“Etat kradnie życie”. Zetki nie chcą być niewolnikami w pracy tak jak ich rodzice

– Ośmiogodzinny rytm pracy przybliża mnie do myślenia o śmierci. Wstaję przed siódmą, do pracy mam na ósmą. Dzięki Bogu pracuję zdalnie. Siadam do laptopa ze świeżo zaparzoną yerbą. Kończę, ogarnę się i zrobię obiad, a tu już wieczór stuka w okno. Przemnożyć to razy pięć dni w tygodniu przez 40 lat życia. Zostaje mi ponad 4 tys. dni weekendowych do wykorzystania. Czyli 11 lat. Równie dobrze tyle mogłoby trwać moje życie – zastanawia się 27-letni Filip pracujący w łódzkiej firmie marketingowej.

Zgłoś naruszenie/Błąd