Akcja bramkowa Barcelony z 37. minuty idealnie streściła występ Roberta Lewandowskiego przeciwko PSG. Zszedł niżej, przyjął piłkę już w kole środkowym, łatwo odskoczył od obrońców, obrócił się w kierunku bramki i ruszył przed siebie. Rozejrzał się i oddał piłkę do Lamine Yamala, a sam pobiegł w pole karne. Gdy nastolatek dośrodkował, był już na miejscu. Gianluigi Donnarumma uprzedził go o ułamek sekundy, ale odbił piłkę prosto pod nogi Raphinhi. I nie zdążył się pozbierać. Bramkę PSG zastawiało tylko dwóch obrońców, więc Brazylijczyk bez trudu strzelił gola.
I taki właśnie był Lewandowski w tym meczu: spinał grę Barcelony w ofensywie, zgłaszał się do każdego podania i rozgrywał – raz do lewej, raz do prawej strony. Wiedział, kiedy akcję przyspieszyć, a kiedy zwolnić. Grał jak fałszywy napastnik, by odciągać środkowych obrońców PSG od bramki i tworzyć na ich połowie przestrzeń dla skrzydłowych – Lamine Yamala i Raphinhi. Xavi w podobny sposób wykorzystał go już pod koniec lutego w wygranym 4:0 meczu z Getafe. Ale od tamtej pory forma Polak jeszcze wzrosła. W Paryżu był bardzo aktywny i inteligentny. Imponował grę plecami do bramki, harował za dwóch i udowodnił, że wbrew sloganom napastników rozlicza się nie tylko z goli. Do bramki nie trafił, a i tak zasłużył na brawa i pochwały.
Miejsca na boisku, które najczęściej zajmował Robert Lewandowski w meczu z PSG. Xavi miał dla niego specjalną rolę screen SofaScore
Mecz tysiąca podtekstów. Robert Lewandowski znów w Paryżu
Lewandowski dotychczas miał słodko-gorzkie skojarzenia z Paryżem. Pokonanie PSG w finale Ligi Mistrzów w 2020 r. było spełnieniem jego marzeń. Z pucharem w rękach, owinięty polską flagą, płakał ze wzruszenia. Za to porażka rok później w samym sercu francuskiej stolicy – w Theatre du Chatelet, gdzie “France Football” wręcza Złotą Piłkę najlepszemu piłkarzowi na świecie, nie pozwoliła mu postawić pieczątki na dwóch najlepszych sezonach w karierze. W 2020 r. Polak byłby murowanym faworytem do zwycięstwa, ale plebiscyt się nie odbył. Rok później jego szanse nie były już tak duże, ale do Paryża i tak leciał ze sporymi nadziejami – jako strzelec 41 goli w Bundeslidze, mistrz Niemiec, klubowy mistrz świata i zdobywca Superpucharu Europy. Za sobą miał wywiad, jaki zwykle francuski magazyn zawczasu przeprowadza z przyszłym zwycięzcą. Zabrał ze sobą najbliższych. Usiadł w pierwszym rzędzie, obok Leo Messiego i Kyliana Mbappe. I to z Argentyńczykiem ostatecznie przegrał o włos.
Do tej pory stadion Parc des Princes też opuszczał rozczarowany – jeszcze w barwach Bayernu Monachium przegrywał tam 0:3 w fazie grupowej sezonu 2017/2018, a cztery lata później kontuzjowany obserwował, jak jego zespół nie potrafi odrobić strat z pierwszego meczu i odpada z Ligi Mistrzów w ćwierćfinale. Teraz wreszcie udało mu się wygrać.
To był mecz jeszcze tysiąca podtekstów: z historycznym transferem Neymara w tle, z Luisem Enrique kochającym Barcelonę, ale mającym wreszcie spełnić marzenie PSG o triumfie w Lidze Mistrzów, z Xavim, który do objęcia Barcelony przygotowywał się, pracując na chwałę Katarczyków i z ich polemiką na konferencjach prasowych, kto bardziej reprezentuje wartości klubu. Wreszcie to historia epickiego zmartwychwstania Barcelony w 2017 r., gdy w rewanżu odrobiła czterobramkową stratę i wygrała 6:1, ostatnie trzy gole strzelając po 88. minucie. “El Pais” napisało, że było to wydarzenie tej rangi, że każdy pamięta, gdzie i z kim był, gdy do niego doszło. Jak 11 września i zamachy terrorystyczne w USA.
Inna rola Lewandowskiego. Tylko Raphinha został oceniony lepiej
Katalońskie media, zapowiadając to spotkanie, nadziei na pokonanie PSG upatrywali głównie w Lewandowskim. “Sport” pisał, że Polak podchodzi do najważniejszych meczów w najlepszej formie. Dziennikarka Adria Albets z “SER Catalunya” dodała, że w zeszłym tygodniu przeszedł badania, które wykazały, że w tym sezonie jeszcze nie był tak dobrze przygotowany pod względem fizycznym, a “Mundo Deportivo” przekonywało, że wolny ostatni weekend i dziesięć dni na przygotowanie się do meczu z PSG najbardziej przydadzą się właśnie jemu, bo odpocznie po barażowych meczach reprezentacji Polski i w odpowiednim momencie wdroży indywidualne treningi, dzięki którym odbudował się po słabej końcówce 2023 r.
W dużej mierze się to potwierdziło. Lewandowski był jednym z najlepszych zawodników Barcelony i miał bardzo duży wpływ na jej grę. Sporo dobrego robił samym ustawieniem i poruszaniem się po boisku. Najlepiej było to widać już w 6. minucie, gdy podobnie jak przy akcji bramkowej, przesunął się do środka boiska i zabrał ze sobą obu środkowych obrońców PSG, a przestrzeń, która powstała za ich plecami wykorzystał Raphinha, który w ciemno ruszył za piłką wybitą przez Marca-Andre ter Stegena. Przed sobą miał tylko Donnarummę i już wtedy powinien wyprowadzić Barcelonę na prowadzenie.
Lewandowski wydawał się zadowolony ze swojej roli, mimo że nie miał wielu okazji do zdobycia bramki. Najbliżej był w 20. minucie, gdy po rzucie rożnym wyskoczył wyżej niż Marquinhos i uprzedził niepewnie piąstkującego Donnarummę. Uderzył piłkę głową, trafił w światło bramki, ale tuż sprzed linii wybił ją jeden z obrońców PSG. W dwóch innych akcjach Polak rozżalony rozkładał ręce: za pierwszym razem nie podał mu Joao Cancelo, a za drugim Lamine Yamal. Kończył mecz z drugą najwyższą notą w serwisie “Sofa Score” – został oceniony na 7,5. Oddał dwa strzały (jeden celny), miał 50 kontaktów z piłką, aż 91 proc. jego podań było celnych (29 z 32), wygrał sześć z ośmiu pojedynków, trzy razy był faulowany, a sam raz faulował.
Co za zmiany Xaviego! “Odmienił mecz”
Kolejnego bohatera tego meczu Barcelona miała poza boiskiem. Xavi trafił z taktyką, idealnie rozpisał rolę dla Lewandowskiego i Raphinhi, dzięki czemu do przerwy prowadził 1:0, a później – w najtrudniejszym momencie, gdy PSG zaraz po przerwie strzeliło dwa gole – pomógł zespołowi zmianami. Odmienił mecz. W 61. minucie wpuścił na boisko Pedriego, a Hiszpan już minutę później asystował przy wyrównującym golu. W 75. minucie wprowadził Andreas Christensen, który już pierwszym dotknięciem piłki zdobył bramkę na 3:2.
Wtorkowe ćwierćfinały Ligi Mistrzów zachwyciły i rozbudziły apetyty. Mecz Realu Madryt z Manchesterem City będzie wspominany latami. Spotkanie PSG z Barceloną nie było aż tak nieprzewidywalne, nie zostało też uświetnione aż trzema fenomenalnymi golami, ale nie zabrakło w nim dobrego tempa i zwrotów akcji. Zachwyca coś innego – rozkwit Barcelony w ostatnich miesiącach. Jej rosnąca pewność siebie i umiejętność reagowania na niepowodzenia. Już nie przewraca się po byle dmuchnięciu. Potrafi wręcz przetrwać huragan wywołany dryblingami Dembele i szybkością Mbappe. Jak trzeba, to zaciska zęby i desperacko broni własnej bramki, ale nawet wtedy nie przestaje polować na kontrataki. Dlatego przed rewanżem ma cenną zaliczkę.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS