Od 28 marca 2022 r. zmieniły się obostrzenia związane z COVID-19. Przestała obowiązywać kwarantanna oraz izolacja związana z zachorowaniem na koronawirusa. Został również zniesiony obowiązek zakrywania ust i nosa maseczką w pomieszczeniach zamkniętych – za wyjątkiem podmiotów leczniczych i aptek. Nadal obowiązują też przepisy dotyczące pracy zdalnej oraz zakazujące eksmisji. Jak zmiany w obostrzeniach wpływają na uprawnienia pracowników, przedsiębiorców i osób indywidualnych -wyjaśniamy.
Zniesienie obowiązku używania maseczek
Maseczki pojawiły się w Polsce 16 kwietnia 2020 r. Od 30 marca 2022 r. nie trzeba ich używać w przestrzeni publicznej. Jedynie trzeba zasłaniać nos i usta w placówkach leczniczych i aptekach.
Zgodnie z rozporządzeniem “do dnia 30 kwietnia 2022 r. nakazuje się zakrywanie, przy pomocy maseczki, ust i nosa w budynkach, w których jest prowadzona działalność lecznicza, oraz w aptekach”.
Koniec kwarantanny i izolacji co z zasiłkiem chorobowym?
W sytuacji zakażenia COVID-19 nie ma obecnie już obowiązku odbywania izolacji oraz domownicy osoby chorej nie są zobowiązani do odbycia kwarantanny. Została również zniesiona kwarantanna graniczna. Kiedy osoba pracująca, mająca prawo do zasiłku chorobowego, zachoruje na COVID-19 potrzebne jej jest zwolnienie lekarskie, aby mogła skorzystać z wynagrodzenia chorobowego.
Dodatkowo od 1 kwietnia tylko lekarz może wystawić skierowanie na test PCR, nie można go już generować ze strony gov.pl.
Samoizolacja, L4, praca zdalna
Od 28 marca 2022 r. osoby zakażone wirusem zobowiązane są jedynie do samoizolacji, jak w przypadku innych chorób zakaźnych. Samodzielnie muszą zadbać o siebie, by nie narażać innych na zakażenie. Natomiast kiedy chcą zapewnić sobie prawo do zasiłku chorobowego, muszą uzyskać zwolnienie lekarskie. Za pierwsze 33 dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym (w przypadku osób, które ukończyły 50 lat – za pierwsze 14 dni) w razie choroby lub odosobnienia, pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. Płatnikiem tego wynagrodzenia jest ZUS. Po tym okresie pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, który można pobierać przez 182 dni. Następnie pracownik może ubiegać się świadczenie rehabilitacyjne na okres 12 miesięcy.
Choroba dziecka a zasiłek opiekuńczy
Z kolei kiedy dziecko zachoruje na COVID-19 rodzic może aktualnie skorzystać jedynie z zasiłku opiekuńczego na zasadach ogólnych. Limit dni opieki w 2022 r. wynosi 60 dni. Zgodnie z obowiązującymi przepisami z zasiłku opiekuńczego może skorzystać osoba, która musi się opiekować:
1. dzieckiem, które nie ukończyło 8 lat i wystąpiła jedna z następujących sytuacji:
- • nieprzewidziane zamknięcie żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza;
- • konieczność izolacji dziecka z powodu podejrzenia o nosicielstwo choroby zakaźnej;
- • choroba niani (z którą została zawarta umowa uaktywniająca lub dziennego opiekuna, którzy opiekują się dzieckiem);
- • poród lub choroba małżonka, lub rodzica dziecka, którzy stale opiekują się dzieckiem, a poród lub choroba uniemożliwia tę opiekę;
- • pobyt w szpitalu albo innej placówce leczniczej małżonka lub rodzica Twojego dziecka, którzy stale opiekują się dzieckiem;
2. dzieckiem niepełnosprawnym (tj. dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki, lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji), które nie ukończyło 18 lat, jeśli wystąpiła jedna z następujących sytuacji:
- • poród lub choroba małżonka, lub rodzica dziecka, którzy stale opiekują się dzieckiem, jeśli poród lub choroba uniemożliwia im opiekę;
- • pobyt w szpitalu albo innej placówce leczniczej małżonka lub rodzica dziecka, którzy stale opiekują się dzieckiem;
3. chorym dzieckiem niepełnosprawnym, które nie ukończyło 18 lat;
4. chorym dzieckiem;
5. innym niż dziecko chorym członkiem rodziny.
