Problemy z włosami. Gdzie szukać pomocy?

Zobacz również:

Włosy na każdą pogodę? Stylista fryzur zdradza prosty trik

Częstym problemem, z którym borykają się zarówno panowie jak i panie – jest utrata owłosienia. Można je podzielić na dwie duże grupy: łysienie bliznowaciejące i niebliznowaciejące. Jeśli chodzi o łysienie niebliznowaciejące, ma ono dobre rokowanie dla pacjenta: przy założeniu prawidłowej diagnozy i włączeniu skutecznego leczenia, włosy które wypadły, mają szansę odrosnąć. Na ten typ łysienia składają się liczne jednostki chorobowe, jak np. łysienie telogenowe, androgenowe czy łysienie plackowate.

Natomiast łysienie bliznowaciejące jest typem dolegliwości, w której po wypadnięciu włosów, dochodzi do bliznowacenia mieszków włosowych, na skutek czego niemożliwy jest odrost włosów. Ten typ łysienia występuje m.in. jako skórna postać tocznia, w liszaju płaskim mieszkowym czy w łysieniu bliznowaciejącym czołowym. Dlatego też w przypadku łysienia bliznowaciejącego dużo istotniejsze jest, aby pacjent w odpowiednim momencie trafił do lekarza dermatologa i został prawidłowo zdiagnozowany oraz aby na czas zostało wdrożone skuteczne leczenie farmakologiczne. Im szybciej zostanie ono włączone, tym większa jest szansa na zahamowanie postępu choroby, dzięki czemu jest szansa zapobiegnięcia utraty włosów.

Najczęstszy typ łysienia, z którym zgłaszają się pacjenci, to łysienie telogenowe. Wśród możliwych przyczyn tej jednostki chorobowej wymienia się m.in. niedobory pokarmowe, zaburzenia w obrębie morfologii krwi (anemia), przewlekły stres, ciążę i poród, przebyte zabiegi operacyjne w znieczuleniu ogólnym, choroby tarczycy, jak np. niedoczynność tarczycy czy choroba Hashimoto.

Inną bardzo częstą jednostką chorobową, z którą zgłaszają się pacjenci, jest łysienie androgenowe, czyli związane z męskimi hormonami płciowymi. Przodują tu oczywiście mężczyźni, którzy w dalszym ciągu nie do końca są świadomi tego, że można jakoś temu problemowi zaradzić, i że jest to choroba, którą w dzisiejszych czasach można skutecznie hamować, jak i cofać jej objawy. Dostępne jest bowiem w tym przypadku skuteczne leczenie farmakologiczne, polegające zarówno na przyjmowaniu leków doustnych, jak i miejscowych. W leczeniu tej jednostki chorobowej można również skutecznie wspomagać się różnego typu zabiegami medycyny estetycznej, jak np. ostrzykiwanie skóry głowy osoczem bogatopłytkowym czy mezoterapia igłowa. Są to jednak zabiegi o działaniu wspomagającym odrost włosów, a nie działające na przyczynę schorzenia. Dlatego zawsze w pierwszej kolejności należy pacjentowi włączyć tzw. leczenie farmakologiczne.

Zobacz również:

Co włosy mówią o Twoim zdrowiu?

Na łysienie androgenowe coraz częściej chorują również kobiety. Niestety bardzo często ta jednostka chorobowa jest w ich przypadku rozpoznawana z opóźnieniem, przez co zbyt późno włączane jest też skuteczne leczenie, które w tym przypadku oparte jest głównie o farmakologię. Konieczna jest więc wizyta u lekarza dermatologa. U przeważającej większości pacjentek poziom męskich hormonów płciowych we krwi może być jednak prawidłowy, zwiększona bywa natomiast wrażliwość receptorów androgenowych na mieszkach włosowych. Dlatego przy podejrzeniu rozpoznania łysienia androgenowego u kobiety, badania hormonalne krwi nie stanowią pierwszej linii diagnostycznej. Niekiedy jednak może się zdarzyć, że poziomy męskich hormonów płciowych są podwyższone, a za taki stan odpowiedzialne są konkretne przyczyny, jak np. zespół policystycznych jajników czy wrodzony przerost nadnerczy. W takich sytuacjach lekarz dermatolog często współpracuje w leczeniu z ginekologiem lub endokrynologiem.

