W naszych niezwyczajnych czasach – obok pięćdziesięciu kilku płci ogłoszonych przez awangardę ludzkości LGBT – objawiła się rzadka dość rasa mężczyzn. Rasa ta wyrośnięta i rozwinięta zgodnie z wiekiem zachowała jednakowoż mentalność rozwydrzonego małolata, któremu wszystko wolno, a przede wszystkim z małpią złośliwością atakować wolno mu sprawy dla innych ludzi święte. Wśród nich jest prominentny, sławiony, czczony i wielbiony (nazywany niekiedy najciekawszym dramaturgiem polskim) Paweł Demirski. Właśnie nakładem Starego Teatru, ostatniej przystani tego geniusza, ukazał się wybór jego dramatów (a w nim „Bitwa Warszawska 1920”, „nie-boska komedia. WSZYSTKO POWIEM BOGU!”, „Triumf woli”, „Rok z życia codziennego w Europie Środkowo-Wschodniej”, „Jeńczyna”). Gdyby to było 20 lat temu, to nazwałabym je po prostu grafomanią i nawet by mi ręka nie drgnęła, aby o nich pisać. Ale czasy są inne.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS