I Flis Kanałem Elbląskim okiem kamery [ Społeczeństwo ]

I Flis Kanałem Elbląskim był rekonstrukcją historyczną spławu sosny taborskiej, dla której powstał ten kanał. Szerzej relacjonowaliśmy tę inicjatywę tutaj. Na zakończenie dwutygodniowego spławu w Bibliotece Elbląskiej odbyła się konferencja poświęcona flisowi, o której pisaliśmy tutaj.

– Wróciliśmy do źródeł. Na Kanale Elbląskim na przełomie XIX i XX wieku znajdowały się 64 bindugi, z których cztery były oznaczone na mapach jako „binden”, od tego słowa pochodzi współczesny wyraz bindownica, czyli coś do scalenia zbijania. Bindugi to takie pochylone pola, w których na górnych krawędziach było wysypywane drewno i samoczynnie staczało się do wody i to w wodzie flisacy je łączyli. Pozostałe 60 miejsc było oznaczonych jako „anlagen”, czyli składnice To były płaskie łąki, skąd wybierano pojedyncze pnie i budowano z nich poszczególne tafle, potem kolejne. Jedyna binduga, która istnieje do naszych czasów, znajduje się na terenie Nadleśnictwa Miłomłyn i tam właśnie budowaliśmy tratwę. Pozostałe takie miejsca zostały przez lata zalesione, sprzedane lub wydzierżawione pod cele turystyczne – opowiadał podczas konferencji Sławomir Dylewski, prezes Stowarzyszenia Miłośników Kanału Elbląskiego. Całą inicjatywę zrealizowało ok. 30 osób, działania na wodzie koordynował retman flisacki Mieczysław Łabęcki.

Więcej w filmie opublikowanym na YouTube. Jak czytamy w opisie produkcji, jest on “dokumentalnym zapisem 150 kilometrów flisu na jednej z głównych osi Kanału Elbląskiego Iława–Elbląg, uzupełnionym subiektywnymi, często emocjonalnymi wypowiedziami uczestników tego przedsięwzięcia”.

Zgłoś naruszenie/Błąd