach Grabowskiego, który ostro diagnozuje rzeczywistość.
I (jak zaprasza Nie Teatr): „nie cacka się z widzem, zabija czujność przygodną interakcją, swobodnym stylem narracji, a potem niepostrzeżenie i z premedytacją wprowadza w zakłopotanie i co tu kryć, często zawstydza. W spektaklu artysta obnaża hipokryzję, rozprawia się z dumą patriotycznego frustrata i swoimi egocentrycznymi skłonnościami. Szuka źródeł narodowych infekcji, ksenofobicznych lęków, niechęci do inności i ogólnego braku tolerancji. Gorzko ironicznie biczuje nas i siebie wstydem, oczywiście dając przestrzeń do śmiechu i rozluźnienie akcji, a to dlatego, że artysta po prostu lubi wciągać publiczność w swoją grę i robi to z łatwością”.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS