Czy karta praw kierowców poprawi warunki pracy?

Brak rąk do pracy zmusza do szukania rezerw. IRU proponuje lepsze warunki pracy kierowców. Jednak branże jest sceptyczna i obawia się, że nic się nie zmieni.

IRU apeluje o podpisywanie karty w sprawie poprawy traktowania kierowców w miejscach dostaw. Podobną inicjatywą (Odpowiedzialne traktowanie kierowców) wykazało się kilkunastu załadowców i firm transportowych.

Chodzi o sprawne za- i rozładunki ciężarówek i zapewnienie dokładnej dokumentacji w odpowiednim czasie, tak, aby kierowcy nie musieli czekać. IRU proponuje w karcie, aby odbiorcy i nadawcy zapewnili wystarczającą liczbę personelu, także poza regularnymi godzinami, do załadunku/rozładunku. Dla uczestników obrotu korzyści są oczywiste: mniej spóźnień, lepsze wykorzystanie czasu pracy kierowcy.

Czytaj więcej w: E-handel i nearshoring napędzają rynek magazynowy

Doradca transportowy Grzegorz Woelke jest sceptyczny co do skuteczności inicjatywy. – Nie można mówić o symetrii praw i obowiązków stron. Bo zawsze na końcu jedna ze stron płaci – przypomina Woelke. Dodaje, że przewoźnicy nie oceniają swoich klientów, zleceniodawców, załadowców i rozładowców w aspekcie punktualności załadunków i rozładunków (bo sami też się spóźniają na okna czasowe). – Przewoźnicy boją się utracić największe kontrakty, bo zleceniodawcy ich „szachują”. Czy to ryzyko jest realne to inna sprawa. Ale po prostu obie strony mimo napięć są zainteresowane utrzymanie status-quo – sądzi Woelke.

Czytaj więcej w: Drugie życie magazynów

Wskazuje, że zleceniodawcy dzielą kontrakty na 2-3 przewoźników i cisną ich ze stawkami, a nadwyżki sprzedają spotowo po wyższych cenach. – Lojalna współpraca obraca się zatem przeciwko przewoźnikom. Prawdą jest, że załadowcy borykają się też ze swoim problemami. Należą do nich m.in. presja płacowa pracowników logistyki i deficyt rąk do pracy. Dlatego załadowcy i rozładowcy są mało elastyczni, jeśli chodzi o plany załadunkowe, bo podczas doby nie jest łatwo dostosować obsadę zmian do obsługi tych prac (a i koszty dostosowania byłby niebagatelne) – tłumaczy Woelke.