Zrobiono to bez stylu i klasy. Byle jak, pośpiesznie, bez podziękowań i należnego szacunku. A przecież było za co Janowi Urbanowi dziękować. Po pierwsze grał w Górniku cztery sezony (w latach 1985-89), zdobył z nim trzy mistrzostwa Polski, pomógł w awansie do rozgrywek o Puchar UEFA, no i na transferze Urbana do Osassuny Pampeluna klub nieźle zarobił.
Nawet gdy Urban kończył swoją piłkarską karierę, to też zrobił to w Górniku, do którego wrócił na pół sezonu w 1998 roku. Kibice zawsze go doceniali, stał się dla nich jedną z ikon klubu. Portret Urbana wisi na stadionie w Zabrzu pośród galerii sław Górnika, takich jak m.in. Włodzimierz Lubański, Jerzy Gorgoń, Stanisław Oślizło, Ernest Pohl, Zygfryd Szołtysik, czy Hubert Kostka. A jednak komuś nie zadrżała ręka, żeby legendę klubu zwolnić z dnia na dzień. I w sumie bez powodu, bo sportowo się w minionym sezonie obronił.
Nikt się nie chce przyznać do żenującej decyzji
A o tym, że całą akcję zrobiono na łapu-capu i byle jak, świadczy też fakt, że Urbana zwolniono od środy 15 czerwca, ale że 14 po południu był jeszcze zaplanowany trening pierwszej drużyny, to Urban – zwolniony już wcześniej przez działaczy – musiał jeszcze poprowadzić te zajęcia. Niezły bałagan. Na treningu pożegnali się z Urbanem jedynie zawodnicy. Prezes klubu ani nikt z zarządu nie pofatygował się.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS