Krzysztof Rau był dyrektorem Białostockiego Teatru Lalek (BTL), Teatru “Lalka” w Warszawie, Teatru Lalek “Banialuka” w Bielsku-Białej oraz prywatnego Teatru 3/4-Zusno, a także założycielem i wieloletnim dziekanem Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku – filii warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (dziś Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie Filia w Białymstoku).
“Krzysztof Rau kierował białostocką sceną lalkową dwadzieścia jeden lat (1969–90). Przez ten czas wypracował prawdziwą renomę Białostockiego Teatru Lalek. Zainicjował Scenę dla Dorosłych (1972) oraz Scenę Propozycji Aktorskich (1976), stworzył Ogólnopolski Konkurs Solistów Teatru Lalek (1972, 1973, 1975) przekształcony potem w Międzynarodowy Konkurs Solistów Lalkarzy (1977, 1980), powołał do życia Ogólnopolskie Spotkania Teatrów Lalek (1984, 1984, 1989) i był współorganizatorem Ogólnopolskiego Konkursu Dramaturgicznego (od 1978)” – napisano. “Przeprowadził budowę gmachu dla Białostockiego Teatru Lalek – pierwszego w Polsce profesjonalnego budynku stworzonego z myślą o potrzebach sceny lalkowej” – podkreślono we wpisie.
Przypomniano, że “w samym BTL-u Krzysztof Rau wyreżyserował ponad trzydzieści spektakli, pośród których największymi sukcesami okazały się: +Tymoteusz Rymcimci+ Jana Wilkowskiego (1972), +Wesołe Koguciki+ Atanasa Moczurowa (1972), +Kartoteka+ Tadeusza Różewicza (1972), +Sześć małych pingwinów+ Borisa Apriłowa (1978) i +Nim zapieje trzeci kur+ Wasilija Szukszyna (1983)”.