Świadczenia dla przedsiębiorców poszkodowanych przez Covid-19
Tarcze antykryzysowe to wsparcie dla firm, które zostały dotknięte na skutek obostrzeń wprowadzonych z powodu pandemii COVID-19. Lockdown spowodował, że wiele przedsiębiorstw stanęło na krawędzi bankructwa. Niektóre z nich nadal borykają się ze skutkami pandemii. Przedsiębiorcy o określonym PKD mają możliwość skorzystania z dotacji oraz świadczenia postojowego.
Aktualnie obowiązujące przepisy pozwalają na złożenie:
- – wniosku o dotacje do 15 kwietnia 2022 r.
- – o świadczenie postojowe
Wnioski o świadczenie postojowe 2022 można składać najpóźniej w ciągu trzech miesięcy od miesiąca, w którym zostanie zniesiony stan epidemii.
Ze dotacji do 5 000 zł mogą skorzystać jeszcze przedsiębiorcy których PKD to:
- • 56.30.Z – przygotowywanie i podawanie napojów;
- • 93.29.A – działalność pokojów zagadek, domów strachu, miejsc do tańczenia i w zakresie innych form rozrywki lub rekreacji organizowanych w pomieszczeniach, lub w innych miejscach o zamkniętej przestrzeni;
- • 93.29.Z – pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna.
Z kolei o świadczenie postojowe mogą ubiegać się przedstawiciele wielu podmiotów – wskazano ponad 60 kodów PKD, które umożliwiają skorzystanie z pomocy. Aż sześciokrotnie mogą uzyskać postojowe firmy z PKD 56.30.Z, 93.29.A i 93.29.Z. Jednorazowe świadczenie postojowe wynosi 2080 zł lub 1300 zł. Przedsiębiorcy muszą we wniosku wskazać, że mieli przestój w prowadzeniu działalności spowodowany przez COVID-19, a także wykazać, że przychód z działalności, który uzyskali w jednym z dwóch miesięcy przed miesiącem, w którym składają wniosek, był niższy co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w miesiącu poprzednim lub w analogicznym miesiącu roku poprzedniego, lub w lutym 2020 r., lub we wrześniu 2020 r.
Praca zdalna po zniesieniu obostrzeń
Urzędy do pracy stacjonarnej wróciły już od 1 marca 2022 r. W prywatnych firmach w wielu miejscach zagościła praca hybrydowa. Na chwilę obecną praca zdalna, mimo zapowiedzi rządzących, nie została na stałe wpisana do kodeksu pracy. Regulacje dotyczące pracy zdalnej znajdują się w art. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842, z późn. zm.). Regulacja ta obowiązuje jednak tymczasowo od 2 lat w związku z wystąpieniem epidemii i może być stosowanra tylko przez okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, a także przez okres 3 miesięcy po ich odwołaniu. Na chwilę obecną stan epidemii nie został zniesiony.
Eksmisja w stanie epidemii
Zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 15zzu ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych „w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu Covid-19 nie wykonuje się tytułów wykonawczych nakazujących opróżnienie lokalu mieszkalnego”.
Ustęp 2 tego przepisu wskazuje na liczne wyjątki od tej zasady, przewidując, że eksmisja (pomimo trwającej pandemii) jest jednak możliwa, jeżeli wiąże się z realizacją inwestycji drogowych, kolejowych czy lotniczych, oraz z budową Centralnego Portu Komunikacyjnego.
W czasie pandemii eksmitować można też lokatora, który wobec pozostałych domowników stosuje przemoc, co zostało potwierdzone stosownym orzeczeniem sądu wydanym na podstawie art. 11a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS