Coraz częściej w mediach pojawia się informacja, że banki w związku z niesprzyjającą dla nich linią orzeczniczą w sprawach tzw. kredytów frankowych, zaczynają proponować ugody. Wydaje się, że skoro ponad 90 proc. spraw kończy się w naszej kancelarii sukcesem, w tym głównie nieważnością umowy kredytu, to banki powinny jak najszybciej iść w kierunku ugód. Orzeczenie nieważności jest dla kredytobiorcy na tyle korzystne, że „spotkanie się po środku” wydaje się minimum tego, co bank zaoferuje.
Niestety z mojego punktu widzenia, jeśli bank zaczyna sam występować z propozycjami ugodowymi, to należy wietrzyć podstęp na odległość. Oczywiście strony zawsze powinny dążyć do polubownego zakończenia sporu i przede wszystkim szukać rozwiązania, które będzie satysfakcjonowało dwie strony procesu. Problem jednak w tym, że na ponad 1200 spraw, które obecnie prowadzimy, do tej pory nie widziałam uczciwie zaproponowanego rozwiązania ze strony banku.
Co więcej, z mojej praktyki wynika jasno, że jeśli kredytobiorcy przystąpili do podpisania ugody z bankiem bez konsultacji z prawnikiem, to niestety zawsze ugody zawierały zapisy, które miały utrudnić bądź uniemożliwić kredytobiorcom wystąpienie na drogę sądową, jednocześnie nie oferując rozwiązania typu win-win.
Ugoda z bankiem, której nie było
Pierwszym przykładem jest ugoda zaproponowana przez Bank PKO BP. Kredytobiorcy reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika pozwali bank w związku z kredytem frankowym. Sąd odpis pozwu przesłał już do banku. Po kilku tygodniach pracownik oddziału banku skontaktował się z kredytobiorcami, zapraszając ich jednocześnie do oddziału banku. Co ważne, pracownik banku pominął w kontakcie profesjonalnego pełnomocnika, który oficjalnie reprezentował już kredytobiorców.
Jeden z kredytobiorców stawił się samodzielnie na miejscu w oddziale banku, w którym pracownik banku przedstawił mu projekt ugody. Z uwagi jednak, że umowę kredytu zawarło małżeństwo, a tylko jeden z małżonków pojawił się w banku, pracownik banku zaproponował zabranie projektu ugody do domu. Warunkiem otrzymania projektu było jednak złożenie pod nim podpisu.
Pracownik banku zaznaczył, że projekt pomimo podpisu kredytobiorcy nie wejdzie w życie, ponieważ brakuje podpisu drugiego kredytobiorcy. Kiedy żona zapoznała się z projektem ugody, oczywiście nie wyraziła zgody na jej zawarcie. Pracownik banku został o tym fakcie poinformowany. Kredytobiorcy otrzymali dodatkowo kilka SMS-ów z banku, że jeśli nie pojawią się w oddziale, to propozycja ugody zostanie anulowana. Kredytobiorcy nigdy ugody nie zawarli, środki proponowane przez bank nie zostały im wypłacone.
Tymczasem w toku procesu sądowego pełnomocnik reprezentujący bank powołał się na treść projektu ugody, wnosząc jednocześnie o oddalenie roszczenia kredytobiorców. Zdaniem pełnomocnika banku ugoda została skutecznie zawarta (pomimo braku złożenia podpisu przez jednego z kredytobiorców, braku wypłaty środków z ugody, braku poprawnego ustalenia salda).
Co więcej bank powołuje się na zapis zawarty w projekcie ugody, że klient „zrzekł się przyszłych i przeszłych roszczeń wobec banku”. Zdaniem banku podpis jednego z kredytobiorców jest wystarczający, pomimo tego, że umowa kredytu dotyczy małżeństwa.
W tej sprawie ciekawe jest również to, że umowa kredytu frankowego jest bardzo niestandardowa. Nie wiedzieć z jakiego powodu bank wykreślił zapisy z umowy kredytu, których brak decyduje o dodatkowych argumentach … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS