Szlachta zagrodowa, szlachta zaściankowa lub też okoliczna (od nazwy zaścianka – okolica) to określenia drobnej ubogiej szlachty, która zazwyczaj musiała się utrzymywać z własnej pracy na roli, często bez pomocy parobków.
Poza obszarem Wielkiego Księstwa Litewskiego największa liczba szlachty zaściankowej występowała na Mazowszu i Podlasiu. Początki osadnictwa szlachty na kresach południowo-wschodnich sięgają czasów Kazimierza Wielkiego. Najstarsze nadania dotyczyły tam rodów rycerskich herbu Sas. W ciągu kolejnych stuleci coraz więcej drobnego rycerstwa przybywało na te terytoria.
Akcja osadnicza szczególnie przybrała na sile po Unii Lubelskiej. W latach 1772-1848 potomkowie osiadłych tam rodzin szlacheckich, szczególnie pod względem położenia ekonomicznego, coraz bardziej zrównywali się z zamieszkującą tam społecznością chłopską.…
Szanowny Czytelniku, możesz przeczytać cały artykuł PREMIUM 
– wystarczy, że dołączysz do subskrybentów Sieci Przyjaciół.
Jeżeli masz wykupiony dostęp do Sieci Przyjaciół zaloguj się na swoje Konto Czytelnika
Wybierz subskrypcję:
Przejdź na stronę ofertową
Wybierz cyfrową prenumeratę tygodnika Sieci, a dodatkowo otrzymasz dostęp do magazynu wSieci Historii i do artykułów Premium na portalu wPolityce.pl.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS