Kiedy przedsiębiorca łamiący obostrzenia straci pomoc

Chodzi o art. 23 tzw. ustawy o dobrym Samarytaninie (Dz. U. z 2020 r. poz. 2112, ze zm.). Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców od początku zgłaszał zastrzeżenia do tej regulacji, postulując jej usunięcie. Przepis  dotyczy skutków ewentualnego naruszania przez przedsiębiorcę ograniczeń, nakazów i zakazów związanych ze stanem epidemii i możliwości odebrania mu z tego tytułu środków pomocowych. Organ, który stwierdzi naruszenie, ma obowiązek poinformować o tym fakcie instytucje, które udzielają pomocy. To skutkuje odrzuceniem wniosku przedsiębiorcy albo obowiązkiem zwrotu przez firmę już udzielonej pomocy. Przedsiębiorca ma obowiązek, składając wniosek o pomoc, złożyć pod odpowiedzialnością karną oświadczenie czy naruszył ograniczenia, nakazy i zakazy związanych ze stanem epidemii. Przepis jest tak skonstruowany, że nie jest jasne, w jakim momencie dochodzi do stwierdzenia naruszenia: przy ukaraniu mandatem lub karą administracyjną, czy też w momencie wydania prawomocnego i ostatecznego rozstrzygnięcia. Rzecznik MŚP Adam Abramowicz poprosił rząd o objaśnienia.

Poniżej dalsza część artykułu

Odpowiedzi udzielił Marek Niedużak, podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii.

W ocenie resortu rozwoju “stwierdzenie naruszenia” powinno następować po przeprowadzeniu wszystkich potrzebnych czynności wynikających i dokonaniu wszechstronnej oceny dowodów na podstawie art. 6, art. 7, art. 7a, art. 77 i art. 81a Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 5 par. 2, art. 6 i art. 7 Kodeksu postępowania karnego w zw. z art. 8,, art. 95-9 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

“Stwierdzenia naruszenia” nie sposób zatem utożsamiać z przeprowadzeniem pojedynczego dowodu (np. przesłuchania świadka) lub inną partykularną czynnością organu prowadzącego postępowanie (analiza zawiadomienia, sporządzenie protokołu kontroli)” – pisze wiceminister Marek Niedużak.

Jak wyjaśnia, pierwszym momentem, w którym można byłoby mówić o “stwierdzeniu naruszenia” byłoby zatem wydanie przez właściwy organ rozstrzygnięcia:

– w sprawie o wykroczenia – w drodze mandatu, a w razie odmowy jego przyjęcia – wyroku sądu;

– w sprawie administracyjnej kary pieniężnej – decyzji administracyjnej.

“W opinii resortu rozwoju, pracy i technologii, argumenty natury systemowej przemawiają za przyjęciem, że «stwierdzenie naruszenia» w rozumieniu art. 23 ust. 1 i 2 ustawy antykryzy … czytaj dalej