Chciałbym jakoś, pewnie niezdarnie, dołączyć, do tej fali podziękowań, podsumowań, jaka wiąże się z odejściem pani Bogny Janke z pozycji właścicielki i zarządzającego Salon24.pl. Nie załapałem się na wodospad pod notką pani Bogny. Czynię to teraz. Indywidualnie. Bo tak mam. Bo chodzę ścieżkami, które sam wydeptuję. Bo marsz w tłumie jednomyślnych, zawsze mnie jakoś…
Pani Bogno. Nie dziękuję Pani, za to, że miałem możliwość publikowania notatek tutaj. A przecież ta możliwość wiązała się z całym szeregiem, pozytywnych w sumie doświadczeń. Z rosnącą umiejętnością własnej wypowiedzi. Z poznaniem nowych ludzi. Owszem niefizycznym, ale to nic nie szkodzi. Zdumiewającym doświadczeniem z salonu24.pl jest doświadczenie tego, czym są ludzie, czym jest ludzka zbiorowość. Z jednej strony miałem na jej temat przekonania dziecięce, te bardzo pozytywne, że wystarczy wolność, że wtedy ludzie sami i będzie cudownie. Z drugiej wiek dojrzały, nauczył mnie głębokiego sceptycyzmu i wahadło przekonań wychyliło się w drugą stronę, i zacząłem postrzegać ludzi jako tłum, w którym zwycięża głupota, rozkład, chamstwo.
Pospolite ruszenie – salon24.pl – nauczył mnie, że obie tezy są prawdziwe. Że owszem, większość zachowań jest dość prosta i bywa negatywna, tu niestety lub stety nasz polski modus-operandi. Jednak o dziwo. Nie sterowani, nie zmuszani ludzie, stopniowo sami zaczynają się przekonywać, co jest wartością, co jest prawdą. Jakby była w każdym z nas jakaś busola. Która owszem słaba jest. Igła drży próbując pokazać właściwy kierunek. Często ludzie tą busolę gdzieś wsadzą w zagracone rejony swojego wnętrza i kierują się czymś zupełnie innym.
A jednak w warunkach wolnej, nieskrępowanej komunikacji, stopniowo pojawiają się i konstytuują, rzeczy wartościowe, relacje. Na plan pierwszy potrafią się wysuwać cenniejsze, niźli prymitywne, treści. Jakby sami z siebie, ludzie potrafili generować wartości, zaś antywartości musiały być stymulowane, jak w komunizmie.
Pisać teksty typu blog zacząłem dawno. Już nie pamiętam kiedy. To był portal Wirtualna Polska, który wprowadził taką możliwość. Wtedy to było – pewnie jak na początku Salonu24, ale chyba wcześniej. Jak grom z jasnego nieba. Jak coś nowego i fascynującego, bo oto w palecie dostępnych wszystkim treści “profesjonalnych” pojawiły się na stronie WP treści “blogerskie” i okazywały się lepsze, po prostu lepsze, niż “profesjonalne”. Głębsze, ciekawiej pisane, przemawiające.
Wirtualna Polska zachowała się wówczas normalnie. Zaczęła – uwaga… – płacić blogerom, za współtworzenie serwisu. To były jakieś grosze zupełne, ale były. Dla najlepszych. Nikt wtedy nie myślał o “zarządzaniu treściami blogerów”. Chodziło o poziom tekstu, o jego zawartość i wartość. Ale… to się dość szybko skończyło. Właściciel odkrył, że może mieć to samo za darmo, bo może. Bo dla człowieka wartością było to, że może się podzielić swoją refleksją z większą liczbą osób, niż na co dzień. Więc się zmieniło. Potem… te blogi zaczęły być wycofywane. “Profesjonalne” treści zastąpiły treści ludzi. Blogi – chyba całkiem zamknięto. W sumie ciekawe z jakiego powodu.
Salon24 to też jakaś przygoda. I tutaj miałem swoje sukcesy. Jakoś nie kojarzę jak to było z pozycjonowaniem, za czasów salonu Igora i Radka, ale za czasów pani, moje notki trafiały momentami na najwyższe podium. Oczywiście znacznie rzadziej niż niechętni mi blogerzy czy blogerki sugerują. Ale czy to ma znaczenie? Jak dla mnie – wystarczająco często. Nawet dostałem kiedyś od salonu24 nagrodę. Przyszedł pocztą, w białej kopercie. To był taki mały pen-drvie, nagrody dla najlepszych blogerów. Ten pendrive był zepsuty i nie działał, ale… wcale nie to było najważniejsze. Widać było, że blogerzy są zauważani.
Moja obserwacja tego, czym jest pisanie amatorskich tekstów prowadzi do kilku pytań i kilku spostrzeżeń.
Po pierwsze czy to jest zasługa właściciela platformy blogerskiej, że umożliwił on zamieszczanie na niej tekstów osobie postronnej, tzw. blogerowi. Otóż wydaje mi się, że nie. To jest w tym sensie zasługa, w jakim jest zasługą właściciela Żabki to, że mogę w dzień świąteczny kupić u niego coś, czego właśnie w domu zabrakło albo właściciela marketu, że generalnie jest towar i dość tani.
To jest po prostu biznes. Jeszcze raz. To jest biznes. Na użytek klientów, tworzy się – trochę jak w politycy czy pr – obraz, że to jakaś platforma obywatelska, że właściciele robią to “dla nas”, ze względu “na nas”, Że to my jesteśmy wartością i podmiotem w tym wszystkim. To… nieprawda. Mimo sztafażu i słownej warstwy, wprost lub pośrednio formułowanej.
Kasjerka może być uprzejma, z urzędniczką czasem da się zagadać, a i mechanik od samochodu potrafi być spoko. Ale oni wszyscy nie robią tego, czego robią, ze względu na nas. Robią to ze względu na siebie. I dobrze. I to normalne. Normalne jest to, że chcą czegoś dla siebie. Że aby to dostać robią coś dla innych. Jeśli to robiąc, dodają coś osobistego i od siebie tym lepiej. Ale nie mieszajmy porządków. To jest biznes, a my nie jesteśmy w nim podmiotem. Jesteśmy przedmiotem, tak jak markecie, który pieprzy swoimi megafonami “ze względu na dobro naszych klientów…”. Ich naprawdę – i tu proszę panią Bognę o pominięcie zdania – gówno obchodzi dobro klientów. Klient jest wsadem, tak jak wsadem jesteśmy my, dla biznesowych platform internetowych.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS