A A+ A++

W niedzielę 18 kwietnia po długiej chorobie zmarł Stefan Bratkowski. Był uznanym publicystą, pisarzem i prawnikiem oraz wieloletnim prezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu. Miał 86 lat.

Kiedy miał 36 lat z jego inicjatywy wydany został pierwszy numer “Życia i Nowoczesności”, czwartkowego dodatku do dziennika “Życie Warszawy”, który popularyzował innowacyjne rozwiązania techniczne i gospodarcze w PRL. Zarówno w “Życiu i Nowoczesności”, jak i na współorganizowanym przez niego nieformalnym Konwersatorium “Doświadczenie i Przyszłość”, skupiał wybitnych intelektualistów.

Można powiedzieć, że Bratkowski był prekursorem rodzimych podcastów – w latach 80-tych tworzył tzw. “Gazetę Dźwiękową”, czyli nagrywaną na kasety magnetofonowe godziną audycję. Swoje monologi Bratkowski uzupełniał piosenkami bardów. W latach 1983-89 ukazało się ponad 20 takich programów, które nieformalnie krążyły po Polsce i krzepiły serca opozycji.

Kiedy przyszedł czas na zmianę ustroju, Stefan Bratkowski brał czynny udział w obradach Okrągłego Stołu. Został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. A przed czerwcowymi wyborami współorganizował “Gazetę Wyborczą”.

Stefan Bratkowski napisał wiele książek. Do najważniejszych z nich zaliczyć można: “Księgę wróżb prawdziwych” (1969), napisaną wspólnie z bratem “Grę o jutro” (1970), “Skąd przychodzimy” (1975), “Oddalający się kontynent” (1978), “Z czym do nieśmiertelności” (1977), “Nowy Marsyliusz czyli społeczeństwo inteligentne” (1981), “Wiosnę Europy” (1997), “Najkrótszą historię Polski” (1998), “Pan Nowogród Wielki” (1999), “Podróż do nowej przeszłości” (2000). “W tym, o co walczy – jest pozytywistą, w sposobie, w jaki walczy – romantykiem” – powiedział o Bratkowskim Ryszard Kapuściński, kiedy wręczał mu w roku 1998 nagrodę literacką PEN Clubu im. K. Pruszyńskiego.

Stefan Bratkowski był także laureatem nagrody dziennikarskiej im. Adolfa Bocheńskiego (1980), pierwszej Nagrody Kisiela (1990) i Superwiktora dla wybitnych osobowości małego ekranu (2015). Dziesięć lat temu otrzymał z rąk prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. W latach 1980-1982 i 1989-1990 Bratkowski pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a po jej zakończeniu otrzymał tytuł prezesa honorowego. Był także członkiem honorowym Związku Polskich Artystów Plastyków.

Oryginalne źródło: ZOBACZ
0
Udostępnij na fb
Udostępnij na twitter
Udostępnij na WhatsApp

Oryginalne źródło ZOBACZ

Subskrybuj
Powiadom o

Dodaj kanał RSS

Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS

Dodaj kanał RSS
0 komentarzy
Informacje zwrotne w treści
Wyświetl wszystkie komentarze
Poprzedni artykułRosja wyrzuca dwudziestu czeskich dyplomatów!
Następny artykułJak długo hotelarstwo wytrzyma jeszcze lockdown?