Od blisko 40 lat na terenie Nadleśnictwa Jędrzejów działa gospodarcza szkółka leśna „Mniszek” w Laskowie, w której hodowane są sadzonki różnych drzew.
Szkółka zajmuje obszar o powierzchni 7,10 ha, z czego pod uprawę sadzonek rocznie przeznaczono ok. 3 ha. Hodowane są sadzonki drzew liściastych i iglastych: olchy, buka, lipy, brzozy, dębu, sosny, świerka i modrzewia. Roczna produkcja wynosi ok. 2,5 mln sztuk.
Nie jest tak, jak myśli wiele osób, że las rośnie sam. Trzeba naprawdę włożyć wiele starań i troskliwej pracy, by powstały sadzonki, z których później urosną wielkie drzewa. Podstawą są dobrej jakości nasiona.
– Mamy bazę nasion, w którą stanowią najlepsze, wyselekcjonowane drzewostany. Pozyskiwane z nich nasiona przenoszą najlepsze cechy genetyczne na kolejne pokolenia. Mamy również plantację nasienną olchy czarnej, która zajmuje powierzchnię 5 ha. W odpowiednim czasie z plantacji ręcznie zbieramy owocostany, które następnie są przekazane do wyłuszczarni, skąd odbieramy czyste nasiona. Każdy gatunek drzew: dąb, olcha, sosna, świerk, buk itd. mają swój czas zbierania nasion. W przypadku olchy i dębu jest to październik-listopad, brzozy – sierpień, sosny – styczeń-luty. Ponieważ w danym roku nie wszystkie zebrane nasiona są wysiewane, część z nich jest przechowywana w specjalnych warunkach, aby zachować ich żywotność, czyli zdolność kiełkowania – mówi leśniczy Jarosław Konieczny ze szkółki leśnej „Mniszek” w Laskowie.
Część nasion wysiewana jest do specjalnych koryt Dunemanna, a później szkółkowana, czyli przesadzana (np. olcha). Inne sadzonki produkowane są metodą tradycyjną, czyli wysiewane bezpośrednio do gruntu (np. dąb, sosna). W zależności od potrzeb i gatunków do nasadzeń wykorzystywane są sadzonki roczne (sosna), dwuletnie (olcha), trzy- lub czteroletnie (dąb).
– Na obszarze jednego ara wysiewamy ok. 50-60 kg żołędzi i z tego otrzymujemy 7-8 tysięcy sadzonek dębu. To jest akurat tyle, ile potrzeba na wykonanie jednego hektara odnowień. By otrzymać taką samą ilość sadzonek buka, potrzebujemy 5 kg nasion – mówi Jarosław Konieczny.
Młode sadzonki w szkółce wymagają pielęgnacji. Każdy gatunek drzew ma swoją specyfikę i potrzeby. Ponieważ w okresie kiełkowania i wzrostu młodych siewek są one narażone na wiele niekorzystnych czynników, leśnicy muszą o nie szczególnie starannie dbać. Gdy jest sucho, trzeba je podlewać, gdy pojawiają się szkodniki – wykonywać zabiegi ochronne, gdy są spóźnione, majowe przymrozki – chronić.
– Działania takie są konieczne, gdyż np. jedna mroźna noc może zniweczyć wcześniejszą całoroczną pracę. Żeby wyhodować jedną sadzonkę np. dębu, z reguły potrzebujemy trzy lata. W każdym roku cały cykl czynności trzeba powtarzać. Ponadto ręcznie trzeba wykonać dwa lub trzy pielenia, by chwasty nie „zagłuszyły” sadzonek – mówi zastępca nadleśniczego Roman Nieścior.
Sadzonki wyhodowane w szkółce służą leśnikom do prowadzania odnowień lasów i zalesiania nowych terenów. Kiedy przychodzi pora nasadzeń, są one specjalne przygotowywane, by nie uległ zniszczeniu ich system korzeniowy, bo wówczas drzewko może mieć problem z przyjęciem na nowym stanowisku. Sadzonki wyjęte z gruntu są zabezpieczane specjalnym żelem, by ochronić system korzeniowy przed przesychaniem. Niektóre drzewa, np. sosny, mają bowiem bardzo wrażliwy system korzeniowy i trzeba się z nim obchodzić delikatnie. Leśnicy nadzorują też sadzenie drzewek, sprawdzając, czy są one posadzone prawidłowo i zgodnie z przygotowanym wcześniej planem. Przez okres trzech-czterech lat, czyli do czasu, gdy drzewka osiągną odpowiednią wysokość, wymagają pielęgnowania. Trzeba m.in. wykosić chwasty i ewentualnie dosadzić nowe sadzonki w miejsce tych, które się nie przyjęły lub zostały zniszczone przez leśną zwierzynę. Wymaga to czasu, troski i dużego nakładu pracy.
– To ile powinniśmy przygotować sadzonek danego gatunku drzew, zależy od obszaru lasu zaplanowanego do użytkowania w danym roku. Nie jest tak, że wycinamy drzewa jak popadnie. Wszystko jest wcześniej zaplanowane, wynika z planu urządzenia lasu, który sporządzany jest przez specjalistów raz na 10 lat i zatwierdzany przez ministra środowiska. Wcześniej projekt tego planu poddawany jest konsultacjom społecznym. Warto pamiętać, że nie sadzimy lasów dla siebie, ale dla przyszłych pokoleń, dla naszych prawnuków – mówi zastępca nadleśniczego Roman Nieścior.
Jak mówią leśnicy, po 80-100 latach cykl rozwoju lasu zamyka się: drzewa osiągają dojrzałość, zmniejsza się siła ich wzrostu, narażone są na choroby, po prostu zaczynają się starzeć i obumierać.
– Takie drzewa są wycinane, dając ludziom naturalny, odnawialny surowiec, a powierzchnia po nich zostaje odnowiona przez nowe pokolenie drzew, pochodzących właśnie z naszej szkółki leśnej – wyjaśniają leśnicy.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS