W notce „78 rocznica prosowieckiej, antypolskiej prowokacji w getcie warszawskim”
https://www.salon24.pl/u/pinkpantherii/1128166,78-rocznica-prosowieckiej-antypolskiej-prowokacji-w-getcie-warszawskim
autor sformułował tezę, że w kwietniu 1943 r. komuniści wywołali powstanie w getcie warszawskim w celu odwrócenia uwagi światowej opinii publicznej od odkrycia grobów polskich oficerów w Katyniu.
Na poparcie swojej tezy autor notki przytoczył z Wikipedii następujące zestawienie zdarzeń, które miały miejsce w kwietniu 1943 r.
„ […] 11 kwietnia [1943 r.] Agencja Transocean nadała komunikat o odnalezieniu w Lesie Katyńskim zwłok 10 tys. polskich oficerów. 13 kwietnia 1943 roku informacje te powtórzyło Radio Berlin. 17 kwietnia 1943 „Ilustrowany Kurier Polski” (jeden z dzienników prasy gadzinowej w okupowanej Polsce) ujawnił odkrycie masowych grobów w Katyniu [….]
19 kwietnia 1943 r. wybucha tzw. powstanie w getcie żydowskim w Warszawie. [….]
Rosnące zainteresowanie światowej opinii publicznej sprawą mordu na polskich oficerach zostaje błyskawicznie przekierowane na tzw. “powstanie” w getcie. Zdarzenie w getcie wywołane rekami komunizujących organizacji żydowskich, a rozdmuchane rękami żydowskich mediów było wojną informacyjną nie tyle przeciw Niemcom, którzy mieli 100 kroć większe zbrodnie na sumieniu co przeciw Polsce.[…]”
Przeciwko tej śmiałej tezie sformułowanej przez blogera, przemawiają dokumenty. Jednym z nich jest raport SS-Brigadeführera i generała majora policji Jürgena Stroopa dla Reichsführera SS Heinricha Himmlera zatytułowany Es gibt keinen jüdischen Wohnbezirk – in Warschau mehr! (Żydowska dzielnica mieszkaniowa w Warszawie już nie istnieje! ). Jest to urzędowe sprawozdanie, opracowane dla władz zwierzchnich przez oficera kierującego akcją tłumienia powstania Żydów w getcie warszawskim i operacją likwidacji tego getta wiosną 1943 r.
Oryginał raportu Stroopa przesłał Himmlerowi SS-Obergruppenführer Krüger 2 czerwca 1943 r.
Autor raportu nie przewidział, że jego dzieło zostanie dowodem oskarżeń w procesach przed sądami i trybunałami w Norymberdze oraz Warszawie. Pierwszy o raporcie Stroopa wspomniał przed Międzynarodowym Trybunałem Norymberskim sędzia Najwyższego Sądu USA Robert H. Jackson 21 listopada 1945 r. Jako dowód sądowy raport Stroopa przedłożył amerykański major William F. Walsh 13 grudnia 1945 r. , wnosząc oskarżenie specjalne o prześladowanie ludności żydowskiej. Następnego dnia podczas obrad sądowych dokładnie omówił sprawozdanie. Jürgen Stroop został wydany Polsce w 1948 r. i osądzony w 1951 r., a następnie powieszony w warszawskim więzieniu 6 marca 1952 r.
Oryginał Raportu Stropa został przekazany polskiemu rządowi w 1948 r. przez amerykański Urząd Szefa Prokuratury ds Zbrodni Wojennych, łącznie z “Urzędowym sprawozdaniem Katzmanna dla generała policji Krügera z 30 czerwca 1943 r., dotyczącym „Rozwiązania kwestii żydowskiej w Galicji”. Oba te dokumenty znajdują się w AIPN (Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej).
We wstępie do raportu Stroop napisał:
[…] W październiku 1940 gubernator polecił, aby pełnomocnik szefa dystryktu na miasto Warszawę przeprowadził do 15.11.1940 przesiedlenia niezbędne do utworzenia w Warszawie żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej. W utworzonej w ten sposób żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej w Warszawie zamieszkało około 400 000 Żydów. Obejmowała ona 27 000 mieszkań przeciętnie 2,5-izbowych. Od reszty miasta została odseparowana przez przeciwogniowe i odgraniczające mury, a nadto przez zamurowanie wylotów ulic, okien, drzwi i odstępów między budynkami.
Zarząd nowo powstałej żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej został powierzony Żydowskiej Radzie Starszych, która otrzymywała polecenia od komisarza do spraw żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej, bezpośrednio podporządkowanego gubernatorowi. Żydzi mieli samorząd, do którego nadzór niemiecki wtrącał się tylko wtedy, gdy wchodziły w grę interesy niemieckie.
[…]
Już wkrótce okazało się, że pomimo tego skoncentrowania Żydów nie wszystkie niebezpieczeństwa zostały zażegnane. Warunki bezpieczeństwa wymagały, ażeby Żydów całkowicie usunąć z Warszawy. Pierwsze wielkie wysiedlenie odbyło się w okresie od 22 lipca do 3 października 1942. Wysiedlono wówczas 310 322 Żydów. W styczniu 1943 nastąpiła ponowna akcja przesiedleńcza, która objęła ogółem 6500 Żydów.
W styczniu 1943 Reichsführer SS z okazji swego pobytu w Warszawie wydał dowódcy SS i policji na dystrykt warszawski rozkaz przeniesienia do Lublina znajdujących się w getcie przedsiębiorstw prze-mysłu zbrojeniowego i wojennego wraz z siłą roboczą i maszynami. Wykonanie tego rozkazu napotykało poważne trudności, ponieważ zarówno kierownicy przedsiębiorstw, jak i Żydzi wszelkimi sposobami przeciwstawiali się przeniesieniu. Dlatego też dowódca SS i policji zdecydował się w drodze wielkiej akcji projektowanej na 3 dni przymusowo dokonać przeniesienia przedsiębiorstw. Przygotowania do tej wielkiej akcji i rozkaz do jej rozpoczęcia wydał mój poprzednik. Ja sam przybyłem do Warszawy 17 kwietnia 1943 i przejąłem dowodzenie wielką akcją 19.4.1943 o godz. 8.00, tj. już po rozpoczęciu akcji tegoż dnia o godz. 6.00. […]”
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS