Do turnieju w Kownie zostało siedem dni. Reprezentacja Polski ma szansę dokonać tego, czego nie udało jej się od 1980 r. – wywalczyć awans do igrzysk. Na drodze staną Angola, Słowenia i, jeśli będą zwycięstwa, w końcu zapewne także Litwa.
O awans będzie trudno, bo Słowenia i Litwa mają gwiazdy, także z NBA. Luka Doncić, Domantas Sabonis, Jonas Valanciunas grają na poziomie, o którym Polacy mogą marzyć. Równocześnie – właśnie dlatego biało-czerwoni mają wyjątkową szansę, by się pokazać. Gdyby udało się pokonać Słowenię lub Litwę, gdyby udało się wywalczyć awans na igrzyska – o Polsce pisałby cały koszykarski świat.
Polskie kłopoty budzą nieporozumienie i śmiech
Na razie – pisze tylko tak, że można się wstydzić. “Waczyński not with Poland’s NT anymore after Ponitka was chosen as a captain of the team” – nie trzeba tłumaczyć wpisu znanego serwisu Sportando na Twitterze, by mieć poczucie, że polskie kłopoty za granicą budzą niezrozumienie i śmiech. Poobrażały się chłopaki, osłabilły przed najważniejszym turniejem – taki jest uproszczony odbiór tego, co dzieje się w polskiej kadrze.
Wokół reprezentacji Polski od dawna nie jest normalnie. Zamiast pasjonować się przygotowaniami kadry, przymierzać koszulki i szaliki oraz oglądać mecze towarzyskie w Gliwicach, kibice są wściekli – z kadrą ostatecznie żegna się bowiem jej wieloletni kapitan i symbol Adam Waczyński. Dlatego, że przez półtora roku nikomu nie udało się zażegnać konfliktu na linii prezes PZKosz – trener reprezentacji – kluczowy zawodnik.
“Wydawało mi się, że wszyscy idziemy w dobrym kierunku, że wiele rzeczy zostało wyjaśnionych, przede wszystkim z kolegami z szatni. Po 16 latach gry i poświęceń dla reprezentacji, wydawało mi się, że zasługiwałem na odpowiedni szacunek. Niestety nie wszystko zostało rozwiązane tak, jak być powinno” – napisał Waczyński w oświadczeniu, które wydał w poniedziałek wieczorem. Wcześniej prosiliśmy go o komentarz, ale prosił o czas do namysłu i refleksji.
Formalnie poszło o wybór kapitana kadry. Mike Taylor mianował nim Mateusza Ponitkę, a Adam Waczyński miałby być tym wyborem rozczarowany. A będąc precyzyjnym – rozczarowany był sposobem jego wyboru.
Waczyński chciał zostać, ale Taylor “Wacy” już nie chciał
Kadra koszykarzy nowego kapitana poznała w czwartek, w trakcie popołudniowej odprawy. O tym, że opaskę otrzyma Ponitka, selekcjoner powiedział na forum – przed graczami i sztabem. Jak się dowiedzieliśmy, to była jego indywidualna decyzja. O wyborze kapitana nie decydowali ani koszykarze, ani sztab.
Jeszcze tego samego dnia Waczyński poprosił Taylora o rozmowę. Był rozczarowany tym, w jaki sposób wybrano kapitana, miał żal, że nie zrobili tego zawodnicy. Przy okazji przyznał, że nie czuje wsparcia i chce ze zgrupowania wyjechać. I Waczyński, i Taylor dali sobie czas do namysłu.
– Adama trochę poniosło. Pewnie zapomniał, że kiedy on był wybierany kapitanem, to decyzję też podjął Taylor, a nie zespół – usłyszeliśmy z obozu kadry. Waczyński tym słowom jednak zaprzecza. “Po raz kolejny próbuje się mnie zdyskredytować, w tym przekazując nieprawdziwą informację, że to Trener mianował mnie kapitanem, a nie koledzy wraz ze sztabem w anonimowym głosowaniu, o czym komunikowały w tamtym okresie koszykarskie media. Nie otrzymałem opaski decyzją Trenera. Decyzją trenera natomiast mi ją odebrano, mimo że żaden z kolegów podczas wspólnego spotkania za zamkniętymi drzwiami zrobić tego nie chciał” – pisze.
Następnego dnia rano Waczyński oznajmił, że – mimo wszystko – chce zostać. Zagryźć zęby i walczyć o igrzyska. Ale Taylor podjął już decyzję w tej sprawie – “Waca” musiał opuścić zgrupowanie.
Jak słyszeliśmy przed kilkoma dniami, w pożegnaniu nie było nic sensacyjnego, nie było też złości. Waczyński, będąc już przy autokarze, podał rękę każdemu z kolegów z kadry, uścisnęli sobie także dłonie z Taylorem. Życzyli sobie powodzenia, rozjechali się w swoje strony.
Waczyński ma w tej sprawie własne zdanie. “Chcąc bardzo pożegnać się z kolegami z drużyny osobiście, zostałem wyproszony przez Trenera z autokaru komunikując, że nie chce mnie widzieć. Właśnie takim szacunkiem byłem darzony z Jego strony, bardzo dalekim od obrazków na publikowanych zdjęciach. Jednocześnie ubolewam, że wbrew wcześniejszym ustaleniom z rzecznikiem prasowym niewydany został wspólny komunikat medialny. Żałuję, że w taki sposób, ale muszę wobec tego się ustosunkować”. Skądinąd nawet w tej ostatniej sprawie wersje koszykarza i sztabu Taylora się nie pokrywają.
To jasne – Taylor i Waczyński nie poróżnili się po raz pierwszy na zgrupowaniu w Gliwicach, ich konflikt trwa od dawna, od mistrzostw świata w 2019 r. Konflikt, którego punktem zapalnym była osoba prezesa PZKosz Radosława Piesiewicza.
Rozumiem racje i Waczyńskiego, i Taylora. Ten pierwszy – mimo zapewnień ze strony ludzi ze związku – twierdzi, że z kadry był rugowany, krok po kroku pozbawiany należnego mu szacunku, co powodowało rosnącą frustrację, a żywa rozmowa z Taylorem była tylko efektem śnieżnej kuli. Amerykanin pragnie zaś na finiszu przygotowań skupić uwagę zespołu na koszykówce. A do tego pilnuje swoich interesów. Wszak PZKosz i Radosław Piesiewicz to jego jedyni pracodawcy.
Konflikt zaognia prezes Piesiewicz. I przygląda się pożarowi
Ale to konflikt, który skutecznie i od miesięcy zaognia – to chyba w tej sprawie najsmutniejsze – właśnie Piesiewicz. Prezes PZKosz zrobił niewiele – strach napisać: niemal nic – by zgasić pożar.
Styl i sposób zachowania Piesiewicza budzą kontrowersje, ale na stanowisku prezesa jest on wyjątkowo skuteczny – do ligi przyniósł umowy sponsorskie z Energą, Suzuki, Lotosem, podpisał patronat medialny RMF FM czy kontrakt sponsorski z 4F. Robi więc to, czego nie potrafili jego poprzednicy. W kwestii Waczyńskiego poniósł jednak absolutną porażkę, choć zapewne nie w swoim mniemaniu. Piesiewicz nie wykonał choćby drobnego gestu, by – w interesie związku, któremu szefuje! – pogodzić obie strony. Miesiącami dolewał oliwy do ognia, a teraz pożarowi przyglądał się z boku.
Ustawiane zdjęcia, na których przybija Waczyńskiemu piątkę, to tylko ruchy pozorowane.
Na wszystkim cierpią koszykarze – pozbawieni znakomitego kolegi, od lat grającego w najlepszej europejskiej lidze, i zdołowani atmosferą przed najważniejszymi meczami reprezentacyjnego sezonu.
Ale cierpią także – a może przede wszystkim – kibice. Zamiast pasjonować się walką o igrzyska, widzą kolejny odcinek upadku reprezentacji. A mówimy przecież o jednej z najlepszych koszykarskich drużyn, jakie miała Polska. Półtora roku temu, podczas plebiscytu “Przeglądu Sportowego”, za wywalczenie ósmego miejsca w mistrzostwach świata koszykarze zostali nagrodzeni tytułem “Drużyny Roku”. Ale to właśnie wtedy zaczęły się pierwsze publiczne kwasy na linii Piesiewicz – Waczyński.
Dlatego dziś nikt już nie pamięta o “Drużynie Roku”. Mamy raczej “Drużynę Wstydliwego Konfliktu”.
Gigantyczna wyprzedaż w Aliexpress! Sprzęt do ćwiczeń, ogrodu, ubrania 70% taniej! Nie tylko podróbki!
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS