Zbyt szybka reforma WIBOR-u może być “źródłem całego zła” dla polskiego rynku finansowego [Opinia]

Zbyt szybka reforma WIBOR-u może być “źródłem całego zła” dla polskiego rynku finansowego, stwarzając m.in. ryzyko dla możliwości finansowania się rządu długiem na rynkach międzynarodowych, ze względu na ewentualny dalszy wzrost rentowności obligacji – oceniają analitycy Wood&Co.

Analitycy Wood&Co wskazują, że pierwotne propozycje zastąpienia WIBORu niższą stawką w odniesieniu jedynie do kredytów hipotecznych wzbudziły ożywioną dyskusję na temat “fundamentalnych zasad funkcjonowania polskiego rynku finansowego”.

“Szeroko dyskutowana ‘reforma WIBOR-u’ stwarza największe ryzyko spośród wszystkich czynników. Jeżeli reforma zostałaby przeprowadzona zbyt szybko i bez zastosowania reguł BMR (unijne rozporządzenie regulujące rynek wskaźników referencyjnych, obowiązuje od stycznia 2018 r.), mogłaby stać się ‘źródłem całego zła’ dla polskiego sektora bankowego, a także mogłaby ‘rozlać się’ i stworzyć ryzyko dla zdolności polskiego rządu do finansowania się długiem na rynkach międzynarodowych, tzn. jeszcze bardziej zwiększyć rentowności obligacji. (…) Ryzyko (zbyt szybkiej reformy – PAP) wciąż istnieje, ale wątpimy, by politycy zignorowali tak potężne ryzyko systemowe” – napisano w nocie z 23 czerwca.

W bazowym scenariuszu Wood&Co zakłada, że reforma wskaźników referencyjnych w Polsce zostanie ostatecznie przeprowadzona w sposób uporządkowany i zgodnie z regulacjami BMR. Dzięki temu zapewniona zostałaby kontynuacja działania funkcjonujących mechanizmów na polskim rynku dla szerokiego spektrum instrumentów finansowych.

Sejm w czerwcu uchwalił ustawę (oczekuje teraz na rozpatrzenie przez Senat), która zakłada odejście od wskaźnika WIBOR i wprowadzenie jego zamiennika w postaci nowych stawek wolnych od ryzyka opartych o transakcje O/N. Gdyby nie udało się wyznaczyć zamiennika standardowym procesem możliwe byłoby wskazanie za WIBOR stawki POLONIA, wyznaczanej przez Narodowy Bank Polski (prawdopodobnie chodzi o stawkę terminową będącą wynikiem kalkulacji z procentu składanego).

Choć w ustawie nie ma zapisanego konkretnego terminu reformy, przedstawiciele rządu informowali wielokrotnie, że miałoby to nastąpić od 1 stycznia 2023 r.

Przedstawiciele polskiego sektora finansowego zarówno w publicznych, jak i nieoficjalnych wypowiedziach, podkreślali w ostatnim czasie, że proponowany termin wdrożenia reformy jest kompletnie nierealny i grozi trudnymi do przewidzenia konsekwencjami dla polskiego systemu finansowego. Wskazywali ponadto, że proces powinien być rozłożony na kilka lat, wzorem doświadczeń z rynków, gdzie reformę wskaźników już przeprowadzono.

Z kolei przedstawiciele polskich organów bezpieczeństwa finansowego – przewodniczący KNF Jacek Jastrzębski, prezes BFG Piotr Tomaszewski, a także prezes PFR Paweł Borys, stwierdzili na początku czerwca, że przeprowadzenie reformy stawek referencyjnych w Polsce do końca 2022 r. jest wykonalne.

Propozycję trzech nowych indeksów dla rynku stopy procentowej opracował i przedstawił do konsultacji GPW Benchmark, administrator wskaźników stopy procentowej w Polsce. Są to: Warszawski Indeks Rynku Finansowego – WIRF, Warszawski Indeks Rynku Depozytowego – WIRD oraz Warsaw Repo Rate – WRR. Pierwsze dwa oparte są o transakcje depozytów niezabezpieczonych w grupie instytucji kredytowych, instytucji finansowych oraz – w przypadku WIRD – dużych przedsiębiorstw. Z kolei WRR jest indeksem mierzącym stopę procentową transakcji warunkowych.

Uczestnicy konsultacji publicznych wskazali WIRF jako potencjalny zamiennik dla WIBORu lub jako indeks O/N, będący podstawą do kalkulacji indeksów dla innych terminów zapadalności – poinformowała w czerwcu wiceprezes GPW Benchmark Aleksandra Bluj. (PAP Biznes)

tus/ asa/

Zgłoś naruszenie/Błąd