Pół wieku w kręgu Sztuki

Policzyłem sobie i wyszło, że od pół wieku żyjesz w kręgu sztuki. Opowiedz, jak to się zaczęło?

– Najpierw byłem muzykiem, bigbitowcem i tak zwanym szarpidrutem w znanym wtedy zespole „Respect”, w którym śpiewała Krystyna Prońko. Sztuka pojawiła się trochę później, a zainteresowałem się nią dzięki mojej żonie Renacie i Adamowi Mamczurowi, którzy byli po jarosławskim Liceum Plastycznym i mieli jakie takie pojęcie o sztuce. Po maturze, uciekając przed wojskiem, poszedłem do Studium Nauczycielskiego na wychowanie plastyczne. W tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym drugim roku widocznie dostrzeżono mój potencjał, bo za pierwszym podejściem zdałem egzamin do Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, która wtedy miała w kraju wysoką pozycję ze względu na skład profesorów – czołówkę sztuki polskiej. Studiowałem grafikę użytkową pod okiem profesora Antoniego Zydronia. Od trzeciego roku miałem indywidualny tok studiów. Czwarty i piąty rok zrobiłem w ciągu jednego roku i obroniłem dyplom z litografii. Tak sobie czasem myślę, że to był najprzyjemniejszy okres mojego życia. Zaraz po studiach miałem swoją pierwszą wystawę w Przemyślu, w Galerii „Rynek dziesięć”, która wtedy należała do Biura Wystaw Artystycznych.

Niedługo po tym związałeś się z Galerią i trwa to aż do dzisiaj…

– W siedemdziesiątym ósmym roku Tadeusz Nuckowski, jej ówczesny dyrektor, zaproponował mi pracę, którą oczywiście przyjąłem, a kiedy dziewięć lat później odszedł do pracy na uczelni, zostałem dyrektorem Biura Wystaw Artystycznych w Przemyślu i będę nim do końca tego roku.

Wprawdzie historia przemyskiej Galerii (…)