Zhōngguó dla Jezusa

Nie miałam pojęcia, że taki kraj istnieje – śmieje się. – Otwarłam mapę i zobaczyłam… takie maleństwo w Europie… W Chinach są wioski tej wielkości – uśmiecha się, mrużąc łobuzersko migdałowe oczy.

To nie mój problem

Siostra Katarzyna jest niewielkiego wzrostu. Ma piękne skośne oczy w kolorze hebanu. Szary welon zasłania do połowy czarne włosy. Na szarym habicie nosi metalowy znaczek z Duchem Świętym.

– Nasze zgromadzenie nosi nazwę Franciszkanki Ducha Świętego Pocieszyciela – tłumaczy. – Zostało założone w 1932 roku w Chinach. Kiedy nasz założyciel spotkał się w Rzymie z Piusem XI, ten zapytał, czego potrzebuje: pieniędzy czy misjonarzy. Nasz założyciel odpowiedział: „Tylko Ducha Świętego”.

W latach 50. ub. wieku, gdy władze komunistyczne zintensyfikowały prześladowania Kościoła w Chinach, zgromadzenie oficjalnie zniknęło z mapy duchowej Państwa Środka (Zhōngguó – tak sami Chińczycy najczęściej nazywają swój kraj). Zostało reaktywowane dopiero w 1988 roku. Wtedy też rozpoczął się boom powołaniowy. Siostry w Chinach dziwią się, kiedy słyszą o kryzysie powołań zakonnych w Kościele zachodnim. One nie mieszczą się w klasztorach, w których mieszkają. Zresztą wiele z nich żyje w domach czy mieszkaniach prywatnych. – Kiedy wstąpiłam do zgromadzenia, przełożeni zlecili mi katechizację – opowiada siostra Katarzyna.