Gdy Oswald Plangger, nasz przewodnik, zachwalał menu, które podawane jest w Gostner Schwaige w ośrodku narciarskim Alpe di Siusi / Seiser Alm myślałam, że się przesłyszałam. – Szef kuchni zaprasza nas na zupę z siana? Czy to nie żart? – dopytywałam z niedowierzaniem.
Moja ciekawość rosła z każdym kilometrem wędrówki. – “Schwaige” to schronisko górskie, które od czasów średniowiecza można spotkać na terenach alpejskich. Zwykle takie miejsca są samowystarczalne, bazują na własnej produkcji – tłumaczy Oswald Plangger i dodaje, że chatka należała do rodziny Mulserów od pokoleń. To jednak Franz ożywił to miejsce i wprowadził swoje autorskie menu.
Smak zwycięstwa dobrze znał
Zanim tak się jednak stało, zdobywał złote medale w snowboardzie. Już jako nastolatek poczuł smak zwycięstwa. Karierę sportową zakończył jako mistrz Włoch.
– W międzynarodowych konkursach zacząłem startować w wieku trzynastu lat. Gdy skończyłem 16 lat i zdobyłem już wszystko, o czym tylko mogłem zamarzyć, wujek zaproponował mi, żebym zaczął mu pomagać w kuchni. Gotowanie to była moja pasja. Z przyjemnością się zgodziłem – opowiada Franz Mulser, lokalna gwiazda.
Narciarze mogą zjechać do Gostner Schwaige z górnej stacji wyciągu Steger Dellai Urszula Abucewicz / Gazeta.pl
Przez dwa lata gotował w Seiser Alm, a potem ruszył w świat. Tajniki kuchni zgłębiał w Monachium, Hiszpanii czy Austrii. Uczył się gotować u mistrzów w restauracjach, których szyldy zdobiły gwiazdki Michelin.
Do domu wrócił w 2000 roku i zaczął prowadzić swoją restaurację Gostner Schwaige. Zwykle czas spędza w swojej niewielkiej kuchni i przygotowuje dania.
Franz Mulser nazywany jest czarodziejem z Dolomitów aussergost.com
Wielopokoleniowa tradycja
Gdy docieramy do restauracji na wysokość 1930 m n.p.m., wita nas osobiście. Na dobry początek wznosimy toast za spotkanie, po czym sączymy drinka z domowym syropem z róży. Zapach? Obłędny. Do tego na przystawkę zaproponowano nam tarteletki z serkiem, który produkowany jest przez gospodarstwo Mulsera i jego rodziny.
Na przystawkę zaproponowano nam tartaletki z serkiem, który produkowany jest przez gospodarstwo Mulsera i jego rodziny Urszula Abucewicz / Gazeta.pl
– Wróciłem w rodzinne strony, żeby założyć całoroczną restaurację – opowiada Mulser, który zdradza, że jego rodzina od 500 lat prowadzi gospodarstwo. Razem z żoną Petrą oraz rodzicami Michlem i Jullą kultywują rodzinną tradycję. Poza tym gospodarze hodują krowy rasy Simmental, z których mleka produkują m.in. sześć rodzajów serów.
Trudne początki
Gdy pytam, skąd pomysł na tak niespotykane danie, słyszę: – Chciałem, żeby nawet zimą można było poczuć lato – mówi Franz.
Jednak początki byłe trudne. – Ludzie myśleli, że zwariowałem. Mówili, że zupa jest niejadalna, a ja powinienem zmienić zawód – teraz gdy przywołuje te słowa, uśmiecha się. Jego dobra passa trwa od dobrych kilku lat, a o wolny stolik bardzo trudno.
Ja też przyznam, miałam obawy, jak smakować będzie ta słynna zupa z siana. Czy będę mogła przełknąć choć jedną łyżkę? Jednak moje wątpliwości szybko zniknęły. Gdy postawiono przede mną parującą zupę w chlebku ozdobioną płatkami kwiatów, już sam wygląd zachęcał do spróbowania. A potem było już tylko lepiej. Kolejna łyżka przynosiła nowe doznania smakowe. Raz czułam smak zupy pieczarkowej, innym razem wyczuwałam posmak anyżu, szałwii czy tymianku.
Zupa z siana Urszula Abucewicz / Gazeta.pl
Kwiaty i zioła zbierane są z pobliskich łąk
– Smak Heublütensuppe rzeczywiście jest bogaty, ponieważ przyrządzamy ją z 15 ziół. M.in. z pokrzywy, mlecza, tymianku, szałwii czy kuminu. Nagietek pochodzi z mojego ogrodu, a wszystkie kwiaty, zarówno w zupie, jak i te zdobiące inne dania są z pobliskich łąk, zbierane przeze mnie lub pozostałych członków mojej rodziny w lecie – dodaje Franz Mulser.
W świat ziół wprowadził szefa kuchni nestor rodu. – Kiedy byłem mały, często wędrowałem z dziadkiem po lasach i górach. Nauczył mnie wtedy rozpoznawać jadalne rośliny. Ta wiedza przydała mu się podczas wojny, gdy musiał ukrywać się w górach i walczyć o przetrwanie. Postanowił się nią ze mną podzielić – wspomina Franz.
A teraz Franz dzieli się z nami i ze swoimi gośćmi tym, co ma najlepsze. Latem można zamówić sałatkę kwiatową lub knedle ziemniaczane nadziewane alpejskim serem.
My degustujemy sery produkowane w gospodarstwie. A zwieńczeniem gościny jest m.in. “Kaiserschmarren”, czyli słodki placek czy też gruby omlet, porwany na kawałki w trakcie smażenia, podawany z konfiturą, zazwyczaj na gorącej patelni.
‘Kaiserschmarren’ to słodki placek czy też gruby omlet, porwany na kawałki w trakcie smażenia, podawany z konfiturą Urszula Abucewicz / Gazeta.pl
Serce tego miejsca jest w kuchni
Jak brzmi maksyma szefa kuchni? “Świeżo i naturalnie” A ja dodałabym jeszcze skromnie i nienachalnie. Bo taki też jest gospodarz tego miejsca: skromny i ujmujący. Zapewne po 26 latach prowadzenia kultowej restauracji, mógłby już mniej się angażować. Częściej pozwalać sobie na wolne, skupić się bardziej na zarządzaniu, gotowanie przekazać w inne ręce. Gdy o to pytam, obrusza się. – Moje miejsce jest w kuchni. Jestem tu codziennie od godz. 6.00 rano do 6.00 wieczorem. Na emeryturę jeszcze nie czas.
***
Restauracja Gostner Schwaige jest otwarta w godz. 8:30-17:30. Można tam do godz. 11.00 zjeść też śniadanie. Mieści się przy Via Saltria 13. Narciarze mogą do niej zjechać z górnej stacji wyciągu Steger Dellai.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS