Mówi się, że każde życie ma znaczenie, a człowiek musi tylko odnaleźć cel w życiu. Zajęcie, hobby, pasję aktywność czy towarzystwo, które doda jego egzystencji więcej smaku. Co jednak z osobą, której istnienie wydają się pozbawione większego sensu, duszące, a ona czuje się zamknięta w okowach twardych zasad społecznych, frazesów czy miałkiej rutyny? W tę nietypową podróż zmierzającą do odnalezienia siebie zabiera nas „Zwarcie”, pełnometrażowy debiut reżysera Aneila Karii. Zapraszam do recenzji.
Codzienność Josepha wydaje się do bólu monotonna i przewidywalna. Jako pracownik jednego z brytyjskich lotnisk London Stansted po kilka godzin dziennie przeprowadza dokładne weryfikacje i kontrole pasażerów – zmuszony jest dotykać i sprawdzać podróżujących, niechętnie wchodząc z nimi w interakcje i przekraczając ich strefę osobistą. Wielokrotnie korzysta z wykrywacza metalu, do znudzenia powtarza te same kwestie – „Czy ma pan/pani jakieś ostre/metalowe przedmioty?”, „Proszę rozłożyć ręce na boki”, „Przepraszam”, „Dziękuję”, „Proszę przejść do osobnego pomieszczenia na dokładniejszą kontrolę”. W trakcie każdego dnia ma do czynienia z setkami podróżujących i zazwyczaj mierzy się z zagapionymi lub zdezorientowanymi ludźmi, którzy zapominają odłożyć klucze czy inne drobne przedmioty przed bramką. Mężczyzna ubrany w służbowy uniform wydaje się jednym z wielu, nielubianym, choć niezwykle potrzebnym pracownikiem, który przecież odpowiada za bezpieczeństwo. Miesiąc w miesiąc, dzień w dzień to samo, a adekwatnym podsumowaniem jego szarego bytu jest gotowy posiłek odgrzany w mikrofali i zjedzony na kanapie przed telewizorem. Jedno zdarzenie, do którego dochodzi w trakcie pełnej napięcia wizyty u wiecznie niezadowolonych rodziców, sprawia, że mężczyzna w końcu decyduje się wyjść poza schemat i śmiało poczuć smak życia.
Zwarcie (2020) – recenzja filmu [Kino Świat]. Joseph – człowiek bez twarzy
Joseph od początku wydaje się odstawać od całości – niedopasowany, niewyróżniający się i byle jaki. Jego próba poszukiwania szczęścia nie jest jednak typowym procesem bazującym na pracy nad sobą, a konsekwentnym podążaniem spiralą destrukcji i wplątywaniem się w kłopoty – a decyzja o porzuceniu nielubianego miejsca pracy jest tylko drobnym wstępem, preludium do całej kanonady emocji. Mężczyzna otwiera się, chce poczuć, przeżyć, pragnie zachłysnąć się życiem, które dotychczas było pozbawione koloru i znaczenia. Szkoda, że wychodzi mu to bardzo koślawo i nieporadnie. W ciągu następnej doby podejmuje jednak kolejne próby. Niemal rodzi się na nowo, próbuje dosięgnąć jądra swojego istnienia, o czym świadczy symboliczna scena w hotelu, w której przed „powstaniem nowego życia” musi dojść do zniszczenia.
Aneil Karia ponownie sięga po historię człowieka będącego na skraju psychicznej wytrzymałości. Już w filmie krótkometrażowym „Uderzenie”, w którym również główną rolę grał znakomity i przekonujący Ben Whishaw, mieliśmy do czynienia z bohaterem odstającym od reszty społeczeństwa – wyróżniającym się dziwnym, niepokojącym zachowaniem, które zwracało uwagę obserwatorów i spotykało się z brakiem ich akceptacji. Joseph ze „Zwarcia” wydaje się całkowicie przezroczysty, niewidoczny, nawet w chwili złamania prawa i poszukiwania kolejnych doznań ginie w tej różnorodnej mieszaninie narodowości i osobowości, jaką jest Londyn. Reżyser filmu od pierwszej minuty znakomicie buduje napięcie – już na pierwszy rzut oka czujemy, że w tym człowieku, pomimo widoku tylko lekkich grymasów czy pustego spojrzenia, wręcz wrze. 3… 2… 1… i wiadomo, że dojdzie do wybuchu, który nie tylko zmieni nasze postrzeganie mężczyzny. Twórcy pokazują jednak tylko pewne strzępki tej beznadziejnej codzienności i starają się ją ułożyć w całość. W drugiej części recenzowanego obrazu zabrakło mi trochę treści, odpowiedzi na następne nasuwające się pytania, głębszego wniknięcia w psychikę głównego bohatera. Karia dobitnie sugeruje, że w pewnym momencie swojego życia każdy z nas chciałby zrzucić z siebie jarzmo zasad społecznych, by robić dokładnie to, na co ma ochotę. Co jednak dalej? Jak można wykorzystać tę pozorną wolność? W przypadku Josepha dokładnie śledzimy, do czego jest zdolny, lecz jego postępowanie powinno być punktem wyjścia do dalszej dyskusji i obserwacji, nie jej podsumowaniem. Po seansie odczułam pewien niedosyt i chciałabym, by ta historia, choć bardzo poruszająca, została pociągnięta dalej.
Ben Whishaw („Nie czas umierać”, „Będzie bolało”,”Fargo”, „Pachnidło: historia mordercy”, „Lobster”) jest najjaśniejszym punktem recenzowanego „Zwarcia” – każdy jego grymas, puste spojrzenie, gra ciała, która z minuty na minutę jest coraz bardziej uderza swoją bezpośredniością, podkręca ten silny przekaz. Niezwykle świadomie operując swoją cielesnością aktor obrazuje ból, zmęczenie, próbę odzyskania uśmiechu i radości życia. Aneil Karia inteligentnie tworzy obraz człowieka szukającego sensu, a Whishaw krok w krok podąża za jego pomysłem i idealnie wpisuje się w koncepcję. Widać, że zaangażowani w projekt artyści bardzo dobrze się rozumieli i przedstawili wspólną wizję na całkiem spójny obraz.
Zwarcie (2020) – recenzja filmu [Kino Świat]. W poszukiwaniu szczęścia
Recenzowane „Zwarcie” wywołuje mieszane emocje. Od początku śledząc losy głównego bohatera, zwyczajnie mu współczujemy. Joseph wydaje się funkcjonować niczym zombie – każda jego reakcja upewnia nas w przekonaniu, że za moment dojdzie do punktu kulminacyjnego, załamania, całkowitej zmiany kierunku. Tak jest w istocie – nie musimy zbyt długo czekać, by produkcja nabrała jeszcze żywszego tempa, kamera szybko podążała za bohaterem, jeszcze mocniej koncentrując się na jego emocjach i niepokojących reakcjach. Jej brak stabilności odzwierciedla chaos panujący w jego głowie. Droga do poznania siebie jest jednak kręta i w tym wypadku trochę prowadzi na manowce. Chciałabym, by film miał jeszcze głębszy przekaz, a nie był próbą rozbudowania wcześniejszej krótkometrażowej produkcji reżysera. To bardzo solidna historia, która zasługuje na równie emocjonujący finał.
PS Premiera „Zwarcia” w VOD została zaplanowana na 10 listopada.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS