Jaką naturę ma czas? Czy płynie równo? Czy też zygzakami? Czy się rozwidla? I czy to on płynie, czy też to my w nim płyniemy? I czy zawsze w jedną stronę? Czy może bywa, że zawracamy i zaczynamy od początku?
Tego typu pytania zaprzątały moją uwagę niemal od dzieciństwa. I może dlatego, gdy przyszło mi wybierać czy iść śladami starszego brata i zostać elektronikiem, czy też pójść raczej ku teorii względności z jej fenomenem sterowania biegiem czasu, i ku mechanice kwantowej chwiejną rzeczywistością, wybrałem trudniejszą, jak się potem okazało, drogę.
Nie pisałem niemal od dwóch miesięcy. Nic. Kompletna cisza. Co w tym czasie robiłem?
Jedną stroną mojej działalności było odwracanie czasu. Odmładzałem się po szpitalu w grudniu. Wtedy niemal umarłem i trochę czasu musiało minąć by dojść do pełni sił, a nawet wyjść poza tę pierwotną pełnię.
W czasie mojej nieobcności na blogu miałem dwa seminaria. Otóż Dr Jarosław Duda z UJ,, jest organizatorem serii seminariów pod ogólnym nagłówkiem:
QM foundations & nature of time seminar
relaxed discussions about the foundations of physics
every Tuesday at 18 Warsaw time
Świetna inicjatywa. Seminaria odbywają się co tydzień, i odbywają się „online”, dzięki czemu możliwe jest bezbolesne uczestnictwo osób z różnych stron świata. Uczestniczę w tych seminariach od kwietnia, i wygłosiłem tam dwa referaty.
26-go maja p.t “Time of arrival in quantum theory”
i wczoraj
“Order out of chaos. Fractals out of qubits”
Ten wczorajszy referat zakończyłem wyświetleniem takiego podsumowania:
At present it is just a mathematical modeling of unusual yet possible phenomena. It is a fiction based on science.
But perhaps Nature is already using these algorithms at some fundamental, so far unexplored by us, level?
Simple algorithms lead to complex patterns, and order is being created out of chaos.
Ptak czasu
W obu przypadkach pojawiał się czas. W pierwszym z nich mówiłem o modelowaniu „czasu nadejścia” w mechanice kwantowej. W drugim ciągły upływ czasu całkowicie zignorowałem i ograniczyłem się do zliczania dyskretnych „skoków kwantowych”. Czas pojawił się jedynie we wspomnianym zakończeniu: że jeszcze nie nadszedł czas do pełnego zrozumienia mechaniki kwantowej. Jednak Przyroda ją świetnie rozumie i zapewne wykorzystuje. A i my do jej zrozumienia i pełnego wykorzystania powoli dojrzewamy. Dzisiejsza fantazja stanie się jutrzejszą rzeczywistością.
Dziękuję moim czytelnikom, którzy niepokoili się przyczynami mojego długiego milczenia. W tym czasie intensywnie pracowałem, wchodząc samemu na nową drogę.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS