fot. LaPresse
W sobotę czas na wizytę na białych drogach Toskanii i Strade Bianche, jednym z najbardziej wyczekiwanych wyścigów sezonu. Oto zapowiedź wyścigu, trasa, obsada i godziny relacji na żywo.
Klasyk, który narodził się 2007 roku, stanowi swego rodzaju fenomen. W bardzo krótkim czasie zjednał sobie zarówno kolarzy, jak i najbardziej wybrednych kibiców sprzed telewizorów. Przepis na to był prosty. Po pierwsze, peleton rzucono na drogi, które przywołują obrazy dawnego, dla nas romantycznego kolarstwa. Po drugie, bezdrożna Toskanii, ubrane w promienie nieśmiałego, wiosennego słońca i wzniecany kurz lub płynące wzgórzami błotniste mazie, tworzą znakomite warunki na piękne sportowe widowisko.
W sobotę, 4 marca, odbędzie się siedemnaste starcie w gronie mężczyzn oraz dziewiąte w peletonie kobiet.
Polskie kolarstwo zaprezentują Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers), Cesare Benedetti (Bora-hansgrohe), Maciej Bodnar (TotalEnergies), Łukasz Owsian (Arkea Samsic) oraz Katarzyna Niewiadoma, Agnieszka Skalniak-Sójka (obie Canyon//SRAM Racing) i Marta Lach (Ceratizit-WNT).
Trasa Strade Bianche 2023
Trasa 17. edycji wyścigu Strade Bianche mężczyzn pozostała bez zmian w stosunku do lat ubiegłych i liczy 184 kilometry. Po starcie z Sieny kolarze wykonają pętlę na południe od toskańskiego miasta. Szutrowych odcinków (sterrati) jest 11, o łącznej długości 63 km (34,2% całej trasy).
Zabawa na dobre rozkręci się na siódmym sektorze, San Martino in Grania. 9,5 kilometra falujących szutrowych dróg ma tendencję wznoszącą (razem 5,6 km podjazdów przy maksymalnym nachyleniu 12%), i dokona pierwszej poważnej selekcji. Drugim najtrudniejszym sektorem jest następny: Monte Sante Marie (130-141 km, w tym 4,5 km podjazdu, maks. 18%). Tu wyłoni się mocno wyselekcjonowana grupa, w której będzie zwycięzca.
W dalszej kolejności pozostaną krótki i stromy Monteaperti (160 km), równie strome, z nachyleniem do 15%, Colle Pinzuto (165 km) oraz sięgające 18% Le Tofle (171 km). Sama końcówka tradycyjnie zawita na wąską i stromą (do 16%) 900-metrową uliczkę, prowadzącą na Piazza di Campo.
Sektory “białych dróg” Strade Bianche 2023:
1. Vidritta (2,1 km) 17,8 - 19,8 km * 2. Bagnaia (5,8 km) 25,0 - 31,0 km *** 3. Radi (4,4 km ) 37,1 - 41,5 km ** 4. La Piana (5,5 km) 47,7 - 53,3 km ** 5. Lucignano d’Asso (11,9 km) 76,1 - 87,9 km *** 6. Pieve a Salti (8 km) 88,9 - 96,8 km **** 7. San Martino in Grania (9,5 km) 111,9 - 121,2 km ***** 8. Monte Sante Marie (11,5 km) 130,2 - 141,7 km ***** 9. Monteaperti (0,8 km) 160,5 - 161,3 km ** 10. Colle Pinzuto (2,4 km) 164,9 - 167,2 km **** 11. Le Tolfe (1,1 km) 171,0 - 172,1 km ****
Zawodnicy na trasę wyruszą o 11:40, u celu spodziewani są między 16:14 a 16:44.
Trasa Strade Bianche Donne 2023
Trasa wyścigu Strade Bianche kobiet ponownie liczy 136 kilometrów, na których znajdzie się 8 odcinków i 31,6 kilometra “białych dróg” (23,1%). Początek oraz ostatnie 37 kilometrów pokryją się z wyścigiem mężczyzn. Po San Martino in Grania wyścig ominie Monte Sante Marie, przez Castelnuevo Berardenga kierując się na Monteaperti.
W końcówce zawodniczki pokonają zarówno Pinzuto, jak i Tofle, finiszując na rynku w Sienie.
Zawodniczki na trasę 9. edycji wyruszą o 9:25. Triumfatorka na mecie w Sienie spodziewana jest między 13:16 a 13:45.
Sektory sterrati Strade Bianche Donne 2023:
1. Vidritta (2,1 km) 17,8 - 19,7 km * 2. Bagnaia (5,8 km) 25,0 - 30,8 km *** 3. Radi (4,4 km) 37,1 - 41,5 km ** 4. La Piana (5,5 km) 47,7 - 53,3 km ** 5. San Martino in Grania (9,5 km) 67,6 - 76,9 km ***** 6. Monteaperti (0,8 km) 111,3 - 112,1 km ** 7. Colle Pinzuto (2,4 km) 116,2 - 118,6 km **** 8. Le Tolfe (1,1 km) 122,4 - 123,6 km ****
Kto powalczy o podium Strade Bianche 2023
Wyścig mężczyzn
W stawce zabraknie obrońcy tytułu Tadeja Pogacara (UAE Team Emirates) oraz zwycięzcy z 2020 roku Wouta Van Aerta (Jumbo-Visma), za to zobaczymy triumfatorów z innych lat: Juliana Alaphilippe’a (2019, Soudal-Quick Step), Mathieu van der Poela (2021, Alpecin-Deceuninck), Tiesja Benoota (2018, Jumbo-Visma), Michała Kwiatkowskiego (2014 i 2017, Ineos Grenadiers) i Zdenka Stybara (2015, Jayco AlUla).
Alaphilippe i Van der Poel uznawani są za największych faworytów sobotniego wyścigu. Benoota, po zwycięstwie Belga w Kuurne, też nie będzie można zlekceważyć.
Tom Pidcock (Ineos Grenadiers) powalczy przynajmniej o swoje pierwsze podium, podobnie jak Tim Wellens (UAE Team Emirates), Quinn Simmons (Trek-Segafredo), Pello Bilbao i Matej Mohoric (obaj Bahrain Victorious).
Dobry wynik jest w zasięgu Aleksandra Własowa (Bora-hansgrohe), na zwycięstwo ostrzy sobie zęby Alberto Bettiol (EF Education-EasyPost), choć Włoch będzie musiał wykrzesać z siebie duże pokłady mocy, aby pojechać z najlepszymi. Powody do optymizmu ma też Rui Costa (Intermarche-Circus-Wanty), a w czołówce powinien się znaleźć też Duńczyk Andreas Kron (Lotto Dstny).
Lista startowa
Wyścig kobiet
Lotte Kopecky jest faworytką wyścigu: Belgijka wygrała tu przed rokiem i to po pojedynku z Annemiek van Vleuten. 27-latka w ubiegły weekend na swoją korzyść rozstrzygnęła Omloop Het Nieuwsblad i to na nią będą zwrócone uczy rywalek.
Czy Kopecky jest mocniejsza od reszty stawki? Omloop Het Nieuwsblad tego nie sprawdził. Belgijka odjechała na Muurze, gdy Van Vleuten i Niewiadomą zatrzymał defekt. Polka i Holenderka powinny być w stanie pojechać za liderką SD Worx, ale wygranie z nią na finiszu to już trudniejsze wyzwanie.
Van Vleuten póki co spokojnie wchodzi w sezon, gdyż na jej celowniku są wyścigi etapowe. Dla Niewiadomej z kolei wyścig w Sienie to cel wiosny: Polka na podium stawała tu cztery razy i marzy o wygraniu.
W gronie faworytek należy wymienić też Ashleigh Moolman-Pasio (AG Insurance-Soudal Quick-Step) oraz Cecilie Uttrup Ludwig (FDJ-Suez).
Kto poza tym? W Jumbo-Visma warto zwrócić uwagę na Karlijn Swinkels, ostatnio 11. w Omloop Het Nieuwsblad, w UAE Team ADQ szansę na niezły wyścig mają Kanadyjka Olivia Baril i Nowozelandka Mikayla Harvey.
