Czy warto umierać za wyrok TSUE

Środowa deklaracja na łamach „Rzeczpospolitej” pierwszej prezes SN prof. Małgorzaty Manowskiej, że jest gotowa odejść, jeżeli nie zostaną wprowadzone reformy, które rozwiążą obecny kryzys, była swoistym ultimatum dla rządu. Po wyroku TSUE rząd zachowywał się tak, jakby była to wyłącznie wewnętrzna sprawa SN. Wyjątkową ignorancją wykazał się Piotr Müller, rzecznik rządu, przyznając, że to sam SN musi podjąć decyzję, jak ustosunkować się do wyroku, bo jest on zaadresowany właśnie do niego. Co można odczytać jedynie jako nieudolną próbę odsunięcia od siebie politycznej odpowiedzialności.

Poniżej dalsza część artykułu

Rzecznik nie chciał widzieć, że działanie władz SN jest ograniczone. Manowska może zamknąć lub otworzyć Izbę czy zarządzić przesunięcia sędziów, działając w ramach swoich kompetencji. Nie może jednak rozwiązać problemu na poziomie legislacyjnym z prostego powodu: jest władzą sądowniczą, a nie ustawodawczą czy inicjującą takie działania władzą wykonawczą. A właśnie podjęcia pilnych działań legislacyjnych oczekuje od nas TSUE.

Dlatego cieszy, że tydzień po wyroku zreflektował się w końcu premier Morawiecki. W czwartek po południu przyznał, że widzi problem, a obecna Izba Dyscyplinarna nie spełnia oczekiwań jego i jego formacji. Zadeklarował współpracę z pierwszą prezes SN i Zbigniewem Ziobrą, aby problem po wyroku TSUE rozwiązać. Rząd ma niecały miesiąc na podjęcie decyzji, jak chce usunąć uchybienia. Jeżeli do połowy sierpnia tego nie zrobi, czekają nas kary finansowe za niewykonanie wyroku, które już zapowiedziała Bruksela.

Deklaracja premiera jest ważna, gdyż postępowanie rządu w sprawie ID przypominało dotąd jego postawę wobec Turowa. Konflikt z Czechami był od dawna, ale dopiero groźba poważnych sankcji uderzających w byt społeczno-ekonomiczny całego regionu wywołała ner … czytaj dalej