„W filmie „Don Stanislao. Druga twarz kardynała Dziwisza”, który miał premierę w internecie na stronie stacji TVN i TVN24, przedstawiono dokumenty, relacje i rozmowy, wskazujące, że kardynał Dziwisz, uczestniczył m.in. w procederze tuszowania nadużyć seksualnych przez księży na całym świecie.” – czytamy w notce https://www.salon24.pl/newsroom/1100467,kard-dziwisz-przebaczam-mojej-ojczyznie
Emisja filmu miała miejsce kilkanaście tygodni temu. Analizę manipulacji jakich dopuścili się autorzy tego filmu przedstawił Leszek Sosnowski w listopadowym numerze miesięcznika WPIS:
[…] Wydaje się, że ofiara tego wyjątkowo tendencyjnego i napastliwego reportażu to kard. Stanisław Dziwisz, ale sądzę, że wbrew pozorom tak nie jest. […] Tak czy owak, to właśnie ci widzowie, którzy stracą zaufanie i serce do największego z rodu Polaków, jak latami całymi pisano o Karolu Wojtyle, będą prawdziwymi ofiarami tego filmu. O to zresztą nie od dziś chodzi przeróżnym czyścicielom Kościoła, praczom jego brudów, jakże często wyimaginowanych. Idzie o to, by obrzydzić ludziom ulubione postaci Kościoła katolickiego, oderwać ich od autorytetów, a w konsekwencji zachwiać w wierze, siejąc przeróżne zwątpienia. Nie jest żadnym przypadkiem, że w tym samym okresie ruszyła po Polsce olbrzymia akcja zachęcania do apostazji promowana przez mainstreamowe media. Największe portale drukują poradniki jak wystąpić z Kościoła, podsuwają specjalne formularze do wypełnienia, a na manifestacjach typu „Strajk kobiet” rozdawane są masowo stosowne ulotki.
[…]
Sądzono w krakowskiej Kurii tak samo jak i w Episkopacie, że Krzyż w Polsce jest niezagrożony. A trzeba było co najmniej odebrać Tygodnikowi Powszechnemu tytuł „katolicki” – powodów było i jest wystarczająca ilość – przynajmniej byłoby jasne, za co obecna zemsta. Ale przepraszam, co ja mówię, jaka zemsta?! Przecież oni wszyscy tak poprawni politycznie błyszczą szlachetnością i lśnią mądrością; dlatego czyszczą Kościół.
O jakże lśni taki czyściciel jak np. Stanisław Obirek, jeden z bohaterów filmu, dziś profesor Uniwersytetu Warszawskiego, a przed laty ksiądz, jezuita, kształcony na wszelkie sposoby za kościelne pieniądze. Ten słynny pogromca Jana Pawła II nawet tuż po śmierci papieża nie uszanował powagi żałoby i „przywalił” mu w „Le Soir”. Wiele czynił, by go wyrzucono z zakonu, jednak ojcowie jezuici nie chcieli tego zrobić mimo coraz większych ekscesów antypapieskich. W końcu sam zrezygnował, do czego przynagliła go wizja małżeństwa z Shoshaną Ronen, żydowską profesor nauk humanistycznych. Argumentował jednak swoje opuszczenie stanu kapłańskiego tym, że w młodości molestowali go jacyś dwaj księża. Kiedy wstępował do zakonu, to mu to nie przeszkadzało. To jest jeden z autorytetów, którym podpierają się twórcy „Don Stanislao”.
Kto występuje jeszcze w filmie? Głównie zajadli wrogowie Kościoła katolickiego, choć sami tego oczywiście nigdy nie powiedzą, ubrani raz w szaty niewinności, raz w togi prokuratorskie, przekonani święcie o swej doskonałości i tym samym wyższości nad takimi jak Dziwisz, który prezentuje ciemne moce. Oni są z mocy jasnych. I dlatego zapewne udali się na występy przed kamerami zagranicznej stacji telewizyjnej nadającej po polsku, znanej od dawna z antypolskich i antykatolickich wystąpień.
[…]
W filmie królują domniemania. Jest to bardzo groźna broń medialna w naszych czasach, dawniej jakże słusznie potępiana z uwagi na to, że nie może prowadzić do poznania prawdy. W czasach postprawdy świat wartości staje jednak na głowie. Oto mały zestaw sformułowań/zaklęć z filmu, pozwalających ich autorom bezkarnie siać oszczerstwa:
– mówiono o tym…
– według naszych źródeł…
– łatwo sobie wyobrazić…
– powszechnie wiadomo…
– to wszystko wymaga zbadania…
– niewykluczone, że…
– takiej wiedzy nie mam, ale…
– mieli poświadczyć…
– według prasy amerykańskiej…
Tak wygląda argumentacja w kwestii naprawdę niezwykle poważnych zarzutów. Chyba, wydaje mi się, przypuszczam, słyszałem, że… To nazywa się dowodami. Albo, że w ponad 400-stronicowym raporcie nt. McCarricka nazwisko Dziwisza pojawia się 45 razy. To jest zarzut. Jakże jednak nie ma się często pojawiać nazwisko papieskiego sekretarza w tak wielkim raporcie na temat funkcjonowania służb papieskich? Gdyby tego nazwiska nie było wcale lub wystąpiłoby tylko kilka razy, pojawiłby się, rzecz jasna, zarzut o tuszowanie afer. Zresztą ci, którzy mieli już możliwość zapoznania się bezpośrednio z całym raportem twierdzą, że kard. Dziwisz nie jest nigdzie obwiniony.
Tymczasem realizatorzy „Don Stanislao” obarczają Dziwisza sprawą forowania McCarricka stosując tę samą technikę domniemania.
Lektor pyta: Skąd to wiemy?
Odpowiedź: Zostało to doskonale opisane przez prasę amerykańską.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS