Wiele osób po usłyszeniu diagnozy padaczki zastanawia się, czy padaczkę można wyleczyć? Dlaczego brak snu może być groźny i jakie wyzwania i możliwości stoją przed osobą chorująca na padaczkę. Na te pytania odpowiada dr n. med. Piotr Zwoliński, epileptolog, neurofizjolog, elektroencefalografista, a także założyciel Centrum Neurologii, Padaczki i Psychiatrii NEUROSPHERA.
Czy każdą padaczkę można wyleczyć?
Nie, nie każdą. Jest ok.75% tych łagodnych padaczek, gdzie rokowanie jest dużo lepsze. W tej grupie 25% lekoopornych padaczek rokowanie jest niestety gorsze. Ale ja myślę, że jednak chyba trochę większą część padaczek da się wyleczyć. Według definicjio wyleczonej padaczce mówimy wtedy, gdy pacjent przez 10 lat nie ma napadów, w tym ostatnie 5 lat nie przyjmuje już leków. Co jednak trzeba podkreślić wszystkie osoby z padaczką, nawet te wyleczone, najczęściej przez resztę życia mają odrobinę obniżony próg drgawkowy, więc muszą uważać i unikać czynników prowokujących napad – podsumowuje dr Zwoliński.
Rola snu w padaczce. Wskazówki od epileptologa – na co uważać?
Jak podkreśla dr Zwoliński, jednym z najważniejszych czynników jest odpowiednia higiena snu. Brak snu stanowi bowiem główne zagrożenie dla pacjentów z padaczką. Chory musi wypracować nawyk regularnego snu, co oznacza zasypianie i budzenie się o tej samej porze każdego dnia, niezależnie od dnia tygodnia. Ważne jest, aby sen był zdrowy i fizjologiczny, co stanowi kluczowy element w zarządzaniu chorobą.
Oprócz snu, istnieje wiele innych czynników, które mogą wpływać na występowanie napadów padaczkowych, jednak ich znaczenie jest różne dla każdego pacjenta. Do potencjalnych zagrożeń należą hiperwentylacja, zaburzenia równowagi organizmu, przegrzewanie ciała, a także ekspozycja na migoczące światła, które mogą działać drażniąco. Jednakże, jak zaznacza ekspert, reakcje na te czynniki są indywidualne i różnią się w zależności od pacjenta.
Warto mieć także świadomość, że stres może zwiększać ryzyko wystąpienia napadu padaczkowego, zwłaszcza w przypadkach tzw. padaczki mioklonicznej młodzieńczej.
Stres nasila ryzyko napadu w taki sposób, że obniża próg drgawkowy i łatwiej jest o napad – tłumaczy dr Zwoliński.
Życie z padaczką – możliwości i wyzwania
Życie z padaczką może być niemalże normalne, pod warunkiem odpowiedniego zarządzania chorobą i stałej opieki medycznej. Pacjenci z padaczką mogą prowadzić aktywne życie, w tym pracować, mieć rodzinę, a nawet posiadać prawo jazdy, o ile spełniają pewne warunki. Odpowiednio monitorowana i leczona padaczka nie musi być przeszkodą w realizacji codziennych planów i marzeń.
Opieka nad osobą z padaczką wymaga kompleksowego podejścia, które obejmuje monitorowanie pacjenta od momentu rozpoznania choroby przez całe życie. Rolą epileptologa jest nie tylko leczenie napadów, ale także planowanie długoterminowej strategii, która uwzględnia zmieniające się potrzeby pacjenta na różnych etapach życia. Na przykład, opieka nad dzieckiem z padaczką wymaga zapewnienia mu możliwości uczestniczenia w normalnym życiu szkolnym i społecznym, natomiast dorosła kobieta planująca ciążę musi być odpowiednio przygotowana, aby zwiększyć szanse na urodzenie zdrowego dziecka – mówi dr Zwoliński.
Coraz częściej w opiece nad pacjentami z padaczką wykorzystuje się zaawansowane technologie. Specjalistyczne systemy chmurowe umożliwiają pacjentom rejestrowanie swoich danych zdrowotnych oraz stałą komunikację z lekarzem.
Przykładem może być dedykowany system, który monitoruje pacjentów w sposób niewidoczny, ale skuteczny, zapewniając dostęp do opieki 24 godziny na dobę. Nasze plany na przyszłość w Neurospherze obejmują wdrożenie sztucznej inteligencji oraz aplikacji mobilnych, które mogą monitorować stan zdrowia pacjenta i automatycznie informować lekarza o potencjalnych problemach – dodaje dr Zwoliński.
Mity dotyczące padaczki
Wokół padaczki narosło wiele mitów, które często prowadzą do stygmatyzacji chorych.
Człowiek z padaczką to taki sam człowiek, jak bez padaczki, tylko chory na padaczkę. Należy jasno powiedzieć, że osoby z padaczką nie są upośledzone umysłowo. Większość pacjentów z padaczką prowadzi normalne życie i często nie można rozpoznać choroby na pierwszy rzut oka – mówi dr Zwoliński.
Kolejnym mitem do obalenia jest ten, że każdą padaczkę trzeba leczyć, co nie jest prawdą. Nie wszystkie przypadki wymagają intensywnego leczenia, dlatego tak ważna jest wczesna diagnoza i opieka specjalisty epileptologa.
Wciąż dobrze się ma mit o “połykaniu języka” – jednym z najbardziej powszechnych mitów jest przekonanie, że podczas napadu padaczkowego osoba może połknąć język, co wymaga włożenia czegoś do ust. W rzeczywistości takie działanie może spowodować poważne obrażenia i jest całkowicie niepotrzebne.
Istnieje także błędne przekonanie, że osoba podczas napadu padaczkowego zyskuje nadludzką siłę i może wyrządzić dużą krzywdę sobie lub innym. To nieprawda. Drgawki są niekontrolowanymi ruchami mięśni, ale nie oznaczają, że chory zyskuje nadnaturalne zdolności.
Padaczka jako “choroba osób niskiego intelektu” – stereotypy często przedstawiają osoby z padaczką jako mniej inteligentne lub upośledzone umysłowo, co jest całkowicie niezgodne z rzeczywistością. Padaczka jest chorobą mózgu i nie ma związku z poziomem inteligencji.
Stygmatyzacja i “nawiedzenie” – w średniowieczu i jeszcze przez długi czas później, napady padaczkowe były postrzegane jako wynik opętania lub działania ciemnych mocy. Choć te przekonania są archaiczne, niektóre ich ślady wciąż mogą występować w społeczeństwie.
Mylenie padaczki z alkoholizmem – często padaczka jest mylnie utożsamiana z napadami wynikającymi z odstawienia alkoholu (tzw. napady odstawienne). To zupełnie inne zjawiska, a padaczka nie jest chorobą związaną z nadużywaniem alkoholu.
Co robić, gdy jesteś świadkiem ataku padaczkowego?
Podczas napadu padaczki w miejscu publicznym, istnieje kilka kluczowych zasad, które warto przestrzegać:
-
Zachowaj spokój – Nie panikuj. Napad padaczki często wygląda groźnie, ale większość z nich kończy się samoistnie w ciągu kilku minut.
-
Nie wkładaj nic do ust chorego – Istnieje mit, że należy coś wsadzić do ust osoby mającej napad, aby nie doszło do połknięcia języka. To błędne przekonanie, które może wyrządzić więcej szkody niż pożytku.
-
Zabezpiecz głowę – Jeśli osoba upadnie, zadbaj, aby jej głowa była chroniona przed uderzeniem. Możesz podłożyć coś miękkiego pod głowę.
-
Ułóż osobę w pozycji bezpiecznej na boku – Po zakończeniu napadu, połóż chorego na boku w pozycji bocznej ustalonej (paszcza skierowana do ziemi, a ciało lekko uniesione), aby zapobiec aspiracji wymiocin lub śliny.
-
Nie przytrzymuj siłą – Nie próbuj siłą powstrzymać drgawek ani przemieszczenia ciała osoby w trakcie napadu.
-
Obserwuj czas trwania napadu – Jeśli napad trwa dłużej niż 5 minut, lub jeśli wystąpią kolejne napady bez odzyskania pełnej świadomości między nimi (status padaczkowy), natychmiast wezwij pogotowie.
-
Pomoc po napadzie – Gdy osoba odzyska przytomność, zapytaj ją, czy wie, co się stało.
Dużym ułatwieniem może okazać się informację o chorobie, np. pod postacią bransoletki z napisem “mam padaczkę, poinformuj lekarza: numer telefonu”, więc warto, aby osoby chorujące na padaczkę miały taką informację przy sobie, to może pomóc osobom, które będą świadkami napadu.
Atak padaczki – kiedy wezwać pogotowie?
-
Jeśli napad trwa dłużej niż 5 minut.
-
Jeśli osoba ma kolejny napad bez odzyskania przytomności.
-
Jeśli jest to pierwszy napad lub nie wiadomo, czy osoba cierpi na padaczkę.
To ważne, aby budować społeczną świadomość, nie tylko obalając mity, ale także edukując, o tym, co robić, gdy jesteśmy świadkami napadu padaczkowego.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS