Brachyterapia w SSO NU-MED w Tomaszowie Mazowieckim z korzyścią dla pacjentów regionu

Od września 2019 roku w Naszym Szpitalu odbyło się blisko 200 zabiegów brachyterapii. Zastosowana metoda leczenia w głównej mierze dotyczy pacjentów ze schorzeniami ginekologicznymi tj. nowotwory trzonu i szyjki macicy, oraz gruczołu krokowego. – mówi Izabela Grenda Dyrektor Specjalistycznego Szpitala Onkologicznego Nu-Med w Tomaszowie Mazowieckim.

Ośrodek w NU-MED w Tomaszowie Mazowieckim leczy pacjentów zarówno z województwa mazowieckiego, jak i łódzkiego, świętokrzyskiego i śląskiego. Pacjenci mają zapewniony dostęp nie tylko do leczenia na najwyższym poziomie, ale również transport, zakwaterowanie oraz konsultacje psychoonkologa. Warto wspomnieć, że ośrodek NU-MED w Tomaszowie Mazowieckim oferuje pacjentom pakiet kompleksowego leczenia onkologicznego.

Brachyterapia – na czym polega?

Na czym polega leczenie tą właśnie metodą? W odróżnieniu od radioterapii, gdzie promieniowane dostarczane jest przy użyciu akceleratora liniowego generującego promieniowanie, w brachyterapii wykorzystuje się energię fotonów powstałych w wyniku rozpadu izotopu promieniotwórczego. Promieniowanie jonizujące wykorzystywane w radioterapii uszkadza materiał genetyczny komórek, co zapobiega dalszemu wzrostowi i namnażaniu komórek nowotworowych.

Źródło promieniowania umieszcza się bezpośrednio w zmianie nowotworowej lub w jej pobliżu, przy użyciu specjalnych aplikatorów. Stąd też nazwa brachyterapia, od greckiego brachios – z bliska. Właściwe umiejscowienie prowadnic kontrolowane jest przy pomocy metod obrazowania, np. ultrasonografii, tomografii komputerowej bądź rezonansu magnetycznego. Dawka promieniowania, jaką pacjent otrzymuje z brachyterapii jest precyzyjnie planowana i obliczana przy pomocy komputerowego systemu planowania leczenia. Celem jest skoncentrowanie dawki promieniowania w guzie, aby skutecznie zniszczyć komórki nowotworowe, przy jednoczesnym uniknięciu uszkodzenia zdrowych narządów sąsiadujących z guzem. Nad bezpieczeństwem pacjenta leczonego tą metodą czuwa cały zespół medyczny od lekarza radioterapeuty, po technika, fizyka pielęgniarkę i lekarza anestezjologa.

– Brachyterapia jest miejscową metodą leczenia, wykorzystującą jonizujące właściwości izotopu, który jest umiejscawiany w obszarze guza nowotworowego lub bezpośrednio w jego sąsiedztwie. Promieniowanie uwalniane z izotopu ma energię, która niszczy komórki nowotworowe. Procedura wymaga od lekarza umieszczenia źródła promieniowania w obszarze nacieku guza nowotworowego – mówi dr nauk med. Michał Spych – dyrektor ds. medycznych SSO NU-MED.

Brachyterapia, która charakteryzuję się niższym odsetkiem powikłań, może być stosowana jako samodzielna metoda leczenia lub jako element leczenia skojarzonego z chirurgią, radioterapią lub chemioterapią. Dobór metody leczenia nowotworu złośliwego u pacjenta zależy od wielu czynników, w tym od lokalizacji, kształtu i wielkości guza, ale też od indywidualnych preferencji pacjenta.

Jak przebiega zabieg:

Procedura brachyterapii przebiega wieloetapowo. Wstępne planowanie zaczyna się od badania klinicznego pacjenta i badań obrazowych, takich jak USG, tomografia komputerowa, czy rezonans magnetyczny, celem jak najbardziej dokładnego rozpoznania wielkości i rozległości guza, a także jego położenia względem otaczających zdrowych narządów. Wykonanie tych badań pomaga zespołowi specjalistów zaplanować właściwą metodę dostarczenia promieniowania.

Obrazy z wykonanych badań stanowią podstawę do odpowiedniego umieszczenia pustych prowadnic (tzw. aplikatorów) – będą one służyły do dostarczenia dawki promieniowania. Aby zapobiec przemieszczaniu się aplikatorów, są one utrzymywane w swojej pozycji za pomocą szwów, taśm, lub specjalnych mocujących akcesoriów. Jeśli jest to niezbędne, lekarz udoskonala pozycję aplikatorów zanim rozpocznie się leczenie, tak aby uzyskać odpowiednio wysoką dawkę w guzie, a nie przekroczyć dawek dopuszczalnych w okolicznych zdrowych narządach.

Po zaakceptowaniu planu leczenia przez lekarza promieniowanie jest dostarczane do nowotworu za pomocą techniki „zdalnego ładowania źródeł.” Po prawidłowym umieszczeniu aplikatorów, są one podłączone do urządzenia zawierającego źródło promieniotwórcze (tzw. afterloader). Plan leczenia przesyłany jest do afterloadera, który z kolei kontroluje przesuwanie się źródła promieniowania wewnątrz założonych aplikatorów. System ten ogranicza ryzyko narażenia na promieniowanie pacjenta i zespołu leczącego, który może monitorować leczenie z oddzielnego pomieszczenia.

Źródło promieniowania pozostaje w miejscu na ściśle określony czas, a następnie wycofywane jest do afterloadera (implanty czasowe). Procedura jest nieco inna, gdy leczenie odbywa się za pomocą implantów stałych np. w raku prostaty. Wówczas aplikatory służą do wprowadzenia źródeł stałych na ich miejsce w guzie. Po zakończeniu zabiegu aplikatory są ostrożnie usuwane z organizmu.

Zgłoś naruszenie/Błąd