Czy chorzy na stwardnienie rozsiane powinni się szczepić przeciw koronawirusowi?

Eksperci z Sekcji Stwardnienia Rozsianego i Neuroimmunologii Polskiego Towarzystwa Neurologicznego stanowiska podkreślają, że decyzję o szczepieniu w przypadku osób z tym schorzeniem należy podejmować indywidualnie. Ważne jest branie pod uwagę ryzyka narażenia na zakażenie wirusem SARS-CoV-2, rodzaju terapii, stanu układu odpornościowego, ogólnego stan zdrowia pacjenta oraz współwystępowania innych chorób.

Szczepienia przeciwko wirusowi SARS-CoV-2 nie były dotąd stosowane u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi, w tym z SM. Dostępna w Polsce szczepionka przeciwko SARS-CoV-2 firmy Pfizer/BioNTech jest szczepionką mRNA, która nie ma możliwości wywołania infekcji, a jedynie powoduje w organizmie ludzkim syntezę białka wirusa SARS-CoV-2 (a nie czynnego wirusa), które wywołuje odpowiedź immunologiczną, warunkującą przyszłą odporność pacjenta.

Lekarze informują jednak, że stosowanie niektórych terapii modyfikujących przebieg SM może powodować zaburzenia wytworzenia odporności poszczepiennej.

Chorzy na stwardnienie rozsiane powinni stosować się do ogólnych reguł profilaktyki zakażenia wirusem SARS-CoV-2 i zasad szczepień przeciwko temu wirusowi obowiązujących w naszym kraju, w tym opisanych w charakterystyce produktu leczniczego szczepionki.

Stanowisko odnosi się do szczepienia przeciw COVID-19 u:

• pacjentów z rozpoznanym SM, którzy nie stosują leczenia modyfikującego przebieg choroby
• pacjentów leczonych terapiami modyfikującymi przebieg SM
• pacjentów leczonych interferonami beta, octanem glatirameru, teryflunomidem, fumaranem dimetylu oraz natalizumabem
• pacjentów leczonych fingolimodem, okrelizumabem, alemtuzumabem oraz kladrybiną
• pacjentów leczonych innymi terapiami immunosupresyjnymi (mitoksantron, cyklofosfamid, azatiopryna, metotreksat)
• pacjentów z rzutem choroby leczonych wysokimi dawkami kortykosteroidów
• chorych z postacią wtórnie i pierwotnie postępującą stwardnienia rozsianego