Lista startowa
Historia Strade Bianche
Strade Bianche narodził w październiku 2007 roku i przez pierwsze lata rozgrywany był pod nazwą Monte Paschi Eroica. Wzorował się na cieszącym się wielką popularnością wyścigu amatorów “Le strade bianche Sieny”, który w Toskanii prowadził odcinkami żwirowych dróg „sterrati”. – Kolarstwo potrzebuje czegoś nowego, zawodnicy nowej motywacji. W zawodach dla amatorów egzystuje duch, braterstwo, coś co nowoczesne kolarstwo utraciło. Monte Paschi Eroica jest drogą do odnalezienia promyków przeszłości – mówił wówczas Angelo Zomegnan, ówczesny dyrektor RCS Sport, a Daniele Bennati po zobaczeniu trasy wieszczył: – To będzie wyścig, który może stać się ważnym klasykiem.
Pierwszą Eroicę zdobył ówczesny wicemistrz świata Aleksandr Kołobniew, a na 21. miejscu finiszował Hubert Kryś. Druga edycja została przeniesiona na początek marca i w tym terminie odbywa się do dzisiaj. Pierwsze swoje zwycięstwo zapisał wówczas Fabian Cancellara, powtarzając później ten wyczyn w latach 2012 i 2016. Szwajcar jest jedynym zawodnikiem, który wygrał Strade Bianche trzy razy. W nagrodę organizator przypisał jego nazwisko do najtrudniejszego odcinka “białych dróg” – Monte Sante Marie.
Wyścig szybko piął się na drabince prestiżu, dołączając w sezonie 2017 do cyklu WorldTour. Od 2015 roku na trasie Strade Bianche ściga się peleton kobiet.
W 2014 roku wielkie chwile przeżywali polscy kibice, gdy w koszulce z orzełkiem na piersi po zwycięstwo sięgnął Michał Kwiatkowski.32-latek po raz drugi dał popis swojego kunsztu w sezonie 2017. W rywalizacji kobiet trzy wyścigi (2016, 2017 i 2018) na drugim miejscu kończyła Katarzyna Niewiadoma.
Z naszego archiwum
Nasz raport | Podium | ||
---|---|---|---|
2007 | Aleksandr Kołobniew | Marcus Ljungqvist | Mychajlo Chalilov |
2008 | Fabian Cancellara | Alessandro Ballan | Linus Gerdemann |
2009 | Thomas Lövkvist | Fabian Wegmann | Martin Elmiger |
2010 | Maksim Iglinski | Thomas Lövkvist | Michael Rogers |
2011 | Philippe Gilbert | Alessandro Ballan | Damiano Cunego |
2012 | Fabian Cancellara | Maksim Iglinski | Oscar Gatto |
2013 | Moreno Moser | Peter Sagan | Rinaldo Nocentini |
2014 | Michał Kwiatkowski | Peter Sagan | Alejandro Valverde |
2015 | Zdenek Stybar | Greg Van Avermaet | Alejandro Valverde |
2016 | Fabian Cancellara | Zdenek Stybar | Gianluca Brambilla |
2017 | Michał Kwiatkowski | Greg van Avermaet | Tim Wellens |
2018 | Tiesj Benoot | Romain Bardet | Wout van Aert |
2019 | Julian Alaphilippe | Jakob Fuglsang | Wout van Aert |
2020 | Wout van Aert | Davide Formolo | Maximilian Schachmann |
2021 | Mathieu van der Poel | Julian Alaphilippe | Egan Bernal |
2022 | Tadej Pogacar | Alejandro Valverde | Kasper Asgreen |
Strade Bianche Donne | |||
2015 | Megan Guarnier | Elizabeth Armitstead | Elisa Longo Borghini |
2016 | Elizabeth Armitstead | Katarzyna Niewiadoma | Emma Johansson |
2017 | Elisa Longo Borghini | Katarzyna Niewiadoma | Elizabeth Deignan |
2018 | Anna van der Breggen | Katarzyna Niewiadoma | Elisa Longo Borghini |
2019 | Annemiek van Vleuten | Annika Langvad | Katarzyna Niewiadoma |
2020 | Annemiek van Vleuten | Mavi Garcia | Leah Thomas |
2021 | Chantal van den Broek-Blaak | Elisa Longo Borghini | Annemiek van Vleuten |
2022 | Lotte Kopecky | Annemiek van Vleuten | Ashleigh Moolman |
Transmisja TV
Wyścig kobiet pokaże Eurosport 1 oraz Eurosport Extra. Początek relacji o 11:30.
Wyścig mężczyzn również transmitowany będzie przez Eurosport 1 i Eurosport Player. Relacja rozpocznie się po zakończeniu wyścigu kobiet.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS