Sobotni poranek szybko przechodzi w przedpołudnie, samo południe, zanim zapomnę nocne koszmary, a kawa zacznie działać. Co robić w taki szary jesienny dzień? Wystawa Beksińskiego na Starówce? Już widzę oczami wyobraźni Twoją minę… Spośród moich znajomych tylko jedna lubi Beksińskiego. No i mój syn. Był nastolatkiem, kiedy pierwszy raz zetknął się z jego malarstwem, w Sanoku. Dzisiaj usiadł przed obrazem, na którym słońce przedziera się przez ciężkie, ciemne chmury nad wzburzonym morzem i długo wpatrywał się w rozlaną na brzegu pianę, dalej – gwałtownie wzbierające i przewracające się z hukiem fale… Piękny obraz! Wszystkie piękne, poruszające, przemawiające… albo śpiewające jakąś kosmiczną muzykę! Jesteś tylko niewidocznym, małym człowieczkiem skulonym gdzieś w zagłębieniu pnia drzewa, którego gałęzie łączą się z chmurami, sięgają wysoko zamglonego słońca… W drzewie wyrastającym wprost z ciała, pulsującego morza krwi… Drzewie życia, obok którego przepływają księżyce, odchodzące noce, gasnące dnie… Człowiek jest w środku przestrzeni, wchłania światło, jest materią i wiatrem, jest siłą i niemocą, miękkością kobiecego łona i ostrością szkieletu, jest z gliny i rozpada się w proch…
O wystawie dowiedziałem się przez przypadek w rozmowie z zaprzyjaźnioną malarką, która napomknęła o spotkaniu ze znajomymi z Paryża… Od słowa do słowa… Spytała, za co cenię Beksińskiego, bo dla niej – jak być może i dla Ciebie – jego malarstwo jest zbyt mroczne, zdeformowane postacie, otchłanie potworności, miasta w płomieniach, świat w ruinach, apokaliptyczne wizje, wszystko to zbyt przerażające, depresyjne… To, co zawsze można bezpiecznie powiedzieć: to, że się go ceni za warsztat, za precyzję, maestrię pędzla. To, co trudniej wyznać: to, że przemawia do mnie osobiście, bardzo osobiście, jego artystyczny język, że dzielę jego emocje, jego myśli o śmierci, miłości, samotności, piekle życia, przemijaniu i tym, co po śmierci, co zostanie na wieczność… Kiedyś Beksiński wyznał: “Chcę, żeby moja sztuka zachwycała, tak!” i ona mnie po prostu zachwyca!
Okazało się, że ci francuscy znajomi mówią po polsku, że to … Anna i Piotr Dmochowscy, znani kolekcjonerzy Beksińskiego! To małżeństwo emigrantów, pięknej modelki i znakomitego adwokata i profesora prawa. Do “odkrycia” przez nich Zdzisława Beksińskiego przyczyniło się łódzkie BWA. W 1983 roku zakupili oni kilka pierwszych obrazów, rok później zawarli już umowę o wyłączności, stając się marszandami jego dzieł na długie lata. Założyli w Paryżu galerię Beksińskiego, nieopodal słynnego Centrum Pompidou. Ryzykując milionowe długi i bankructwo promowali artystę wystawiając jego prace na najważniejszych wydarzeniach, na paryskich Salonach, wystawach w Niemczech, Belgii, a nawet w Japonii. W 2018 roku wystawę kilkudziesięciu prac Beksińskiego w Grand Palais w Paryżu obejrzało 34 tysiące osób. Kolekcja państwa Dmochowskich była pokazywana także na wystawach w Polsce: Warszawie, Łodzi, Katowicach, Olsztynie, Krakowie, Gdańsku. W ich organizację angażował się Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Muzea Narodowe i Archidiecezji Warszawskiej, łódzkie BWA, warszawski Dom Plastyka.
Zdzisław Beksiński zapisał w testamencie całość swych prac Muzeum Historycznemu w rodzinnym Sanoku. Od dwudziestu już lat w sanockim Zamku Królewskim można oglądać 600 jego dzieł, w tym ponad 200 obrazów z wszystkich okresów twórczości artysty. 50 prac Beksińskiego, dar Dmochowskich, znajduje się również w Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie. Od sześciu lat obrazy, rysunki i fotografie – łącznie 250 prac, także ofiarowanych przez Dmochowskich, eksponowanych jest w Galerii Zdzisława Beksińskiego w Krakowie, w Nowohuckim Centrum Kultury. Jedno dzieło jest w szczecińskim Muzeum Narodowym i to jest wyjątek. Wiele obrazów jest w kolekcjach prywatnych za granicą, szczególnie wśród muzyków. Reprodukcje prac, tekstów, fotografie, filmy, nagrania rozmów, korespondencja z Beksińskim oraz dokumentacja zmagań o popularyzację artysty znalazły się w wirtualnym muzeum – dmochowskigallery.net. Kolekcja małżeństwa Dmochowskich liczy dziś nadal 300 prac: 100 obrazów, 100 rysunków, 100 reprodukcji zdjęć artystycznych.
Beksiński w rankingu najlepiej sprzedających się dzieł współczesnych malarzy świata z pozycji 17997 w 2004 roku “awansował” na 320. w 2022 r. Z polskich współczesnych artystów wyprzedza go jedynie Abakanowicz, Opałka i Fangor. Na aukcji “Sztuka Fantastyczna. Surrealizm i Realizm Magiczny” realizowanej w październiku 2021 roku przez dom aukcyjny Desa Unicum, padł historyczny rekord: obraz “Postać” Beksińskiego został sprzedany za 1,92 mln złotych. W tym roku średnia cena sprzedaży obrazów Beksińskiego wynosi 300–500 tys. zł i wartość jego dzieł ciagle wzrasta.
Obecna ekspozycja w Muzeum Archidiecezjalnym (MAW) – dar Dmochowskich – liczy 27 obrazów. W MAW jest to czwarta wystawa Beksińskiego począwszy od 1995 roku. W ciągu ostatniego roku wystawy Beksińskiego przetoczyły się przez cały kraj: Śląsk – Tychy, Nowohuckie Centrum Kultury – Kraków, Pruszcz Gdański, Narodowe Forum Muzyki we Wrocławiu, poznański Stary Browar, Warszawę – Centrum Praskie Koneser… Pojawiło się sporo wydawnictw, albumów, nawet kalendarze i gry planszowe. Największą popularność artyście przysporzyła chyba książka Magdaleny Grzebałkowskiej “Beksińscy. Portret podwójny” i jeszcze bardziej film Jana Matuszyńskiego “Ostatnia rodzina”. W ten sposób od 2016 roku tworzy się moda na Beksińskiego… Przybywa miłośników Beksińskiego, którzy jednak nie mają gdzie się podziać z tą ich pasją. Nie ma jednego stałego miejsca dla całej, kompletnej kolekcji jego dzieł.
Konkludując, czy państwa Dmochowskich po blisko 40 latach zabiegów o stworzenie w Polsce wymarzonego Muzeum Zdzisława Beksińskiego spotka ostateczny zawód? Piotr Dmochowski, warszawiak z urodzenia, ma już 80 i pół roku… Czy stołeczne miasto Warszawa, zamiast żenujących inwestycji takich jak setki milionów utopionych w remont Sali Kongresowej Pałacu Kultury i Nauki, wreszcie zrobi coś sensownego? Czy Beksiński, przez 28 lat mieszkający i tworzący na warszawskim Służewie, przy ul. Sonaty (a w Sanoku spędził ledwie lat 19), nie powinien właśnie tu mieć swojego upamiętnienia i muzeum? Czy nie byłby jedną z najcenniejszych wizytówką naszego miasta?
Wystawa “BEKSIŃSKI”
KOLEKCJA ANNY I PIOTRA DMOCHOWSKICH
W MUZEUM ARCHIDIECEZJI WARSZAWSKIEJ
ul. Dziekania 1, Warszawa
wt. -pi. 12-18
sb.-nd. 12-16
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS