Dziki problem. “Pod blokiem zaległ ogromny odyniec. Z każdym dniem strach był większy”

Marek, Zdzisiek i Michał przychodzą codziennie nad ranem. Magda, mieszkanka warszawskiej gminy Wesoła, widzi przez okno, jak kręcą się przy ogrodzeniu. Najpierw rozglądają się po terenie, potem z nosami przy ziemi zaczynają swoją robotę. Czyli ryją.

– Nie wchodzę im w paradę, a i one nie wydają się mną zainteresowani – mówi Magda. – Jeżeli jednak zbyt blisko podejdą pod bramę, wsiadam do auta i naciskam klakson. Muszą wiedzieć, że wchodzą na mój teren. Nadałam im ludzkie imiona, ale to przecież dzikie zwierzęta. Każdy z nas powinien mieć swoje miejsce.