Trendy rodzą się nie tylko na wybiegach. Nowe tendencje powstają na ulicach, planach filmowych, w galeriach sztuki i na muzycznych festiwalach. Te ostatnie zdają się być dla nich wyjątkowo sprzyjającym środowiskiem. Oto kilka ikonicznych modeli, wzorów i zestawień, które popularność zyskały właśnie dzięki muzycznym imprezom.
Od Woodstocku w 1969 roku po Coachellę, na której dziś bawi się amerykańska młodzież. Dziesiątki lat, tysiące festiwali muzycznych, z których zdjęcia publikowały i publikują media na całym świecie. Większość komentarzy towarzyszących tym fotografiom dotyczy oczywiście muzyki. Uważny obserwator zwróci jednak uwagę nie tylko na to, do jakich dźwięków, ale i w czym bawi się publiczność.
Spostrzeżenia może poczynić całkiem ciekawe, bo festiwalowa publiczność jest świetnym probierzem kulturowych tendencji. Składająca się w przeważającej części z ludzi młodych, często identyfikujących się z kontrkulturą, dziś reprezentuje to, czym już za chwilę może żyć świat. Nie tylko w warstwie ideowej, ale i estetycznej. Oto kilka tendencji, zestawień i modeli, które swoją popularność w znacznej mierze zawdzięczają właśnie festiwalom.
Czy szerzej: ubrania, które mają coś wspólnego z rękodziełem. Listę otwierają zszywane z włóczkowych kwiatów bluzki i kamizelki, patchworkowe narzutki i haftowane koszule, a zamykają tęczowe, psychodeliczne ciuszki, zdobione metodą tie-die.
Wszystkie te elementy to oczywiście fragmenty kulturowego dorobku ruchu hippisowskiego, spopularyzowane podczas festiwalu w Woodstock. W 1969 roku prawie pół miliona młodych ludzi przez trzy dni bawiło się do muzyki m.in. Janis Joplin, Jimmiego Hendrixa, Santany i Jefferson Airplane. Choć zabawa zdawała się beztroska, tak jak cały hippisowski ruch miała ideowo-polityczne zabarwienie. Młodzi ludzie sprzeciwiali się nie tylko trwającej wówczas wojnie w Wietnamie, ale również konserwatyzmowi obyczajowemu i konsumpcjonizmowi pokolenia własnych rodziców. Nic więc dziwnego, że zamiast tak lubianych przez wcześniejszą generację obfitych sukienek w stylu new look czy klasycznych marynarek woleli dziergane, farbowane i zszywane ze strzępków ubrania.
Co ciekawe, wchodzące właśnie w dorosłość pokolenie “Z”, uważane za mocno kontestatorską generację, w warstwie estetyki również pokochało rękodzielnicze ciuszki. Przypadek?
Tutaj znów potrzebna jest dłuższa wyliczanka: nie tylko martensy (czy szerzej – wojskowe buty), ale również skórzane kurtki, wąskie jeansy z rozcięciami, ćwieki. Jak młodzież przełomu lat 60. i 70. miała Woodstock, tak ci, którzy w dorosłość wchodzili dekadę później, mieli Glastonbury.
Festiwal, organizowany od początku lat 70. w połowie dekady stał się wielkim świętem punk rocka. Ze sceny płynęły więc o wiele ostrzejsze niż podczas festiwalu w Woodstock dźwięki, “ostrzejsza” była też publiczność. Przynajmniej w estetycznej warstwie.
Dziergane, wyplatane i haftowane ozdoby zastąpiły agrafki i ćwieki, patchworkowe narzutki ustąpiły miejsca skórzanym kurtkom, a bose stopy zostały okryte ciężkim obuwiem. Najlepiej, jeśli było to obuwie sygnowane logo marki Martens. Zgrabne traperki na grubej podeszwie, zrobiły w latach 70. oszałamiającą karierę, a ich popularność utrzymuje się do dziś.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS