Kiedy Dzień Dziecka przestaje być Twoim świętem?

• z orto­pedą widu­jesz się czę­ściej niż z rodziną (10 minu­towa prze­bieżka = pół­roczne lecze­nie kon­tu­zji, a po wizy­cie na siłce przez 3 dni nie możesz wstać z łóżka);

• ktoś mówi “10 lat temu” i myślisz o latach 90-tych (klasyk);

• nie możesz znieść mło­dzie­żo­wego slangu i coś w Tobie umiera za każ­dym razem, gdy sły­szysz zajefajne/przypadeG?/YOLO/SWAG/beka/pisiont gro­szy i kon­struk­cje typu jestę blogerę/jutuberę/kotałę;

• pił­ka­rze, któ­rym kibi­co­wa­łeś zostają tre­ne­rami (EDIT 2018: są już tre­ne­rami od dobrych kilku lat i moga pochwa­lić się wygra­niem 6 tro­feów w jed­nym sezo­nie #Guadiola, albo się­gnię­ciem po Ligę Mistrzów… trzy raz z rzędu #Zidane;

• Twoi ulu­bieni akto­rzy dostają angaż w “Nie­znisz­czal­nych (1,2,3,..)” (EDIT 2018: Twoi ulu­bieni akto­rzy zostają oskar­żeni o mole­sto­wa­nie #MeToo);

• pamię­tasz filmy z Mor­ga­nem Fre­ema­nem, w któ­rych był młody; *żar­cik, Mor­gan Fre­eman nigdy nie był młody (EDIT 2018: #MeToo);

• bajki, filmy i książki, które lubi­łeś w dzie­ciń­stwie, po latach wydają się nie­po­prawne poli­tycz­nie, dwu­znaczne moral­nie i kon­tro­wer­syjne – Pan Kleks i zapędy do mło­dych chłop­ców, gołe dupy Mumin­ków, podej­rzana rela­cja Kubu­sia Puchatka i Krzy­sia, itp., itd. (wystar­czy obej­rzeć losowy odcinek)

• twoje ulu­bione pio­senki stały się “Zło­tymi przebojami”;
• spraw­dza­nie pro­gnozy pogody staje się rytuałem;

• poczu­cie cie­pła wyce­niasz wyżej niż swoją god­ność i w mroźny dzień zakła­dasz kalesony;

• oglą­da­jąc pro­gramy z “cele­bry­tami”, zaczy­nasz komen­to­wać: “a ta to już do wszyst­kiego się pcha”;

• nic Ci nie wycho­dzi tak jak włosy;

• zaczy­nasz doce­niać muzykę Zbi­gniewa Wodec­kiego (to o mnie) (EDIT 2018: Pana Zbyszka nie ma już z nami, ale jego muza siada jesz­cze bardziej);

• dobrze się bawisz na „Jaka to melo­dia” (to też o mnie);

• zaczy­nają pękać Ci plecy *syn­drom hydrau­lika (wciąż ja);

• potrze­bu­jesz wspo­ma­ga­nia, żeby dotrwać w Syl­we­stra do północy;
• inte­re­su­jesz się polityką;

• wiesz czym jest był Walk­man, kaseta VHS, tele­ga­zeta i dyskietka;

• chciał­byś poje­chać na Wood­stock, ale odstra­sza Cię hałas, namiot i Toi Toi;

• napier­da­lasz mio­tłą w sufit, kiedy sąsie­dzi robią imprezę;

• żar­łeś Vibo­vit na sucho….. w ogóle wiesz, co to Vibovit;
• zbie­ra­łeś karteczki,

• dosta­jesz man­dat za jazdę z bile­tem ulgowym;

• inte­re­su­jesz się kur­sem franka, ceną baryłki ropy i zawar­to­ścią glu­tenu w żarciu;

• domowe obiadki kręcą Cię bar­dziej niż fastfood;

• do apteki zamiast po gumy i test cią­żowy, cho­dzisz po pigułki na zgagę i krem Corega;

• bli­scy trą­cają Cię kijem, żeby spraw­dzić czy tylko śpisz, czy już nie żyjesz;

• świeczki na Twoim tor­cie uro­dzi­no­wym dodają +50 do glo­bal­nego ocieplenia;

• Twoi zna­jomi zdą­żyli się hajt­nąć… roz­wieść… i jesz­cze raz hajtnąć;

• wsta­jesz tak wcze­śnie, że w Maku ser­wują jesz­cze ofertę śniadaniową;

• nie kumasz o co lotto ze Snapchatem?;
• “Mura­tor” kręci Cię bar­dziej niż “CKM”;
• wiesz kto to Klau­diusz i Gulczas;

• kie­dy­kol­wiek zaczą­łeś zda­nie od „za moich czasów”;

• przy­naj­mniej raz w życiu zadzwo­ni­łeś po straż miejską;

• zamiast pisać „aśe­na­ebaem” wrzu­casz na fejsa print­scre­ena z endomondo;

• każdy tele­fon po 20:00 zaczyna się od: „sorry, nie obu­dzi­łem Cię?”;

• nie ogar­niasz “mody” i “trendów”;

I jesz­cze per­so­na­li­zo­wane dla kobiet:

• kiedy zakła­dasz bar­cha­nowe gacie, bo wiesz, że nikt poza gine­ko­lo­giem tam nie zajrzy;

• robisz sobie trwałą;

• oglą­dasz swoją trwałą w lustrze i uzna­jesz, że wyglą­dasz zajebiście;

• masz czarny pas z obsługi korkociągu;

• Twoi rodzice prze­stają się bać, że zaj­dziesz w nie­pla­no­waną ciążę…. Dają na mszę w tej intencji;

• wymio­ciny, które sprzą­tasz nie są Twoje;

• zna­jome pro­szą Cię o pomoc w wypeł­nie­niu wnio­sku na 500+;

• Per­fek­cyjną Panią Domu/Maję Sablewską/Projekt Lady oglą­dasz bo lubisz, a nie z podowu kaca;

• Twoje cycki wyglą­dają i zacho­wują się jak prze­rzu­cony przez szyję balon wypeł­niony wodą;

• Twój kon­ku­bent pyta czym jest cel­lu­lit?, a Ty zamiast tłu­ma­czyć, po pro­stu mu go pokazujesz;

• w Twoim życiu jest wię­cej niż jeden kot;

• jeź­dzisz komu­ni­ka­cją miej­ską z torbą na kółkach.

A naj­gor­sze jest:

Kiedy Ty i twoje ziomy prze­sta­je­cie ogar­niać, co to spon­ta­niczna najebka. Kie­dyś po pro­stu cho­dziło o to żeby iść i spruć się jak stary swe­ter, teraz trzeba się uma­wiać i pla­no­wać blehhhhhh. Baa kom­pli­ka­cje nie koń­czą się nawet, gdy już uda się ogar­nąć opie­kunkę do dzieci. Doszło do tego, że ostat­nio musie­li­śmy kon­sul­to­wać markę wódki – bo jeden nie pije nic poni­żej Strum­brasa, dru­gi po Absol­wen­cie dostaje migreny, a trzeci nie trawi ziem­nia­ków uży­tych do pro­duk­cji Wybo­ro­wej. Podob­nie z pod­kła­dłem – to nie, bo nie tole­ruje lak­tozy, tamto nie bo ostre, a jelito wraż­liwe. Sta­rość nie radość.