Inną częstą przyczyną łysienia niebliznowaciejącego jest łysienie plackowate. Schorzenie to często powoduje nie tylko łysienie skóry owłosionej głowy, ale również i innych obszarów, jak np. brwi, rzęs, pach czy w obrębie owłosienia łonowego. Jeżeli chodzi o rokowania, to jeśli diagnoza zostaje prawidłowo postawiona, a terapia odpowiednio dobrana, nierzadko udaje się uzyskać pełen odrost owłosienia. W takich przypadkach ważne jednak jest przeprowadzenie diagnostyki w kierunku schorzeń autoimmunologicznych, które bardzo często współistnieją z tą chorobą.

Wśród głównych schorzeń powodujących łysienie bliznowaciejące, z którymi do lekarza zgłaszają się pacjenci, najczęściej wymienia się liszaj płaski mieszkowy i jego odmiana – łysienie czołowe bliznowaciejące (FFA), czy skórna postać tocznia rumieniowatego. FFA (z ang. frontal fibrosing alopecia). To bardzo charakterystyczny typ łysienia, polegający na “cofaniu się linii owłosienia” w okolicy czołowej i czołowo-skroniowej, występujący częściej u kobiet, zwłaszcza w wieku okołomenopauzalnym. Częstym objawem współwystępującym jest łysienie bocznej części brwi.

Choć jest to zaskakujące, w XXI wieku ludzie nadal bardzo często nie wiedzą, że lekarzem zajmującym się diagnostyką i leczeniem skóry owłosionej oraz włosów, jest przede wszystkim lekarz dermatolog. Trychologia, a więc dziedzina dermatologii “zajmująca się” włosami i ich chorobami, jest dziedziną dermatologii wchodzącą w skład naszej specjalizacji. To właśnie dermatolodzy są lekarzami, którzy mają największą wiedzę i doświadczenie w temacie diagnostyki i leczenia tego typu przypadłości.

Oczywiście zdarza się, że leczenie łysienia prowadzone jest we współpracy z lekarzem endokrynologiem lub ginekologiem – w momencie, kiedy przyczynę łysienia stanowią zaburzenia hormonalne. Lekarzem pierwszego kontaktu, który powinien pacjenta diagnozować i wysunąć podejrzenie lub postawić rozpoznanie, jest jednak lekarz dermatolog. To właśnie on z reguły zleca badania krwi potrzebne do postawienia prawidłowej diagnozy, a także – w trakcie wizyty – przeprowadza tzw. badanie trichoskopowe – badanie, którego umiejętność wykonania jest domeną specjalizacji z dermatologii. Na podstawie badania trichoskopowego możliwe jest wyciągnięcie wniosków i/lub postawienie diagnozy. Niekiedy jednak potrzebne może okazać się poszerzenie diagnostyki o biopsję skóry owłosionej głowy.

Przede wszystkim trycholog nie jest lekarzem. Jest specjalistą ogólnie zajmującym się poradnictwem dotyczącym postępowania głównie pielęgnacyjnego, czy też postępowania terapeutycznego opartego o stosowanie różnego rodzaju preparatów miejscowych, które nie są lekami. Choć wiedza i usługi trychologów mogą być pomocne w wielu chorobach, to w momencie, w którym mamy do czynienia z łysieniem, zwłaszcza postępującym na tyle szybko, że wymaga niezwłocznego włączenia leczenia farmakologicznego, niezbędna jest wizyta u lekarza.