Bulwar Czarnej Przemszy w Sosnowcu utknął w krzakach. Przed laty był to przedsionek prowadzący do urokliwej “Wenecji”

Wspomniana „Wenecja” – urokliwy skrawek ziemi – znajdowała się po drugiej stronie rzeki – od ul. Rybnej można było się tam dostać, przechodząc drewniany most – aż po tory Kolei Warszawsko–Wiedeńskiej. Czarna Przemsza płynęła tam leniwie, zakolami, a w jej środkowym nurcie i przy samych brzegach miejscami zalegały łachy złocistego piachu.

„W tamtych odległych latach do niektórych »weneckich« niskich budynków i dostojniejszych kamieniczek, podobnie jak po drugiej stronie rzeki na »Wygwizdowie«, tuliły się pełne uroków zielone zakątki ogródków, co kwiatami do ludzi się śmiały, pełne mieniących się kolorami malw, niezapominajek, konwalii, cynii, dali, groszku i fasoli, i przez lata swymi kształtami i paletą bajecznych barw wpisywały się w ten »wenecki« krajobraz. Te nasycone kolorami ogródki nadrzeczne, pełne też wiosennego śpiewu przeróżnych gniazdujących tam ptaków oraz szybujących w locie brzęczących trzmieli i pszczół oraz tańczących niczym baletnice ważek i motyli, otaczały już od dawna nie tylko nadrzeczne »weneckie« budynki, ale jakby niekontrolowane ludzką ręką rosły też na malutkich podwórkach i przed ulicznymi zabudowaniami” – barwnie opisywał to miejsce Janusz Maszczyk, wychowany na pobliskim placu Kościuszki entuzjasta historii Sosnowca.

Zgłoś naruszenie/Błąd