20 lat temu, gdy 1 maja 2004 r. Polska wstępowała do Unii Europejskiej, byłem nastolatkiem, uczniem Miejskiego Gimnazjum nr 1 w Dębicy i cały proces ostatnich przygotowań akcesyjnych oraz sam moment dołączenia do europejskiej wspólnoty obserwowałem z pozycji dorastającego młodego człowieka.
Pamiętam, co wówczas dominowało wśród Polaków – nadzieja. Nadzieja na lepsze jutro, na swobodę podróżowania, swobodę poszukiwania pracy w krajach UE, na mityczne dogonienie krajów zachodnich przez naszą Ojczyznę. Przewijały się też oczywiście wątpliwości zgłaszane w trakcie kampanii referendalnej 2003 r. jak i w dalszych dyskusjach dotyczące suwerenności i innych kwestii. Ale nadzieja wzięła górę nad obawami.
Dziś z perspektywy 20 lat obecności w UE można wrócić do tamtego czasu i zastanowić się na ile te nadzieje się spełniły? Na ile wątpliwości i obawy się zmaterializowały? I co najważniejsze – jakie są z tego wnioski w kontekście przyszłości?
To o tyle ważne, bo za kilka tygodni, 9 czerwca, wybierzemy polskich posłów do Parlamentu Europejskiego. Tak samo początkiem czerwca uczynią obywatele innych krajów UE i nasze wspólne decyzje pokażą, które grupy polityczne uzyskają największe poparcie w skali UE i będą formować większość rządzącą Unią. W maju postaram się więc poświęcić tej tematyce kilka wpisów na tym blogu.
Na zdjęciu można zobaczyć popiersie Roberta Schumana – jednego z ojców europejskiej integracji – znajdujące się w Brukseli. Swoją koncepcję oparł on o gospodarczą współpracę i ekonomiczne powiązania niepodległych państw jako fundament europejskiego pokoju. Był również człowiekiem wierzącym, z czym się nie krył i miał jasny pogląd na to, jakie są korzenie cywilizacji europejskiej.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS