Bajka o tanich politykach

Gołym okiem widać, że politycy, także opozycji, chcą podwyżek. Powiem więcej: nie ma się co zżymać, nawet niewygaszona epidemia, nie uzasadnia takiej wrzawy.

Poniżej dalsza część artykułu

Bo cóż byłoby nadzwyczajnego, że prezydent, który zarabia teraz 17,8 tys. zł (brutto) i nie dostaje żadnego dodatku na utrzymanie małżonki – pierwszej damy, miałby zarabiać po podwyżkach trochę więcej niż sędzia Sądu Najwyższego, który wykonuje zwykle rutynowe czynności przez nikogo nie poganiany – a zarabia 19,9 tys. zł.

Pensja posła – obecnie 7,8 tys. zł byłaby zwiększona do 12,5 tys. zł – to spora podwyżka, ale dziesiątki tysięcy prezesów nawet małych spółek i spółdzielni zarabia podobnie lub więcej, także w sektorze publicznym. Osobiście nie podoba mi się obecny model posła zawodowego, może byłoby lepiej gdyby Sejm zwoływano dwa razy do roku na dwumiesięczne sesje – wtedy posłom wystarczyłoby płacić diety, a na życie zarabialiby z własnej profesji adwokata, lekarza czy rolnika. Ale mamy inny model parlamentu.

Nie można też liczyć, że ministrowie, wiceministrowie czy wojewodowie będą dokładać do wykonywanej funkcji. Może i to robią, ale czy nie rozglądają się jak na dłużej zabezpieczyć siebie i dzieci finansowo – a nie każdy jest milionerem. Myślę zresztą, że wielu rodaków, także żyjących skromnie, nie ma nic przeciwko temu, by osoby na wysokich stanowiskach zarabiały dobrze – byle dobrze wykonywały swoje obowiązki.

Powiedzenie, że jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze, należy tym razem odwrócić. Wiadomo, że posłom po obu stronach politycznego sporu zależy na pieniądzach, więc ta wrzawa skrywa inny problem.

Przypuszczam, że chodzi o to, że na serwowanej obywatelom w życiu publicznym narracji, iż z obecną władzą nie ma żadnego porozumienia, ujawniły się pęknięcia. Okazało się, jak by to nie zabrzmia … czytaj dalej