Diuna 2 ma już recenzje na Rotten Tomatoes i Metacritic. „Genialne” dzieło „oszałamia”, a Paul Atryda jest jak Anakin Skywalker

Nadszedł koniec blockbusterowej suszy dzięki genialnemu sequelowi, którego akcja rozgrywa się na upalnej pustynnej planecie – New York Post.

Denis Villeneuve serwuje kolejną epicką porcję dzikości sci-fi i przenosi prawdziwych wyznawców do raju – nawet, jeśli będzie to nieco zbyt duża dawka przyprawy do przyjęcia na raz – Empire.

Diuna: część druga to wyjątkowy, duży, kosztowny i treściwy blockbuster. Nie zadowala się samym spektaklem (a jest go mnóstwo), Denis Villeneuve umieścił w kontynuacji przemyślenia na temat religii, wojny, zemsty i miłości. Nie wszystko się udało, ale to próba, którą należy docenić – Slashfilm.

Żaden inny filmowiec nie jest lepiej przygotowany do tego, by uchwycić tę sagę, dlatego, pomimo rozczarowania obiema częściami, wciąż czekam na trzecią. Żaden filmowiec nie byłby w stanie też lepiej wyobrazić sobie tego, jak Paul może stracić perspektywę w obliczu danej mu władzy – IndieWire.

Oszałamia, wzbudza zachwyt i inspiruje. […] Timothée Chalamet stworzył jedną ze swoich najlepszych kreacji. – ScreenRant.

Villeneuve do każdego ujęcia podchodzi tak, jakby było obrazem. […] Jeśli Diuna 2 momentami wydaje się powolna, to dzieje się tak tylko dlatego, że reżyser potrzebuje czasu, by ukazać nawiązanie więzi między postaciami. […] Podobnie jak Anakin Skywalker, ten potężny przywódca [Paul Atryda] jest kuszony przez ciemną stronę. […] Widzowie rozpieszczeni takimi serialami jak Rodzina Soprano, Sukcesja czy Gra o tron, które łączą zawiłe intrygi z wybuchowymi konfrontacjami, będą usatysfakcjonowani sagą Villeneuve’a. Film był ogromnym ryzykiem, biorąc pod uwagę koszty produkcji o takiej skali i sytuację kina, które wciąż nie wróciło do stanu sprzed pandemii, kiedy Diuna powstawała – Variety.

Choć spektakl jest olbrzymi, a temat poważny, Diuna 2 wydaje się zaskakująco zwinna. Jako filmowiec Villeneuve miewał problemy z pogodzeniem fabuły i obrazu, ale w tym filmie udało mu się to niemal perfekcyjnie – Vanity Fair.